Likwidacja granic w regionach przygranicznych - Europejskie Ugrupowanie Współpracy Terytorialnej (EUWT) jako instrument współpracy terytorialnej jednostek samorządu terytorialnego w Europie

Schemat: dopuszczalność pomocy publicznej

A. UWAGI OGÓLNE
Poniżej przedstawione zostaną poszczególne kroki, dzięki którym łatwiejsze stanie się ustalenie, czy udzielone wsparcie ma charakter pomocy publicznej, która wymaga notyfikacji.

W zasadzie każda pomoc spełniająca kryteria opisane w art. 107 ust. 1 TFUE stanowi niedozwolone wsparcie dla przedsiębiorstw. Takie wsparcie nie może być udzielone zanim Komisja nie wyrazi swojej zgody (Art. 108 ust. 3 zd. 3 TFUE). Pomoc udzielona pomimo braku pozytywnej decyzji Komisji podlega zwrotowi.

B. POMOC PUBLICZNA
W pierwszej kolejności należy ustalić, czy faktycznie mamy do czynienia z pomocą publiczną. Konieczne jest wiec zbadanie, czy udzielone wsparcie spełnia przesłanki wynikające z definicji pomocy publicznej. Pojęcie pomocy publicznej zostało wyjaśnione w osobnym dokumencie.

C. WYŁĄCZENIA
Następnie należy ustalić, czy nie zachodzi jedna z przesłanek uzasadniających wyłączenie spod pojęcia niedozwolonej pomocy publicznej. Obecnie znane są trzy grupy wyłączeń:

1. art. 107 ust. 2 TFUE lub
2. kryteria orzeczenia Altmark-Trans.

D. WYŁĄCZENIA BLOKOWE (GBER)
Wyłączone z obowiązku zgłoszenia, o którym mowa w art. 108 ust. 3 TFUE są programy pomocy, pomoc indywidualna przyznana w ramach programów pomocy oraz pomoc ad hoc, jeżeli spełniają wszystkie warunki określone w rozdziale I rozporządzenia 651/2014 oraz szczególne warunki dotyczące właściwej kategorii pomocy ustanowione w rozdziale III rozporządzenia 651/2014. Taka pomoc jest bowiem zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 2 lub 3 TFUE. Zwolnienia blokowe obejmują większość sektorów gospodarki (wyłączenia w art. 1 ust. 2 rozp. 65172014). Pomoc, która spełnia wszystkie warunki — zarówno ogólne, jak i szczegółowe — ustanowione w cytowanym rozporządzeniu w odniesieniu do odpowiednich kategorii pomocy, jest wyłączona z obowiązku zgłoszenia ustanowionego w art. 108 ust. 3 TFUE (preambuła, nr 6).
Więcej na ten temat w osobnym dokumencie.
Rozporządzenie ma zastosowanie jedynie do pomocy, w przypadku której można dokładnie obliczyć z wyprzedzeniem ekwiwalent dotacji brutto bez konieczności przeprowadzania oceny ryzyka („pomoc przejrzysta”).


E. POMOC DE MINIMIS
W zasadzie niezależnie od obszaru wsparcia (poza wyjątkami przewidzianymi w art. 1 rozporządzenia 1407/2013), środki pomocy nie spełniają wszystkich kryteriów określonych w art. 107 ust. 1 TFUE i dlatego są zwolnione z wymogu zgłoszenia przewidzianego w art. 108 ust. 3 TFUE, jeżeli spełniają warunki określone we wspomnianym rozporządzeniu.
Dozwolona jest zatem przyznana przez państwo członkowskie jednemu przedsiębiorstwu o ile nie przekracza 200 000 EUR w okresie trzech lat podatkowych. W przypadku przedsiębiorstwa prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie drogowego transportu towarów pomoc nie może przekroczyć 100 000 EUR w okresie trzech lat podatkowych i nie może zostać wykorzystana na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego towarów (art. 3 rozp. 1407/2013).
Więcej o zasadach udzielania pomocy de minimis w osobnym dokumencie.


F. POMOC W ZAMIAN ZA ŚWIADCZENIE UOIG
Kolejnym krokiem, jaki należy zbadać w celu ustalenia, czy pomoc publiczna wymaga notyfikacji, jest sprawdzenie, czy wsparcie nie stanowi rekompensaty w zamian za świadczenie usług w ogólnym interesie gospodarczym (UOIG).


G. FAKULTATYWNE PRZESŁANKI TFUE
Ponadto na mocy art. 107 ust. 3 TFUE wsparcie może zostać uznane prze Komisję za uzasadnione i tym samym dozwolone w przypadku wystąpienia jednej ze wskazanych tam okoliczności.

1. Zasady ramowe
Z kolei pomoc spełniająca kryteria w Komunikacie Komisji – Zasady ramowe (2011) stanowi pomoc publiczną wymagają notyfikacji Komisji, która jednakże może być uznana przez Komisję za zgodną z zasadami rynku wewnętrznego, o ile spełnia wymagania tam przewidziane.

---

CategoryPomocPubliczna