Protokół zmian strony KazusRoszczenieWindykacyjne7
Dodane:
W lutym 2009 r. P złożył oświadczenie w trybie {{pu przepis="art. 22 ust. 2 pkt 2 UZastRej"}} o przejęciu samochodu na własność. Ta czynność nie mogła jednak doprowadzić do zmiany stosunków własnościowych, gdyż jest to czynność jednostronna, do której {{pu przepis="art. 169 KC"}} nie może mieć zastosowania. Jest to bowiem czynność jednostronna. Tymczasem przepisy {{pu przepis="art. 169 KC"}} wymagają bowiem takiej czynności z nieuprawnionym, która ma za przedmiot prawo własności.
Należy sprawdzić, czy B i P skutecznie ustanowili zastaw rejestrowy. Ponieważ w chwili ustanawiania zastawu B był nieuprawniony, w grę wchodzi wyłącznie nabycie zastawu w dobrej wierze od nieuprawnionego ({{pu przepis="art. 2 ust. 3 UZastRej"}} w zw. z {{pu przepis="art. 169 § 2 KC"}}). To oznacza. że zastaw powstałby dopiero z upływem 3 lat od dnia, gdy auto trafiło na polski obszar prawny, czyli dnia 15.6.2010 r. Tego dnia P jednak już nie władał autem, gdyż zbył je na rzecz S. Nie doszło więc do ustanowienia zastawu rejestrowego w sposób skuteczny.
Należy sprawdzić, czy B i P skutecznie ustanowili zastaw rejestrowy. Ponieważ w chwili ustanawiania zastawu B był nieuprawniony, w grę wchodzi wyłącznie nabycie zastawu w dobrej wierze od nieuprawnionego ({{pu przepis="art. 2 ust. 3 UZastRej"}} w zw. z {{pu przepis="art. 169 § 2 KC"}}). To oznacza. że zastaw powstałby dopiero z upływem 3 lat od dnia, gdy auto trafiło na polski obszar prawny, czyli dnia 15.6.2010 r. Tego dnia P jednak już nie władał autem, gdyż zbył je na rzecz S. Nie doszło więc do ustanowienia zastawu rejestrowego w sposób skuteczny.
Usunięte:
B i P zawarli umowę zastawu rejestrowego . Umowa o ustanowienie zastawu rejestrowego nie prowadzi do zmian w zakresie prawa własności. Powoduje jedynie obciążenie rzeczy ruchomej prawem wierzyciela do zaspokojenia przysługującej mu wierzytelności.
Zastaw został skutecznie ustanowiony ({{pu przepis="art. 2 ust. 3 UZastRej"}} w zw. z {{pu przepis="art. 169 KC"}}) , ale A nie utracił własności na skutek transakcji między B i P.
W lutym 2009 r. P złożył oświadczenie w trybie {{pu przepis="art. 22 ust. 2 pkt 2 UZastRej"}} o przejęciu samochodu na własność. Ta czynność nie mogła jednak doprowadzić do zmiany stosunków własnościowych, gdyż jest to czynność jednostronna, do której {{pu przepis="art. 169 KC"}} nie może mieć zastosowania. Przepisy {{pu przepis="art. 169 KC"}} wymagają bowiem takiej czynności z nieuprawnionym, która ma za przedmiot prawo własności. Tutaj czynność B i P ograniczała się do ustanowienia zastawu (zob. wyżej).
Dodane:
Z mógłby się stać właścicielem na skutek transakcji z G dokonanej 15.6.2007 r.
Ponieważ - jak ustalono powyżej - G nie stał się właścicielem samochodu, w grę wchodzi wyłącznie nabycie w dobrej wierze od nieuprawnionego. Ponieważ rzecz została skradziona za granicą, rozważyć należy przesłanki {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}}.
Z nie nabył własności, gdyż nie upłynął jeszcze trzyletni okres wymagany do uzyskania własności. Termin ten nie może bowiem biec od chwili kradzieży, gdyż pojazd znajdował się wówczas w Niemczech, gdzie zasada {{pu przepis="art. 169 § 2 KC"}} nie obowiązuje. Termin trzyletni należy więc w tym wypadku liczyć od momentu, od kiedy samochód podlegał polskim regulacjom, tzn. od 15.6.2007 r. (tak też Sąd Najwyższy w WyrokSNIICKN37897).
Ta transakcja jednak nie prowadziła do przeniesienia własności. Była to tylko umowa sprzedaży z zobowiązaniem do przeniesienia własności, gdy spełni się warunek w postaci zapłaty ceny sprzedaży ({{pu przepis="art. 155 § 1 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 589 KC"}}). Jako umowa wyłącznie rozporządzająca nie doprowadziła do zmiany stosunków własnościowych.
B i P zawarli umowę zastawu rejestrowego . Umowa o ustanowienie zastawu rejestrowego nie prowadzi do zmian w zakresie prawa własności. Powoduje jedynie obciążenie rzeczy ruchomej prawem wierzyciela do zaspokojenia przysługującej mu wierzytelności.
Zastaw został skutecznie ustanowiony ({{pu przepis="art. 2 ust. 3 UZastRej"}} w zw. z {{pu przepis="art. 169 KC"}}) , ale A nie utracił własności na skutek transakcji między B i P.
((3)) utrata własności na skutek przeniesienia własności z Z na B
Dnia 5.3.2008 r. Z przeniósł własność na B znosząc zastrzeżenie własności wynikające z umowy z sierpnia 2007 r. Mogła być to umowa wyłącznie rozporządzająca ({{pu przepis="art. 155 § 1 KC"}} in fine). Jednakże, jak ustalono wcześniej, Z nie nabył własności samochodu. B mógłby więc nabyć auto wyłącznie w dobrej wierze od nieuprawnionego. Ponieważ auto zostało skradzione, stosować należy {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}}.
B nie nabył własności na mocy czynności prawnej rozporządzającej z dnia 5.3.2008 r.
W lutym 2009 r. P złożył oświadczenie w trybie {{pu przepis="art. 22 ust. 2 pkt 2 UZastRej"}} o przejęciu samochodu na własność. Ta czynność nie mogła jednak doprowadzić do zmiany stosunków własnościowych, gdyż jest to czynność jednostronna, do której {{pu przepis="art. 169 KC"}} nie może mieć zastosowania. Przepisy {{pu przepis="art. 169 KC"}} wymagają bowiem takiej czynności z nieuprawnionym, która ma za przedmiot prawo własności. Tutaj czynność B i P ograniczała się do ustanowienia zastawu (zob. wyżej).
Doliczenie okresu posiadania przez "przed-przed-posiadaczy" jest generalnie możliwe, choć {{pu przepis="art. 176 KC"}} wypowiada się w liczbie pojedynczej ("czas posiadania swego **poprzednika**").
Ponieważ - jak ustalono powyżej - G nie stał się właścicielem samochodu, w grę wchodzi wyłącznie nabycie w dobrej wierze od nieuprawnionego. Ponieważ rzecz została skradziona za granicą, rozważyć należy przesłanki {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}}.
Z nie nabył własności, gdyż nie upłynął jeszcze trzyletni okres wymagany do uzyskania własności. Termin ten nie może bowiem biec od chwili kradzieży, gdyż pojazd znajdował się wówczas w Niemczech, gdzie zasada {{pu przepis="art. 169 § 2 KC"}} nie obowiązuje. Termin trzyletni należy więc w tym wypadku liczyć od momentu, od kiedy samochód podlegał polskim regulacjom, tzn. od 15.6.2007 r. (tak też Sąd Najwyższy w WyrokSNIICKN37897).
Ta transakcja jednak nie prowadziła do przeniesienia własności. Była to tylko umowa sprzedaży z zobowiązaniem do przeniesienia własności, gdy spełni się warunek w postaci zapłaty ceny sprzedaży ({{pu przepis="art. 155 § 1 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 589 KC"}}). Jako umowa wyłącznie rozporządzająca nie doprowadziła do zmiany stosunków własnościowych.
B i P zawarli umowę zastawu rejestrowego . Umowa o ustanowienie zastawu rejestrowego nie prowadzi do zmian w zakresie prawa własności. Powoduje jedynie obciążenie rzeczy ruchomej prawem wierzyciela do zaspokojenia przysługującej mu wierzytelności.
Zastaw został skutecznie ustanowiony ({{pu przepis="art. 2 ust. 3 UZastRej"}} w zw. z {{pu przepis="art. 169 KC"}}) , ale A nie utracił własności na skutek transakcji między B i P.
((3)) utrata własności na skutek przeniesienia własności z Z na B
Dnia 5.3.2008 r. Z przeniósł własność na B znosząc zastrzeżenie własności wynikające z umowy z sierpnia 2007 r. Mogła być to umowa wyłącznie rozporządzająca ({{pu przepis="art. 155 § 1 KC"}} in fine). Jednakże, jak ustalono wcześniej, Z nie nabył własności samochodu. B mógłby więc nabyć auto wyłącznie w dobrej wierze od nieuprawnionego. Ponieważ auto zostało skradzione, stosować należy {{pu przepis="art. 169 § 2 zd. 1 KC"}}.
B nie nabył własności na mocy czynności prawnej rozporządzającej z dnia 5.3.2008 r.
W lutym 2009 r. P złożył oświadczenie w trybie {{pu przepis="art. 22 ust. 2 pkt 2 UZastRej"}} o przejęciu samochodu na własność. Ta czynność nie mogła jednak doprowadzić do zmiany stosunków własnościowych, gdyż jest to czynność jednostronna, do której {{pu przepis="art. 169 KC"}} nie może mieć zastosowania. Przepisy {{pu przepis="art. 169 KC"}} wymagają bowiem takiej czynności z nieuprawnionym, która ma za przedmiot prawo własności. Tutaj czynność B i P ograniczała się do ustanowienia zastawu (zob. wyżej).
Doliczenie okresu posiadania przez "przed-przed-posiadaczy" jest generalnie możliwe, choć {{pu przepis="art. 176 KC"}} wypowiada się w liczbie pojedynczej ("czas posiadania swego **poprzednika**").
Usunięte:
Z nie nabył własności, gdyż nie upłynął jeszcze trzyletni okres wymagany do uzyskania własności. Termin ten nie może bowiem biec od chwili kradzieży, gdyż pojazd znajdował się wówczas w Niemczech, gdzie zasada {{pu przepis="art. 169 § 2 KC"}} nie obowiązuje. Termin trzyletni należy więc w tym wypadku liczyć od momentu, od kiedy samochód podlegał polskim regulacjom, tzn. od 15.6.2007 r. (tak też Sąd Najwyższy w WyrokSNIICKN37897).
Zastrzeżenie własności przez Z nie miało więc w tym wypadku znaczenia, gdyż Z nie był właścicielem pojazdu.
B i P zawarli umowę zastawu rejestrowego. Umowa o ustanowienie zastawu rejestrowego nie prowadzi do zmian w zakresie prawa własności. Powoduje jedynie obciążenie rzeczy ruchomej prawem wierzyciela do zaspokojenia przysługującej mu wierzytelności.
Zastaw został skutecznie ustanowiony, ale A nie utracił własności na skutek transakcji między B i P.
W lutym 2009 r. P złożył oświadczenie w trybie {{pu przepis="art. 20 UZastRej"}} o przejęciu samochodu na własność. Ta czynność nie mogła jednak doprowadzić do zmiany stosunków własnościowych, gdyż jest to czynność jednostronna, do której {{pu przepis="art. 169 KC"}} nie może mieć zastosowania. Przepisy {{pu przepis="art. 169 KC"}} wymagają bowiem takiej czynności z nieuprawnionym, która ma za przedmiot prawo własności. Tutaj czynność B i P ograniczała się do ustanowienia zastawu (zob. wyżej).
Doliczenie okresu posiadania przez "przed-przedposiadaczy" jest generalnie możliwe, choć {{pu przepis="art. 176 KC"}} wypowiada się w liczbie pojedynczej ("czas posiadania swego **poprzednika**").
Dodane:
((1)) WYNIK
