Protokół zmian strony PublicznyTransportZbiorowyPrawoWylacznosci
Dodane:
==rozważania a propos art. 20 UPTZ==
Dokonując wyłączenia tej formy możliwości podniesienia dochodowości przejazdów na przedsiębiorcy świadczącego usługi publiczne, polski ustawodawca ograniczył możliwości wyrównania za realizowanie przewozów na liniach niedochodowych do rekompensaty finansowej w rozumieniu {{pu przepis="art. 50 UPTZ"}} (o historii prawa wyłącznego w projekcie ustawy zob. więcej KlatkaKomunikacjaPubliczna2010, str. 28-29). Tym samym ustawodawca jako jedyny chyba w Europie wprowadził całkowicie wolny rynek na liniach i sieciach komunikacyjnych. Na pewno mogłoby to przysłużyć się klientom, w szczególności gdyby konkurencja na liniach powodowała podniesienie jakości usług. Jednakże trzeba pamiętać także o tym, że w ten sposób przewoźnicy zniechęcają się do prowadzenia przewozów na liniach deficytowych a skutkiem tego odcinają część społeczeństwa (np. z małych miejscowości) od możliwości skorzystania z publicznego transportu zbiorowego. Likwidacja linii deficytowych jest tymczasem sprzeczna z postulatem dostępności transportu publicznego zwłaszcza lokalnego, który jest zadaniem użyteczności publicznej (zob. {{pu przepis="art. 9 pkt 4 USamorzGm"}}).
- MikielRozkoszPublicznyTransportZbiorowy, 2012, str. 50-53,
- MikielRozkoszAutobusyTest2012, str. 28-29.
Dokonując wyłączenia tej formy możliwości podniesienia dochodowości przejazdów na przedsiębiorcy świadczącego usługi publiczne, polski ustawodawca ograniczył możliwości wyrównania za realizowanie przewozów na liniach niedochodowych do rekompensaty finansowej w rozumieniu {{pu przepis="art. 50 UPTZ"}} (o historii prawa wyłącznego w projekcie ustawy zob. więcej KlatkaKomunikacjaPubliczna2010, str. 28-29). Tym samym ustawodawca jako jedyny chyba w Europie wprowadził całkowicie wolny rynek na liniach i sieciach komunikacyjnych. Na pewno mogłoby to przysłużyć się klientom, w szczególności gdyby konkurencja na liniach powodowała podniesienie jakości usług. Jednakże trzeba pamiętać także o tym, że w ten sposób przewoźnicy zniechęcają się do prowadzenia przewozów na liniach deficytowych a skutkiem tego odcinają część społeczeństwa (np. z małych miejscowości) od możliwości skorzystania z publicznego transportu zbiorowego. Likwidacja linii deficytowych jest tymczasem sprzeczna z postulatem dostępności transportu publicznego zwłaszcza lokalnego, który jest zadaniem użyteczności publicznej (zob. {{pu przepis="art. 9 pkt 4 USamorzGm"}}).
- MikielRozkoszPublicznyTransportZbiorowy, 2012, str. 50-53,
- MikielRozkoszAutobusyTest2012, str. 28-29.
Usunięte:
- MikielRozkoszPublicznyTransportZbiorowy, 2012, str. 50-53.
Dodane:
O wątpliwościach co do zgodności tego zapisu z prawem europejskim piszą:
- [[http://www.jazdaprawna.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=2630:czy-na-liniach-regularnych-bdzie-mona-stosowa-qprawo-wyczneq-&catid=44:aktulanosciprawne&Itemid=71 portal jazdaprawna.pl]],
- MikielRozkoszPublicznyTransportZbiorowy, 2012, str. 50-53.
Prawo wyłączności jest faktem w polskiej rzeczywistości prawnej. Niemniej jednak istnieją wątpliwości co do zgodności regulacji art. 20 UPTZ z prawem europejskim.
- [[http://www.jazdaprawna.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=2630:czy-na-liniach-regularnych-bdzie-mona-stosowa-qprawo-wyczneq-&catid=44:aktulanosciprawne&Itemid=71 portal jazdaprawna.pl]],
- MikielRozkoszPublicznyTransportZbiorowy, 2012, str. 50-53.
Prawo wyłączności jest faktem w polskiej rzeczywistości prawnej. Niemniej jednak istnieją wątpliwości co do zgodności regulacji art. 20 UPTZ z prawem europejskim.
Usunięte:
Prawo wyłączności jest faktem w polskiej rzeczywistości prawnej.
Dodane:
Powyższe rozważania prowadzą do pytania o zgodność {{pu przepis="art. 20 UPTZ"}} z aktami prawnymi wyższej rangi.
W [[http://orka2.sejm.gov.pl/IZ6.nsf/main/3AC24B3A interpelacji nr 19974]] poseł Gadowski wskazał na ewentualną niezgodność art. 20 UPTZ w zw. z art. 54 ust. 2 pkt 2 lit. a) UPTZ z {{pu przepis="art. 167 ust. 4 Konstytucja"}}.
Przepisy te zezwalają na przyznanie niektórym przedsiębiorcom pozycji uprzywilejowanej na skutek przyznania praw specjalnych lub wyłącznych. Jednakże nawet ta uprzywilejowana pozycja nie chroni przedsiębiorstw przed stosowaniem reguł konkurencji, chyba że stanowiłoby to prawną lub faktyczną przeszkodę w wykonywaniu poszczególnych zadań im powierzonych (art. 106 ust. 2 zd. 1 TFUE). Wnioskować należy więc, że przyznanie praw wyłącznych jest dopuszczalne jedynie wyjątkowo.
Natomiast pozbawienie przez państwo członkowskie możliwości przyznania prawa wyłącznego w zamian za świadczenie usług użyteczności publicznej pozostaje więc wyłącznie w gestii tego państwa.
Ewentualnie można zastanowić się nad naruszeniem zasady proporcjonalności na skutek "nadimplementacji" rozporządzenia (w analogii do tzw. "nadmiernej transpozycji" dyrektywy).
W [[http://orka2.sejm.gov.pl/IZ6.nsf/main/3AC24B3A interpelacji nr 19974]] poseł Gadowski wskazał na ewentualną niezgodność art. 20 UPTZ w zw. z art. 54 ust. 2 pkt 2 lit. a) UPTZ z {{pu przepis="art. 167 ust. 4 Konstytucja"}}.
Przepisy te zezwalają na przyznanie niektórym przedsiębiorcom pozycji uprzywilejowanej na skutek przyznania praw specjalnych lub wyłącznych. Jednakże nawet ta uprzywilejowana pozycja nie chroni przedsiębiorstw przed stosowaniem reguł konkurencji, chyba że stanowiłoby to prawną lub faktyczną przeszkodę w wykonywaniu poszczególnych zadań im powierzonych (art. 106 ust. 2 zd. 1 TFUE). Wnioskować należy więc, że przyznanie praw wyłącznych jest dopuszczalne jedynie wyjątkowo.
Natomiast pozbawienie przez państwo członkowskie możliwości przyznania prawa wyłącznego w zamian za świadczenie usług użyteczności publicznej pozostaje więc wyłącznie w gestii tego państwa.
Ewentualnie można zastanowić się nad naruszeniem zasady proporcjonalności na skutek "nadimplementacji" rozporządzenia (w analogii do tzw. "nadmiernej transpozycji" dyrektywy).
Usunięte:
(...)
Przepisy te zezwalają na przyznanie niektórym przedsiębiorcom pozycji uprzywilejowanej na skutek przyznania praw specjalnych lub wyłącznych. Jednakże nawet ta uprzywilejowana pozycja nie chroni przedsiębiorstw przed stosowaniem reguł konkurencji, chyba że stanowiłoby to prawną lub faktyczną przeszkodę w wykonywaniu poszczególnych zadań im powierzonych (art. 106 ust. 2 zd. 1 TFUE).
Dodane:
Dokonując wyłączenia tej formy możliwości podniesienia dochodowości przejazdów na przedsiębiorcy świadczącego usługi publiczne, polski ustawodawca ograniczył możliwości wyrównania za realizowanie przewozów na liniach niedochodowych do rekompensaty finansowej w rozumieniu {{pu przepis="art. 50 UPTZ"}} (o historii prawa wyłącznego w projekcie ustawy zob. więcej KlatkaKomunikacjaPubliczna2010, str. 28-29). Tym samym ustawodawca jako jedyny chyba w Europie wprowadził całkowicie wolny rynek na liniach i sieciach komunikacyjnych. Na pewno mogłoby to przysłużyć się klientom, w szczególności gdyby konkurencja na liniach spowodowałaby podniesienie jakości usług. Jednakże trzeba pamiętać także o tym, że w ten sposób przewoźnicy zniechęcają się do prowadzenia przewozów na liniach deficytowych i w ten sposób odcinają część społeczeństwa (np. z małych miejscowości) od możliwości skorzystania z publicznego transportu zbiorowego. Likwidacja linii deficytowych jest natomiast sprzeczna z postulatem dostępności transportu publicznego zwłaszcza lokalnego, który jest zadaniem użyteczności publicznej (zob. {{pu przepis="art. 9 pkt 4 USamorzGm"}}).
Przepisy te zezwalają na przyznanie niektórym przedsiębiorcom pozycji uprzywilejowanej na skutek przyznania praw specjalnych lub wyłącznych. Jednakże nawet ta uprzywilejowana pozycja nie chroni przedsiębiorstw przed stosowaniem reguł konkurencji, chyba że stanowiłoby to prawną lub faktyczną przeszkodę w wykonywaniu poszczególnych zadań im powierzonych (art. 106 ust. 2 zd. 1 TFUE).
Przepisy te zezwalają na przyznanie niektórym przedsiębiorcom pozycji uprzywilejowanej na skutek przyznania praw specjalnych lub wyłącznych. Jednakże nawet ta uprzywilejowana pozycja nie chroni przedsiębiorstw przed stosowaniem reguł konkurencji, chyba że stanowiłoby to prawną lub faktyczną przeszkodę w wykonywaniu poszczególnych zadań im powierzonych (art. 106 ust. 2 zd. 1 TFUE).
Usunięte:
Dodane:
Dokonując wyłączenia tej formy możliwości podniesienia dochodowości przejazdów na przedsiębiorcy świadczącego usługi publiczne, polski ustawodawca ograniczył możliwości wyrównania za realizowanie przewozów na liniach niedochodowych do rekompensaty finansowej w rozumieniu {{pu przepis="art. 50 UPTZ"}} (o historii prawa wyłącznego w projekcie utawy zob. więcej KlatkaKomunikacjaPubliczna2010, str. 28-29). Tym samym ustawodawca jako jedyny chyba w Europie wprowadził całkowicie wolny rynek na liniach i sieciach komunikacyjnych. Na pewno mogłoby to przysłużyć się klientom, w szczególności gdyby konkurencja na liniach spowodowałaby podniesienie jakości usług. Jednakże trzeba pamiętać także o tym, że w ten sposób przewoźnicy zniechęcają się do prowadzenia przewozów na liniach deficytowych i w ten sposób odcinają część społeczeństwa (np. z małych miejscowości) od możliwości skorzystania z publicznego transportu zbiorowego. Likwidacja linii deficytowych jest natomiast sprzeczna z postulatem dostępności transportu publicznego zwłaszcza lokalnego, który jest zadaniem użyteczności publicznej (zob. {{pu przepis="art. 9 pkt 4 USamorzGm"}}).
Art. 106 ust. 1 TFUE (ex-{{pu przepis="Art. 86 ust. 1 TWE"}}) stanowi, iż państwa Członkowskie, w odniesieniu do przedsiębiorstw publicznych i przedsiębiorstw, którym przyznają prawa specjalne lub wyłączne, nie wprowadzają ani nie utrzymują żadnego środka sprzecznego z normami Traktatów, w szczególności z normami przewidzianymi w artykułach 18 oraz 101–109 TFUE.
Art. 106 ust. 2 zd. 1 TFUE (ex-{{pu przepis="Art. 86 ust. 2 TWE"}}) stanowi, iż przedsiębiorstwa zobowiązane do zarządzania usługami świadczonymi w ogólnym interesie gospodarczym lub mające charakter monopolu skarbowego podlegają normom Traktatów, zwłaszcza regułom konkurencji, w granicach, w jakich ich stosowanie nie stanowi prawnej lub faktycznej przeszkody w wykonywaniu poszczególnych zadań im powierzonych.
((1)) Wnioski
Prawo wyłączności jest faktem w polskiej rzeczywistości prawnej.
Art. 106 ust. 1 TFUE (ex-{{pu przepis="Art. 86 ust. 1 TWE"}}) stanowi, iż państwa Członkowskie, w odniesieniu do przedsiębiorstw publicznych i przedsiębiorstw, którym przyznają prawa specjalne lub wyłączne, nie wprowadzają ani nie utrzymują żadnego środka sprzecznego z normami Traktatów, w szczególności z normami przewidzianymi w artykułach 18 oraz 101–109 TFUE.
Art. 106 ust. 2 zd. 1 TFUE (ex-{{pu przepis="Art. 86 ust. 2 TWE"}}) stanowi, iż przedsiębiorstwa zobowiązane do zarządzania usługami świadczonymi w ogólnym interesie gospodarczym lub mające charakter monopolu skarbowego podlegają normom Traktatów, zwłaszcza regułom konkurencji, w granicach, w jakich ich stosowanie nie stanowi prawnej lub faktycznej przeszkody w wykonywaniu poszczególnych zadań im powierzonych.
((1)) Wnioski
Prawo wyłączności jest faktem w polskiej rzeczywistości prawnej.
