Protokół zmian strony SprawaETS31485Omowienie
Dodane:
Stan faktyczny był w miarę prosty: skarżący (Foto-Frost) złożył zgłoszenie celne, w którym wykazał import towarów jako zwolniony z cła (w tej chwili przepisy te już nie obowiązują, więc podstawa zwolnienia nie ma większego znaczenia). Zgłoszenie celne zostało przyjęte.
W wyniku kontroli wyższy urząd celny stwierdził, że brak było podstaw do zwolnienia z cła, ale z uwagi na niepobranie cła w wyniku błędu organów celnych, cła nie można wymierzyć. Komisja, która rozstrzygała o nieobciążaniu cłem, zajęła stanowisko negatywne i nakazała wymierzyć cło. Wyższy urząd celny cło wymierzył a strona się odwołała.
Sąd krajowy, który rozstrzygał sprawę, skierował nastepnie sprawę do ETS w drodze pytania prejudycjalnego.
1) czy sąd krajowy może kwestionować ważność aktów organów Wspólnoty?
2) czy decyzja w sprawie odstąpienia od retrospektywnego wymierzenia należności celnych leży w zakresie swobodnego uznania administracyjnego czy też podlega kontroli sądowej?
((2)) Ocena, czy sąd krajowy jest uprawniony do stwierdzania nieważności aktów organów wspólnotowych (tu: decyzji Komisji).
To zagadnienie ma ogólne znaczenie dla prawa wspólnotowego i jego stosowania. Z uwagi na treść przyjętego rozstrzygnięcia jest również niezwykle istotne, rozstrzygając o granicach kompetencji organów krajowych w zakresie prawa wspólnotowego.
W wyniku kontroli wyższy urząd celny stwierdził, że brak było podstaw do zwolnienia z cła, ale z uwagi na niepobranie cła w wyniku błędu organów celnych, cła nie można wymierzyć. Komisja, która rozstrzygała o nieobciążaniu cłem, zajęła stanowisko negatywne i nakazała wymierzyć cło. Wyższy urząd celny cło wymierzył a strona się odwołała.
Sąd krajowy, który rozstrzygał sprawę, skierował nastepnie sprawę do ETS w drodze pytania prejudycjalnego.
1) czy sąd krajowy może kwestionować ważność aktów organów Wspólnoty?
2) czy decyzja w sprawie odstąpienia od retrospektywnego wymierzenia należności celnych leży w zakresie swobodnego uznania administracyjnego czy też podlega kontroli sądowej?
((2)) Ocena, czy sąd krajowy jest uprawniony do stwierdzania nieważności aktów organów wspólnotowych (tu: decyzji Komisji).
To zagadnienie ma ogólne znaczenie dla prawa wspólnotowego i jego stosowania. Z uwagi na treść przyjętego rozstrzygnięcia jest również niezwykle istotne, rozstrzygając o granicach kompetencji organów krajowych w zakresie prawa wspólnotowego.
Usunięte:
W wyniku kontroli wyższy urząd celny stwierdził, że brak było podstaw do zwolnienia z cła, ale z uwagi na niepobranie cła w wyniku błędu organów celnych cła nie mozna wymierzyć. Komisja, która rozstrzygała o nieobciążaniu cłem zajęła stanowisko negatywne i nakazała wymierzyć cło. Wyższy urząd celny cło wymierzył a strona się odwołała.
Sąd krajowy, który rozstrzygał sprawę, skierował nastepnie sprawę do ETS w drodze pytania prejudykacyjnego.
1) czy sąd krajowy może kwestionować ważność aktów organów Wspólnoty
2) czy decyzja w sprawie odstąpienia od retrospektywnego wymierzenia należności celnych leży w zakresie swobodnego uznania administracyjnego czy też podlega kontroli sądowej
((2)) Oceny, czy sąd krajowy jest uprawniony do stwierdzania nieważności aktów organów wspólnotowych (tu: decyzji Komisji).
To zagadnienie ma ogólne znaczenie dla prawa wspólnotowego i jego stosowania. Z uwagi na treśc przyjętego rozstrzygnięcia jest również niezwykle istotne, rozstrzygając o granicach kompetencji organów krajowych w zakresie prawa wspólnotowego.
Dodane:
Co ciekawe przepisy te sa bardzo podobne do {{pu przepis="art. 220 ust. 2 WKC"}}, który przewiduje identyczne przesłanki do odstąpienia od naliczenia należności celnych z tą jednak różnicą, że po spełnieniu przesłanek cyt. "//retrospektywnego zaksięgowania **nie dokonuje się**//". Prawdopodobnie właśnie z uwagi na orzecznictw Trybunału.
Usunięte:
Usunięte:
Dodane:
((1)) Stan faktyczny
Stan faktyczny był w miarę prosty: skarżący (Foto-Frost) złożył zgłoszenie celne, w którym wykazał import towarów jako zwolniony z cła (w tej chwili przepisy te już nie obowiązują więc podstawa zwolnienia nie ma większego znaczenia). Zgłsozenie celne zostało przyjęte.
W wyniku kontroli wyższy urząd celny stwierdził, że brak było podstaw do zwolnienia z cła, ale z uwagi na niepobranie cła w wyniku błędu organów celnych cła nie mozna wymierzyć. Komisja, która rozstrzygała o nieobciążaniu cłem zajęła stanowisko negatywne i nakazała wymierzyć cło. Wyższy urząd celny cło wymierzył a strona się odwołała.
Sąd krajowy, który rozstrzygał sprawę, skierował nastepnie sprawę do ETS w drodze pytania prejudykacyjnego.
1) czy sąd krajowy może kwestionować ważność aktów organów Wspólnoty
2) czy decyzja w sprawie odstąpienia od retrospektywnego wymierzenia należności celnych leży w zakresie swobodnego uznania administracyjnego czy też podlega kontroli sądowej
((2)) Oceny, czy sąd krajowy jest uprawniony do stwierdzania nieważności aktów organów wspólnotowych (tu: decyzji Komisji).
To zagadnienie ma ogólne znaczenie dla prawa wspólnotowego i jego stosowania. Z uwagi na treśc przyjętego rozstrzygnięcia jest również niezwykle istotne, rozstrzygając o granicach kompetencji organów krajowych w zakresie prawa wspólnotowego.
((3)) Podstawy rozstrzygnięcia
Przy rozstrzyganiu zagadnienia ETS oparł się na treści art. 173 Traktatu o EWG (obecny {{pu przepis="art. 230 TWE"}}), zgodnie z którym Trybunał ma wyłączną właściwość do orzekania o nieważności aktów wydanych przez organy Wspólnoty.
Dodatkowo Trybunał powołał zasadę jednolitego stosowania prawa wspólnotowego, która byłaby zagrożona w sytuacji rozstrzygania o nieważności aktów wspólnotowych przez sądy krajowe (z uwagi na możliwość ich różnorodnej oceny w tej materii). Sądy krajowe mogą badać zagadnienie ważności takich aktów i w sytuacji wątpliwości kierować sprawę do Trybunału.
((3)) Ocena
Wydaje się że taka wykładnia nie powinna budzić wiekszych zastrzeżeń - z jednej strony chociażby z uwagi na ostateczność rozstrzygnięć Trybunału oraz w świetle chyba już powszechnie uznanej zasady prymatu prawa wspólnotowego nad prawem krajowym.
Jedyną możliwością zagwarantowania jednolitego stosowania prawa wspólnotowego jest orzekanie o tym prawie przez jeden sąd. Podobnie jest w krajowych porządkach prawnych, gdzie powoływany jest jeden sąd nadrzędny nad innymi (TK, SN, NSA), którego zadaniem jest czuwanie nad jednolitym stosowaniem prawa przez inne sądy i rozstrzyganie ew. rozbieżności.
((2)) Oceny dopuszczalności ewentualnej kontroli sądowej przesłanek zastosowania odstąpienia od retrospektywnego wymierzenia należności celnych
To zagadnienie ma znaczenie tylko na gruncie prawa celnego. Możliwe jest w drodze analogii zastosowanie podobnej argumentacji w innych sprawach regulowanych prawem wspólnotowym, jednakże wymagana byłaby przy tym ostrożność.
((3)) Podstawy rozstrzygnięcia
**1) Podstawy prawne**
Zagadnienie powstało na tle brzmienia przepisu art. 5 ust. 2 rozporządzenia Rady nr 1697/79, który mówił o **możliwości** odstąpienia od retrospektywnego pokrycia należności celnych, jeżeli cyt. "nie zostały one pobrane w wyniku ich własnego błędu, który w normalnych warunkach nie mógł zostać wykryty przez dłużnika i jeśli sam dłużnik działał przy tym w dobrej wierze, przestrzegając w zakresie swojej deklaracji celnej przepisów obowiązującego prawa".
**2) Podstawy faktyczne**
Skarżąca podnosiła spełnienie przez nią warunków określonych w rozporządzeniu.
Przesłankami tymi są:
((3)) Ocena
Trybunał uznał, że zasadność decyzji podlega kontroli sądowej.
Trybunał twardo uznał, że w sytuacji spełnienia przesłanek strona ma prawo do zwolnienia. To jest o tyle istotne, że przepis mówi o możliwości udzielenia zwolnienia, co Trybunał rozumie jako obowiązek udzielenia zwolnienia po spełnieniu warunków. A więc zupełnie inna wykładnia niż w polskich przepisach, np. podatkowych.
W mojej ocenie to dobre rozstrzygnięcie, ograniczające nadmierną swobodę organów celnych w rozstrzyganiu. Trzeba zwrócić uwagę, że przepis nie tylko mówił o możliwości odstąpienia od wymiaru cła, ale też podawał bardzo ścisłe kryteria. Przy takiej konstrukcji przepisu strona powinna oczekiwać, że decyzja odmowna podlegać będzie sprawdzeniu przynajmniej w zakresie spełnienia przesłanek a przy braku przesłanek do odmowy - decyzja będzie uchylona.
Co ciekawe przepisy te sa bardzo podobne do {{pu przepis="art. 220 ust. 2 WKC"}}, który przewiduje identyczne przesłanki do odstąpienia od naliczenia należności celnych z tą jednak różnicą, że po spełnieniu przesłanek cyt. "//retrospektywnego zakśięgowania **nie dokonuje się**//". Prawdopodobnie właśnie z uwagi na orzecznictw Trybunału.
Trybunał orzekł, że **przyjęcie błędnego zgłoszenia celnego, które zawierało wszystkie dane do prawidłowego określenia należności jest błędem organu celnego**. Organu celnego nie ekskulpuje możliwość przeprowadzenia następczej kontroli. Taka wykładnia tego warunku mogłaby mieć wplyw na stosowanie prawa celnego.
Jeżeli np. w zgłoszeniu celnym zostało podane zwolnienie celne, zgloszenie celne zostało przyjęte to późniejsza weryfikacja wprawdzie mogłaby doprowadzić do sytuacji, w której organ celny z jednej strony odmówi zastosowania zwolnienia a jednocześnie będzie zmuszony do odstąpienia od wymierzenia należności celnych. Oczywiście przy zachowaniu innych warunków.
Stan faktyczny był w miarę prosty: skarżący (Foto-Frost) złożył zgłoszenie celne, w którym wykazał import towarów jako zwolniony z cła (w tej chwili przepisy te już nie obowiązują więc podstawa zwolnienia nie ma większego znaczenia). Zgłsozenie celne zostało przyjęte.
W wyniku kontroli wyższy urząd celny stwierdził, że brak było podstaw do zwolnienia z cła, ale z uwagi na niepobranie cła w wyniku błędu organów celnych cła nie mozna wymierzyć. Komisja, która rozstrzygała o nieobciążaniu cłem zajęła stanowisko negatywne i nakazała wymierzyć cło. Wyższy urząd celny cło wymierzył a strona się odwołała.
Sąd krajowy, który rozstrzygał sprawę, skierował nastepnie sprawę do ETS w drodze pytania prejudykacyjnego.
1) czy sąd krajowy może kwestionować ważność aktów organów Wspólnoty
2) czy decyzja w sprawie odstąpienia od retrospektywnego wymierzenia należności celnych leży w zakresie swobodnego uznania administracyjnego czy też podlega kontroli sądowej
((2)) Oceny, czy sąd krajowy jest uprawniony do stwierdzania nieważności aktów organów wspólnotowych (tu: decyzji Komisji).
To zagadnienie ma ogólne znaczenie dla prawa wspólnotowego i jego stosowania. Z uwagi na treśc przyjętego rozstrzygnięcia jest również niezwykle istotne, rozstrzygając o granicach kompetencji organów krajowych w zakresie prawa wspólnotowego.
((3)) Podstawy rozstrzygnięcia
Przy rozstrzyganiu zagadnienia ETS oparł się na treści art. 173 Traktatu o EWG (obecny {{pu przepis="art. 230 TWE"}}), zgodnie z którym Trybunał ma wyłączną właściwość do orzekania o nieważności aktów wydanych przez organy Wspólnoty.
Dodatkowo Trybunał powołał zasadę jednolitego stosowania prawa wspólnotowego, która byłaby zagrożona w sytuacji rozstrzygania o nieważności aktów wspólnotowych przez sądy krajowe (z uwagi na możliwość ich różnorodnej oceny w tej materii). Sądy krajowe mogą badać zagadnienie ważności takich aktów i w sytuacji wątpliwości kierować sprawę do Trybunału.
((3)) Ocena
Wydaje się że taka wykładnia nie powinna budzić wiekszych zastrzeżeń - z jednej strony chociażby z uwagi na ostateczność rozstrzygnięć Trybunału oraz w świetle chyba już powszechnie uznanej zasady prymatu prawa wspólnotowego nad prawem krajowym.
Jedyną możliwością zagwarantowania jednolitego stosowania prawa wspólnotowego jest orzekanie o tym prawie przez jeden sąd. Podobnie jest w krajowych porządkach prawnych, gdzie powoływany jest jeden sąd nadrzędny nad innymi (TK, SN, NSA), którego zadaniem jest czuwanie nad jednolitym stosowaniem prawa przez inne sądy i rozstrzyganie ew. rozbieżności.
((2)) Oceny dopuszczalności ewentualnej kontroli sądowej przesłanek zastosowania odstąpienia od retrospektywnego wymierzenia należności celnych
To zagadnienie ma znaczenie tylko na gruncie prawa celnego. Możliwe jest w drodze analogii zastosowanie podobnej argumentacji w innych sprawach regulowanych prawem wspólnotowym, jednakże wymagana byłaby przy tym ostrożność.
((3)) Podstawy rozstrzygnięcia
**1) Podstawy prawne**
Zagadnienie powstało na tle brzmienia przepisu art. 5 ust. 2 rozporządzenia Rady nr 1697/79, który mówił o **możliwości** odstąpienia od retrospektywnego pokrycia należności celnych, jeżeli cyt. "nie zostały one pobrane w wyniku ich własnego błędu, który w normalnych warunkach nie mógł zostać wykryty przez dłużnika i jeśli sam dłużnik działał przy tym w dobrej wierze, przestrzegając w zakresie swojej deklaracji celnej przepisów obowiązującego prawa".
**2) Podstawy faktyczne**
Skarżąca podnosiła spełnienie przez nią warunków określonych w rozporządzeniu.
Przesłankami tymi są:
((3)) Ocena
Trybunał uznał, że zasadność decyzji podlega kontroli sądowej.
Trybunał twardo uznał, że w sytuacji spełnienia przesłanek strona ma prawo do zwolnienia. To jest o tyle istotne, że przepis mówi o możliwości udzielenia zwolnienia, co Trybunał rozumie jako obowiązek udzielenia zwolnienia po spełnieniu warunków. A więc zupełnie inna wykładnia niż w polskich przepisach, np. podatkowych.
W mojej ocenie to dobre rozstrzygnięcie, ograniczające nadmierną swobodę organów celnych w rozstrzyganiu. Trzeba zwrócić uwagę, że przepis nie tylko mówił o możliwości odstąpienia od wymiaru cła, ale też podawał bardzo ścisłe kryteria. Przy takiej konstrukcji przepisu strona powinna oczekiwać, że decyzja odmowna podlegać będzie sprawdzeniu przynajmniej w zakresie spełnienia przesłanek a przy braku przesłanek do odmowy - decyzja będzie uchylona.
Co ciekawe przepisy te sa bardzo podobne do {{pu przepis="art. 220 ust. 2 WKC"}}, który przewiduje identyczne przesłanki do odstąpienia od naliczenia należności celnych z tą jednak różnicą, że po spełnieniu przesłanek cyt. "//retrospektywnego zakśięgowania **nie dokonuje się**//". Prawdopodobnie właśnie z uwagi na orzecznictw Trybunału.
Trybunał orzekł, że **przyjęcie błędnego zgłoszenia celnego, które zawierało wszystkie dane do prawidłowego określenia należności jest błędem organu celnego**. Organu celnego nie ekskulpuje możliwość przeprowadzenia następczej kontroli. Taka wykładnia tego warunku mogłaby mieć wplyw na stosowanie prawa celnego.
Jeżeli np. w zgłoszeniu celnym zostało podane zwolnienie celne, zgloszenie celne zostało przyjęte to późniejsza weryfikacja wprawdzie mogłaby doprowadzić do sytuacji, w której organ celny z jednej strony odmówi zastosowania zwolnienia a jednocześnie będzie zmuszony do odstąpienia od wymierzenia należności celnych. Oczywiście przy zachowaniu innych warunków.
Usunięte:
2. Oceny dopuszczalności ewentualnej kontroli sądowej przesłanek zastosowania zwolnienia z cła po spełnieniu przesłanek przepisowych
Ad. 1)
W opinii Trybunału jedynym właściwym organem do oceny aktów wydanych przez organy wspólnotowe jest Trybunał.
Przesłankami takiego rozstrzygnięcia była konieczność zagwarantowania jednolitości stosowania prawa wspólnotowego, która byłaby zagrożona w sytuacji rozstrzygania o nieważności aktów wspólnotowych przez sądy krajowe. Sądy krajowe mogą badać zagadnienie ważności takich aktów i w sytuacji wątpliwości kierować sprawę do Trybunału.
Wydaje się że taka wykładnia nie powinna budzić wiekszych zastrzeżeń - z jednej strony chociażby z uwagi na ostateczność rozstrzygnięć Trybunału oraz w świetle chyba już powszechnie uznanej zasady prymatu prawa wspólnotowego nad prawem krajowym.
Ad. 2)
W ocenie Trybunału trybunał może kontrolować zasadność decyzji o odstąpieniu od naliczenia cła.
Wątpliwości powstały w związku z brzmieniem przepisu art. 5 ust. 2 rozporządzenia Rady nr 1697/79, który mówił o **możliwości** odstąpienia od retrospektywnego pokrycia należności celnych.
Tu Trybunał twardo uznał, że w sytuacji spełnienia przesłanek strona ma prawo do zwolnienia. To jest o tyle istotne, że przepis mówi o możliwości udzielenia zwolnienia, co Trybunał rozumie jako obowiązek udzielenia zwolnienia po spełnieniu warunków. A więc zupełnie inna wykładnia niż w polskich przepisach, np. podatkowych.
Co ciekawe przepisy te sa bardzo podobne do {{pu przepis="art. 220 ust. 2 WKC"}}, który przewiduje identyczne przesłanki do odstąpienia od naliczenia należności celnych z tą jednak różnicą, że po spełnieniu przesłanek cyt. "//retrospektywnego zakśięgowania nie dokonuje się//". Prawdopodobnie właśnie z uwagi na orzecznictw Trybunału.
Podstawą był przepis art. 5 ust. 2 rozporządzenia Rady nr 1697/79 cyt.: „//właściwe władze mogą odstąpić od retrospektywnego pokrycia należności celnych przywozowych lub wywozowych, jeśli nie zostały one pobrane w wyniku ich własnego błędu, który w normalnych warunkach nie mógł zostać wykryty przez dłużnika i jeśli sam dłużnik działał przy tym w dobrej wierze, przestrzegając w zakresie swojej deklaracji celnej przepisów obowiązującego prawa//” (przesłanki identyczne jak te z {{pu przepis="art. 220 ust. 2 WKC"}}). Przesłankami tymi są:
Taka wykładnia tego warunku mogłaby mieć wplyw na stosowanie prawa celnego.
Jeżeli np. w zgłoszeniu celnym zostało podane zwolnienie celne, zgloszenie celne zostało przyjęte to późniejsza weryfikacja wprawdzie mogłaby doprowadzić do sytuacji, w której organ celny z jednej strony odmówi zastosowania zwolnienia a jednocześnie będzie zmuszony do odstąpienia od wymierzenia należności celnych. Oczywiście przy zachowaniu innych warunków do zwolnienia.
Dodane:
CategoryPrawoEuropejskie CategoryPrawoCelne CategoryGlosy
Usunięte:
Dodane:
====Omówienie orzeczenia [[SprawaETS31485 ETS C-314/85]]====
Usunięte:
Dodane:
====Omówienie orzeczenia [[SprawaETS31485 ETS C 314/85]]====
