Likwidacja granic w regionach przygranicznych - Europejskie Ugrupowanie Współpracy Terytorialnej (EUWT) jako instrument współpracy terytorialnej jednostek samorządu terytorialnego w Europie

Aspekty transgraniczne prowadzenia działalności gospodarczej w Niemczech

wpływ prawa UE na pozycję polskiego przedsiębiorcy

Polski przedsiębiorca, który chce dostarczyć towary czy usługi klientowi w Niemczech (lub w jakimkolwiek innym kraju UE) jest konfrontowany z szeregiem barier o różnym charakterze. Podczas gdy pewne bariery mają charakter przede wszystkim biznesowy, pozaprawny, inne związane są z różnicami w porządkach prawnych różnych krajów.
Do barier biznesowych należą przykładowo:

• zaufanie klienta wobec podmiotu zagranicznego,
• inne zwyczaje biznesowe
• inny poziom konkurencji na danym rynku krajowym
• itp.

Barierami prawnymi będą natomiast przykładowo:

• ewentualne pozwolenia publicznoprawne
• wymogi rejestracji wobec właściwych organów administracyjnych
• kontrola stosowania norm technicznych
• itp.

A. Sytuacja w wypadku świadczenia usług przez podmiot prawa polskiego
W wypadku rozwiązania w którym polski przedsiębiorca podejmuje działalność w Niemczech (lub w jakimkolwiek innym kraju UE) w sposób transgraniczny, bez utworzenia i rejestracji podmiotu gospodarczego w kraju zleceniodawcy, pojawia się pytanie, na jakie utrudnienia prawne może się on natknąć w kraju świadczenia usługi.
Ze względu na wynikającą z art. 56 i nast. Traktatu o funkcjonowaniu UE (TFUE) swobodę świadczenia usług możliwe jest jednak stwierdzenie, iż podmiot działający z Polski nie może napotykać się co do zasady na żadne bariery świadczenia działalności usługowej w innym kraju UE. Prawo unijne sprawia zatem, iż siedziba usługodawcy nie może prowadzić do jakiejkolwiek dyskryminacji lub nawet do jakiegokolwiek ograniczenia (bez oznak dyskryminacji) w swobodzie świadczenia usług. Oczywiście polski zleceniobiorca podczas wykonywania swej działalności na terenie Niemiec podlega regułom, jakie obowiązują na danym terytorium wobec wszystkich innych usługodawców w tym kraju (np. normy techniczne, normy bezpieczeństwa itp.), co wyjaśnia art. 57 in fine TFUE.

Dlatego też świadczenie usług z Polski jest z prawnego punktu widzenia rozwiązaniem tak samo możliwym, jak świadczenie usług przy pomocy podmiotu utworzonego na terenie Niemiec. Jest tak z powodu obowiązywania w UE swobody świadczenia usług. Siedziba podmiotu świadczącego usługi jest zatem z prawnego punktu widzenia neutralna w zakresie konsekwencji danego wyboru. Możliwe jest nawet stwierdzenie, że dość szeroka i liberalna interpretacja swobód gospodarczych UE przez Trybunał Sprawiedliwości w Luksemburgu prowadziła w przeszłości niejednokrotnie do sytuacji, w której podmioty zagraniczne (z innych krajów UE) otrzymywały więcej praw i swobód, niż podmioty rodzime. Co do zasady jednak również podmiot polski będą obowiązywały na terenie Niemiec przepisy związane ze standardami technicznymi czy bezpieczeństwa mające zastosowanie wobec podmiotów (i konkurentów) niemieckich, o ile dane normy nie zostały zunifikowane w prawie UE.

B. Sytuacja w wypadku utworzenia podmiotu na terenie Niemiec



C. Specyfika niektórych branż: prawo zamówień publicznych


D. Szczegółowe wymogi prawne wobec prowadzenia danych rodzajów działalności
Przed podjęciem każdej działalności konieczne jest sprawdzenie, jakich publicznoprawnych pozwoleń dana działalność wymaga oraz jakie warunki formalne w wypadku danej działalności musi spełniać podmiot wykonujący tę działalność (warunki techniczne samego podmiotu, kwalifikacje jego kierownictwa czy personelu itp.). Niezależnie od faktu, iż wobec polskiego przedsiębiorcy nie będą mogły być stosowane wymogi wyższe, niż wobec przedsiębiorcy rodzimego, zakres takich wymagań może być bardzo szeroki i może on odbiegać znacznie od wymogów istniejących w Polsce. Dokładne wytyczne prawne w tym zakresie nie są przedmiotem niniejszego opracowania i musiałyby zostać dogłębnie przeanalizowane w odrębnym zakresie.

---