B/ORDERS IN MOTION - Centrum kompetencji o EUWT

CategoryKomentarzKC CategoryZobowiazaniaCzescOgolna CategorySwiadczenie

~~CategoryKomentarzKC CategoryZobowiazaniaCzescOgolna~~

Przepis ten wyrażał do 23.1.2009 zasadę walutowości. Do 23.1.2009 "zobowiązania pieniężne na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej mogły być wyrażone tylko w pieniądzu polskim" (brzmienie {{pu przepis="art. 358 KC"}} sprzed nowelizacji). Zmiana {{pu przepis="art. 358 KC"}}, która dokonała się 24.1.2009, spowodowała uchylenie tej zasady (Machnikowski w: GniewekKCKomentarz, 2010, art. 358 nb. 1). Od 24.1.2009 możliwe jest więc umawianie się na walutę obcą w zobowiązaniach umownych. Wiśniewski (w: BieniekKomentarzKC (Księga trzecia. Zobowiązania), art. 358 uw. 16 (str. 55)) uważa natomiast, iż nowy {{pu przepis="art. 358 KC"}} upoważnia jedynie do wykonywania zobowiązań w walucie obcej, natomiast wyrażanie zobowiązań w walucie obcej nadal podlega ograniczeniom wynikającym przede wszystkim z ustawy - Prawo dewizowe ({{pu akt="PrDewizowe"}}). Pogląd ten wydaje się nieuzasadniony w świetle poprzedniego brzmienia {{pu przepis="art. 358 § 1 KC"}}, który wyraźnie odnosił się do wyrażania zobowiązań w obcej walucie. Usunięcie z systemu prawa tego zakazu musi skutkować swobodą wyrażania zobowiązań w dowolnie wybranych walutach. Podobne wnioski nasuwają się w związku z jednoczesnym uchyleniem {{pu przepis="art. 9 pkt 15 PrDewizowe"}}, wg którego pozwolenia dewizowego wymagało "zawieranie umów" oraz "dokonywanie innych czynności prawnych, powodujących lub mogących powodować dokonywanie w kraju rozliczeń w walutach obcych". Osobno wymieniono zaś "dokonywanie w kraju takich rozliczeń". Ponadto przedstawiony powyżej odmienny pogląd ignoruje zamierzenie ustawodawcy, które wyrażono w uzasadnieniu do zmiany {{pu przepis="§ 358 KC"}} (por. [[http://orka.sejm.gov.pl/Druki6ka.nsf/wgdruku/470 druk Sejmu VI Kadencji nr 470, str. 2 uzasadnienia]]) - ustawodawca wyraźnie dążył do zniesienia ograniczeń w obrocie gospodarczym wynikających z zasady walutowości.

Przepis ten wyrażał do 23.1.2009 zasadę walutowości. Do 23.1.2009 "zobowiązania pieniężne na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej mogły być wyrażone tylko w pieniądzu polskim" (brzmienie {{pu przepis="art. 358 KC"}} sprzed nowelizacji). Zmiana {{pu przepis="art. 358 KC"}}, która dokonała się 24.1.2009, spowodowała uchylenie tej zasady (Machnikowski w: GniewekKCKomentarz, 2010, art. 358 nb. 1). Od 24.1.2009 możliwe jest więc umawianie się na walutę obcą w zobowiązaniach umownych. Wiśniewski (w: BieniekKomentarzKC (Księga trzecia. Zobowiązania), art. 358 uw. 16 (str. 55)) uważa natomiast, iż nowy {{pu przepis="art. 358 KC"}} upoważnia jedynie do wykonywania zobowiązań w walucie obcej, natomiast wyrażanie zobowiązań w walucie obcej nadal podlega ograniczeniom wynikającym przede wszystkim z ustawy - Prawo dewizowe ({{pu akt="PrDewizowe"}}). Pogląd ten wydaje się nieuzasadniony w świetle poprzedniego brzmienia {{pu przepis="art. 358 § 1 KC"}}, który wyraźnie odnosił się do wyrażania zobowiązań w obcej walucie. Usunięcie z systemu prawa tego zakazu musi skutkować swobodą wyrażania zobowiązań w dowolnie wybranych walutach. Podobne wnioski nasuwają się w związku z jednoczesnym uchyleniem {{pu przepis="art. 9 pkt 15 PrDewizowe"}}, wg którego pozwolenia dewizowego wymagało "zawieranie umów" oraz "dokonywanie innych czynności prawnych, powodujących lub mogących powodować dokonywanie w kraju rozliczeń w walutach obcych". Osobno wymieniono zaś "dokonywanie w kraju takich rozliczeń".

((2)) Dopuszczalność wyrażania i wykonywania zobowiązań pieniężnych w walucie obcej
Przepis ten wyrażał do 23.1.2009 zasadę walutowości. Do 23.1.2009 "zobowiązania pieniężne na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej mogły być wyrażone tylko w pieniądzu polskim" (brzmienie {{pu przepis="art. 358 KC"}} sprzed nowelizacji). Zmiana {{pu przepis="art. 358 KC"}}, która dokonała się 24.1.2009, spowodowała uchylenie tej zasady (Machnikowski w: GniewekKCKomentarz, 2010, art. 358 nb. 1). Od 24.1.2009 możliwe jest więc umawianie się na walutę obcą w zobowiązaniach umownych. Wiśniewski (w: BieniekKomentarzKC (Księga trzecia. Zobowiązania), art. 358 uw. 16 (str. 55)) uważa natomiast, iż nowy {{pu przepis="art. 358 KC"}} upoważnia jedynie do wykonywania zobowiązań w walucie obcej, natomiast wyrażanie zobowiązań w walucie obcej nadal podlega ograniczeniom wynikającym przede wszystkim z ustawy - Prawo dewizowe ({{pu akt="PrDewizowe"}}). Pogląd ten wydaje się nieuzasadniony w świetle poprzedniego brzmienia {{pu przepis="art. 358 § 1 KC"}}, który wyraźnie odnosił się do wyrażania zobowiązań w obcej walucie. Usunięcie z systemu prawa tego zakazu musi skutkować swobodą wyrażania zobowiązań w dowolnie wybranych walutach. Podobne wnioski nasuwają się w związku z jednoczesnym uchyleniem {{pu przepis="art. 9 pkt 15 PrDewizowe"}}, wg którego pozwolenia dewizowego wymagało "zawieranie umów" oraz "dokonywanie innych czynności prawnych, powodujących lub mogących powodować dokonywanie w kraju rozliczeń w walutach obcych". Osobno wymieniono zaś "dokonywanie w kraju takich rozliczeń".
Natomiast nie jest sporne, że wykonanie zobowiązania wyrażonego w walucie obcej powinno nastąpić w tej samej walucie. Od tej reguły kodeks czyni wyłom przyznając dłużnikowi - dyspozytywne - prawo wykonania zobowiązania w złotych.
Ograniczenia wynikające z {{pu przepis="art. 9 PrDewizowe"}} dotyczą natomiast w głównej mierze transakcji z nierezydentami z krajów trzecich.

((2)) Dopuszczalność wyrażania zobowiązań pieniężnych w walucie obcej
Przepis ten wyrażał do 23.1.2009 zasadę walutowości. Do 23.1.2009 "zobowiązania pieniężne na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej mogły być wyrażone tylko w pieniądzu polskim" (brzmienie {{pu przepis="art. 358 KC"}} sprzed nowelizacji). Zmiana {{pu przepis="art. 358 KC"}}, która dokonała się 24.1.2009, spowodowała uchylenie tej zasady (Machnikowski w: GniewekKCKomentarz, 2010, art. 358 nb. 1). Od 24.1.2009 możliwe jest więc umawianie się na walutę obcą w zobowiązaniach umownych. Wiśniewski (w: BieniekKomentarzKC (Księga trzecia. Zobowiązania), art. 358 uw. 16 (str. 55)) uważa natomiast, iż nowy {{pu przepis="art. 358 KC"}} upoważnia jedynie do wykonywania zobowiązań w walucie obcej, natomiast wyrażanie zobowiązań w walucie obcej nadal podlega ograniczeniom wynikającym przede wszystkim z ustawy - Prawo dewizowe ({{pu akt="PrDewizowe"}}) .

Przepis ten wyrażał do 23.1.2009 zasadę walutowości. Do 23.1.2009 "zobowiązania pieniężne na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej mogły być wyrażone tylko w pieniądzu polskim" (brzmienie {{pu przepis="art. 358 KC"}} sprzed nowelizacji). Zmiana {{pu przepis="art. 358 KC"}}, która dokonała się 24.1.2009, spowodowała uchylenie tej zasady (Machnikowski w: GniewekKCKomentarz, 2010, art. 358 nb. 1). Od 24.1.2009 możliwe jest więc umawianie się na walutę obcą w zobowiązaniach umownych. Wiśniewski (w: BieniekKomentarzKC (Księga trzecia. Zobowiązania), art. 358 uw. 16 (str. 55)) uważa natomiast, iż nowy {{pu przepis="art. 358 KC"}} upoważnia jedynie do wykonywania zobowiązań w walucie obcej, natomiast wyrażanie zobowiązań w walucie obcej nadal podlega ograniczeniom wynikającym przede wszystkim z ustawy - Prawo dewizowe ({{pu akt="PrDewizowe"}}) .
{{pu przepis="Art. 358 KC"}} w swym obecnym brzmieniu ustanawia dla dłużnika uprawnienie do spełnienia świadczenia pieniężnego w walucie polskiej, gdy zobowiązanie jest wyrażone w walucie obcej. Uprawnienie to ma postać [[UpowaznieniePrzemienne upoważnienia przemiennego]] (Machnikowski w: GniewekKCKomentarz, 2010, art. 358 nb. 16; inaczej Rzetecka, Komentarz do art.358 kodeksu cywilnego (Dz.U.64.16.93), LEX 2010, art. 358 uw. 15 - "zobowiązanie przemienne w rozumieniu {{pu przepis="art. 365 § 1 KC"}}" oraz Wiśniewski w: BieniekKomentarzKC (Księga trzecia. Zobowiązania), wyd. 9., art. 358 uw. 17 (str. 55)).

Przepis ten wyrażał do 23.1.2009 zasadę walutowości. Do 23.1.2009 "zobowiązania pieniężne na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej mogły być wyrażone tylko w pieniądzu polskim" (brzmienie {{pu przepis="art. 358 KC"}} sprzed nowelizacji). Zmiana {{pu przepis="art. 358 KC"}}, która dokonała się 24.1.2009, spowodowała uchylenie tej zasady (Machnikowski w: GniewekKCKomentarz, 2010, art. 358 nb. 1). Od 24.1.2009 możliwe jest więc umawianie się na walutę obcą w zobowiązaniach umownych.
{{pu przepis="Art. 358 KC"}} w swym obecnym brzmieniu ustanawia dla dłużnika uprawnienie do spełnienia świadczenia pieniężnego w walucie polskiej, gdy zobowiązanie jest wyrażone w walucie obcej. Uprawnienie to ma postać [[UpowaznieniePrzemienne upoważnienia przemiennego]] (Machnikowski w: GniewekKCKomentarz, 2010, art. 358 nb. 16; inaczej Rzetecka, Komentarz do art.358 kodeksu cywilnego (Dz.U.64.16.93), LEX 2010, art. 358 uw. 15 - "zobowiązanie przemienne w rozumieniu {{pu przepis="art. 365 § 1 KC"}}").

{{pu przepis="Art. 358 KC"}} w swym obecnym brzmieniu ustanawia dla dłużnika uprawnienie do spełnienia świadczenia pieniężnego w walucie polskiej, gdy zobowiązanie jest wyrażone w walucie obcej. Uprawnienie to ma postać [[UpowaznieniePrzemienne upoważnienia przemiennego]] (Machnikowski w: GniewekKCKomentarz, 2010, art. 358 nb. 16; inaczej Rzetecka, Komentarz do art.358 kodeksu cywilnego (Dz.U.64.16.93), LEX 2010, art. 358 uw. 15 - "zobowiązanie przemienne w rozumieniu {{pu przepis="art. 365 § 1 KC"}}").

{{pu przepis="Art. 358 KC"}} w swym obecnym brzmieniu ustanawia dla dłużnika uprawnienie do spełnienia świadczenia pieniężnego w walucie polskiej, gdy zobowiązanie jest wyrażone w walucie obcej. Uprawnienie to ma postać [[UpowaznieniePrzemienne upoważnienia przemiennego]] (Machnikowski w: GniewekKomentarzKC, 2010, art. 358 nb. 16; inaczej Rzetecka, Komentarz do art.358 kodeksu cywilnego (Dz.U.64.16.93), LEX 2010, art. 358 uw. 15 - "zobowiązanie przemienne w rozumieniu {{pu przepis="art. 365 § 1 KC"}}").

1) ustawy ({{pu przepis="art. 9 PrDewizowe"}}) albo
1) rozporządzeń wydanych na podstawie {{pu przepis="art. 10 PrDewizowe"}}.
Uchylenie ograniczeń wynikających z {{pu przepis="art. 9 PrDewizowe"}} następuje na mocy indywidualnego zezwolenia dewizowego w rozumieniu {{pu przepis="art. 5 PrDewizowe"}}. Z brzmienia {{pu przepis="art. 3 PrDewizowe}} i {{pu przepis="art. 10 PrDewizowe"}} wynika natomiast pośrednio, że w tym wypadku nie ma możliwości uchylenia ograniczeń w drodze pozwolenia. Do najczęściej spotykanych ograniczeń należą te, które wynikają z {{pu przepis="art. 9 pkt 4, 7, 9 i 14 PrDewizowe"}}.
Z kolei {{pu przepis="art. 10 ust. 1 PrDewizowe"}} wymienia cztery przyczyny wprowadzenia ograniczeń w obrocie dewizowym, przy czym istnieją ograniczenia we wprowadzeniu tych zakazów (zob. {{pu przepis="art. 10 ust. 2 i 3 PrDewizowe"}}).

- ustawy ({{pu przepis="art. 9 PrDewizowe"}}) albo
- rozporządzeń wydanych na podstawie {{pu przepis="art. 10 PrDewizowe"}}.
Uchylenie ograniczeń wynikających z {{pu przepis="art. 9 PrDewizowe"}} następuje na mocy indywidualnego zezwolenia dewizowego w rozumieniu {{pu przepis="art. 5 PrDewizowe"}}. Z brzmienia art. 3 i {{pu przepis="art. 10 PrDewizowe"}} wynika natomiast pośrednio, że w tym wypadku nie ma możliwości uchylenia ograniczeń w drodze pozwolenia. Do najczęściej spotykanych ograniczeń należą te, które wynikają z art. 9 pkt 4, 7, 9 i 14 PrDewizowe.
Z kolei {{pu przepis="art. 10 ust. 1 PrDewizowe"}} wymienia cztery przyczyny wprowadzenia ograniczeń w obrocie dewizowym, przy czym istnieją ograniczenia we wprowadzeniu tych zakazów (zob. art. 10 ust. 2 i 3 PrDewizowe).

W przypadku, gdy obowiązek świadczenia wynika z czynności prawnych, właściwy statut ustala się w oparciu o reguły kolizyjne rozporządzenia {{pu akt="RozpUERzymI"}}. Jak wynika z {{pu przepis="art. 12 ust. 1 lit. b RozpUERzymI"}} zakres statutu obejmuje również zasady wykonywania wynikających z umów zobowiązań.
W przypadku, gdy źródłem zobowiązania jest zdarzenie nie będące czynnością prawną, reguły kolizyjne wynikają z {{pu akt="RozpUERzymII"}}. Także i tutaj prawo właściwe obejmuje sposoby wygaśnięcia zobowiązania ({{pu przepis="art. 15 lit. h RozpUERzymII"}}).
{{pu przepis="Art. 358 KC"}} mógłby znajdować zastosowanie niezależenie od zastosowania w sprawie prawa polskiego tylko wówczas, gdyby został uznany za [[PrzepisyWymuszajaceSwojaWlasciwosc przepis wymuszający swoje zastosowanie]] w znaczeniu {{pu przepis="art. 8 PrPrywMiędz"}}. Przepisy wymuszające swoje zastosowanie to przepisy, których przestrzeganie uważane jest przez państwo za tak istotny element ochrony jego interesów publicznych, takich jak organizacja polityczna, społeczna lub gospodarcza, że znajdują one zastosowanie do stanów faktycznych objętych ich zakresem bez względu na to, jakie prawo jest właściwe dla umowy zgodnie z niniejszym rozporządzeniem ({{pu przepis="art. 9 ust. 1 RozpUERzymI"}}). Zazwyczaj należały do tej grupy przepisy z zakresu prawa dewizowego. W aktualnym stanie prawnym nie można jednak przyjąć, aby {{pu przepis="art. 358 § 1 KC"}} stanowił przepis bezwzględnie obowiązujący również na płaszczyźnie kolizyjnoprawnej. Wynika to z jego podwójnie dyspozytywnego charakteru. Po pierwsze strony mogą wykluczyć upoważnienie dłużnika do zastąpienia waluty zobowiązania walutą polską. Nadto dłużnik wcale nie musi świadczyć w walucie polskiej. Jego przywilejem jest dokonanie wyboru na rzecz waluty polskiej albo świadczenie w walucie ustalonej w zobowiązaniu.

W przypadku, gdy obowiązek świadczenia wynika z czynności prawnych, właściwy statut ustala się w oparciu o reguły kolizyjne rozporządzenia {{pu akt="RozpUERzymI"}}. Jak wynika z art. 12 ust. 1 lit. b RozpUERzymI zakres statutu obejmuje również zasady wykonywania wynikających z umów zobowiązań.
W przypadku, gdy źródłem zobowiązania jest zdarzenie nie będące czynnością prawną, reguły kolizyjne wynikają z {{pu akt="RozpUERzymII"}}. Także i tutaj prawo właściwe obejmuje sposoby wygaśnięcia zobowiązania (art. 15 lit. h RozpUERzymII).
{{pu przepis="Art. 358 KC"}} mógłby znajdować zastosowanie niezależenie od zastosowania w sprawie prawa polskiego tylko wówczas, gdyby został uznany za [[PrzepisyWymuszajaceSwojaWlasciwosc przepis wymuszający swoje zastosowanie]] w znaczeniu art. 8 PrPrywMiędz. Przepisy wymuszające swoje zastosowanie to przepisy, których przestrzeganie uważane jest przez państwo za tak istotny element ochrony jego interesów publicznych, takich jak organizacja polityczna, społeczna lub gospodarcza, że znajdują one zastosowanie do stanów faktycznych objętych ich zakresem bez względu na to, jakie prawo jest właściwe dla umowy zgodnie z niniejszym rozporządzeniem ({{pu przepis="art. 9 ust. 1 RozpUERzymI"}}). Zazwyczaj należały do tej grupy przepisy z zakresu prawa dewizowego. W aktualnym stanie prawnym nie można jednak przyjąć, aby {{pu przepis="art. 358 § 1 KC"}} stanowił przepis bezwzględnie obowiązujący również na płaszczyźnie kolizyjnoprawnej. Wynika to z jego podwójnie dyspozytywnego charakteru. Po pierwsze strony mogą wykluczyć upoważnienie dłużnika do zastąpienia waluty zobowiązania walutą polską. Nadto dłużnik wcale nie musi świadczyć w walucie polskiej. Jego przywilejem jest dokonanie wyboru na rzecz waluty polskiej albo świadczenie w walucie ustalonej w zobowiązaniu.

((1)) UCHYLENIE ZASADY WALUTOWOŚCI
((1)) UPRAWNIENIA DŁUŻNIKA
1) właściwość prawa polskiego dla danego zobowiązania,
1) zobowiązanie pieniężne wyrażone w obcej walucie,
1) brak wykluczeń wynikających z ustawy, orzeczenia sądowego będące źródłem zobowiązania lub czynności prawnej.
Ponieważ przesłanką zastosowania {{pu przepis="art. 358 KC"}} jest, aby suma pieniężna była wyrażona w walucie obcej, z reguły będzie chodziło o stany faktyczne z elementem zagranicznym. Systematycznie więc należy rozpocząć od ustalenia, czy prawo polskie jest prawem właściwym.
Poza zakresem zastosowań rozporządzeń unijnych (zob. {{pu przepis="art. 1 RozpUERzymI"}} oraz {{pu przepis="art. 1 RozpUERzymII"}}) zastosowanie znajdują reguły kolizyjne ustawy - prawo prywatne międzynarodowe z 4.2.2011 r. ({{pu akt="PrPrywMiędz"}}).
Pojęcie zobowiązania pieniężnego zostało opisane bliżej w dokumencie pt.: ZobowiazaniePieniezne. Zobowiązanie pieniężne ma charakter [[DlugOddawczy długu oddawczego]] ({{pu przepis="art. 454 § 1 zd. 2 KC"}}). Zob. także pojęcie pieniądza elektronicznego ({{pu przepis="art. 4 ust. 1 pkt 5 PrBank"}}).
Definicję waluty obcej zwiera {{pu przepis="art. 2 ust. 1 pkt 10 PrDewizowe"}}. Walutami obcymi są wg tego przepisu "znaki pieniężne (banknoty i monety) będące poza krajem prawnym środkiem płatniczym, a także wycofane z obiegu, lecz podlegające wymianie; na równi z walutami obcymi traktuje się wymienialne rozrachunkowe jednostki pieniężne stosowane w rozliczeniach międzynarodowych, w szczególności jednostkę rozrachunkową Międzynarodowego Funduszu Walutowego (SDR)".
Z uwagi na dyspozytywność {{pu przepis="art. 358 § 1 KC"}} możliwe i dopuszczalne jest wyłączenie uprawnienia dłużnika do spełnienia świadczenia w walucie polskiej. Wyłączenia te mogą wynikać z ustawy, orzeczenia sądu albo z czynności prawnej.
Zob. klauzule efektywne nakazujące spełnienie świadczenia wyłącznie w określonej umownie walucie.
((1)) ZASADY PRZELICZANIA WALUTY
Zasady ustalania równowartości kwoty wyrażonej w walucie obcej w złotych określa {{pu przepis="art. 358 § 2 KC"}}. Dla ustalenia wysokości kursu przeliczeniowego miarodajny jest więc dzień wymagalności roszczenia. Jest to jednak reguła względnie obowiązująca, gdyż także same strony mogą określić inne zdarzenie decydujące o kursie waluty.
((1)) STOSOWANIE {{pu przepis="ART. 358 KC"}} ANALOGICZNIE DO INNYCH SYTUACJI
Zastosowanie przepisu analogicznie mogłoby nastąpić w sytuacji, gdy zobowiązanie wyrażone jest w walucie obcej (np. czeskich koronach) zaś dłużnik chciałby je spełnić świadcząc w walucie trzeciego kraju (np. w euro, które nie jest walutą obowiązującą w miejscu spełnienia świadczenia) a zobowiązanie podlega w całości prawu polskiemu. W sytuacji np. na mocy kontraktu poddanego prawu polskiemu polski przedsiębiorca zamówił u czeskiego usługę, za którą wynagrodzenie wyniosło 100.000 koron. Wynagrodzenie wyrażone zostało w walucie obcej, kontrakt podlega ma mocy wyboru dokonanego przez strony prawu polskiemu ({{pu przepis="art. 3 ust. 1 RozpUERzymI"}}), zaś miejsce spełnienia świadczenia pieniężnego znajduje się w Republice Czeskiej ({{pu przepis="art. 454 § 1 zd. 2 KC"}}). W razie postępowania o zapłatę wynagrodzenia przed polskim sądem pojawiłaby się kwestia, czy przedsiębiorca polski może zapłacić w euro. Na to pytanie należałoby odpowiedzieć przecząco. Wybór waluty ograniczałby się do czeskich koron i polskich złotych.
((1)) REGULACJE POKREWNE W INNYCH PAŃSTWACH
Niemcy: [[http://dejure.org/gesetze/BGB/244.html § 244 BGB]],
Austria: [[http://www.jusline.at/index.php?cpid=ba688068a8c8a95352ed951ddb88783e&lawid=1&paid=905a § 905a ABGB]].

((1)) UCHYLENIE ZASADY WALUTOWOSCI
((1)) UPRAWNIENIA DŁUżNIKA
- właściwość prawa polskiego dla danego zobowiązania,
- zobowiązanie pieniężne wyrażone w obcej walucie,
- brak wykluczeń wynikających z ustawy, orzeczenia sądowego będące źródłem zobowiązania lub czynności prawnej.
Przepis {{pu przepis="art. 358 KC"}} ma zastosowanie jedynie wówczas, gdy prawo polskie stanowi prawo właściwe.
Ponieważ przesłanką zastosowania {{pu przepis="art. 358 KC"}} jest, aby suma pieniężna była wyrażona w walucie obcej, z reguły będzie chodziło o stany faktyczne z elementem zagranicznym. Systematycznie więc należy rozpocząć od ustalenia, czy prawo polskie jest prawem właściwym.
Poza zakresem zastosowań rozporządzeń unijnych (zob. {{pu przepis="art. 1 RozpUERzymI"}} oraz {{pu przepis="art. 1 RozpUERzymII"}}) zastosowanie znajdują reguły kolizyjne ustawy - prawo prywatne międzynarodowe {{pu akt="PrPrywMiędz"}}.
Pojęcie zobowiązania pieniężnego zostało opisane bliżej w dokumencie pt.: ZobowiazaniePieniezne. Zobowiązanie pieniężne ma charakter [[DlugOddawczy długu oddawczego]] ({{pu przepis="art. 454 § 1 zd. 2 KC"}}). Zob. także pojęcie pieniądza elektronicznego ({{pu przepis="art. 4 ust. 1 pkt 5 PrBank"}})
Z uwagi na dyspozytywność {{pu przepis="art. 358 § 1 KC"}} możliwe i dopuszczalne jest wyłączenie uprawnienia dłużnika do spełnienia świadczenia w walucie polskiej. Wyłączenia te mogą wynikać z ustawy albo z czynności prawnej.
Zob. klauzule efektywne nakazujące spełnienie świadczenia wyłącznie w określonej umownie walucie.
((1)) Zasady przeliczania walut
Zasady ustalania równowartości kwoty wyrażonej w walucie obcej w złotych określa {{pu przepis="art. 358 § 2 KC"}}. Dla ustalenia wysokości kursu przeliczeniowego miarodajny jest więc dzień wymagalności roszczenia. Jest to jednak reguła względnie obowiązująca, gdyż także same strony mogą określić inne zdarzenie decydujące o kursie waluty.
((1)) INNE UWAGI DO PRZEPISU
((2)) Analogia
Zastosowanie przepisu analogicznie mogłoby nastąpić w sytuacji, gdy zobowiązanie wyrażone jest w walucie obcej (np. czeskich koronach) zaś dłużnik chciałby je spełnić świadcząc w walucie trzeciego kraju (np. w euro, które nie jest walutą obowiązującą w miejscu spełnienia świadczenia) a zobowiązanie podlega w całości prawu polskiemu. W sytuacji np. na mocy kontraktu poddanego prawu polskiemu polski przedsiębiorca zamówił u czeskiego usługę, za którą wynagrodzenie wyniosło 100.000 koron. Wynagrodzenie wyrażone zostało w walucie obcej, kontrakt podlega ma mocy wyboru dokonanego przez strony prawu polskiemu ({{pu przepis="art. 3 ust. 1 RozpUERzymI"}}), zaś miejsce spełnienia świadczenia pieniężnego znajduje się w Republice Czeskiej ({{pu przepis="art. 454 § 1 zd. 2 KC"}}). W razie postępowania o zapłatę wynagrodzenia przed polskim sądem pojawiłaby się kwestia, czy przedsiębiorca polski może zapłacić w euro. Na to pytanie należałoby odpowiedzieć przecząco. Wybór waluty ograniczałby się do czeskich koron i polskich złotych.
((2)) Regulacje pokrewne w innych państwach
Niemcy: [[http://dejure.org/gesetze/BGB/244.html § 244 BGB]],
Austria: [[http://www.jusline.at/index.php?cpid=ba688068a8c8a95352ed951ddb88783e&lawid=1&paid=905a § 905a ABGB]].

((1)) UCHYLENIE ZASADY WALUTOWOSCI
((2)) Dopuszczalność wyrażania zobowiązań pieniężnych w walucie obcej
Przepis ten wyrażał do 23.1.2009 zasadę walutowości. Do 23.1.2009 "zobowiązania pieniężne na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej mogły być wyrażone tylko w pieniądzu polskim" (brzmienie {{pu przepis="art. 358 KC"}} sprzed nowelizacji). Zmiana {{pu przepis="art. 358 KC"}}, która dokonała się 24.1.2009, spowodowała uchylenie tej zasady (Machnikowski w: GniewekKCKomentarz, 2010, art. 358 nb. 1). Od 24.1.2009 możliwe jest więc umawianie się na walutę obcą w zobowiązaniach umownych.
((2)) Uchylenie zasady walutowości a inne ograniczenia w obrocie wartościami dewizowymi
Swoboda wyrażania zobowiązań pieniężnych w walucie obcej jest ściśle związana z obrotem dewizowym. Oznacza bowiem, że w miejscu spełnienia świadczenia pieniężnego (zob. reguła wyrażona w {{pu przepis="art. 454 KC"}}), a więc na obszarze obowiązywania KC, dokonuje się transfer wartości dewizowych (zob. {{pu przepis="art. 2 pkt 8 PrDewizowe"}}). Uchylenie {{pu przepis="art. 9 pkt 15 PrDewizowe"}}, który mówił, iż "zawieranie umów oraz dokonywanie innych czynności prawnych, powodujących lub mogących powodować dokonywanie w kraju rozliczeń w walutach obcych, a także dokonywanie w kraju takich rozliczeń" wymagało zezwolenia dewizowego, spowodowało, iż realizacja zobowiązań pieniężnych nie wymaga w tej chwili zezwoleń. Nadal jednak istnieją ograniczenia w obrocie dewizowym z zagranicą oraz w obrocie wartościami dewizowymi w kraju.
{{pu przepis="Art. 3 ust. 1 PrDewizowe"}} również wyraża zasadę wolności obrotu dewizowego, którym jest zarówno obrót dewizowy z zagranicą oraz obrót wartościami dewizowymi w kraju ({{pu przepis="art. 2 pkt 16 PrDewizowe"}}). Z uwagi na uchylenie {{pu przepis="art. 9 pkt 15 PrDewizowe"}} ograniczenia wymienione w tym przepisie mają charakter wyjątkowy. Ograniczenia w wolności obrotu dewizowego są jednak nadal przewidywane, z tym że w porównaniu z sytuacją sprzed 24.1.2009 r. ich katalog jest mocno ograniczony. Mogą wynikać z
- ustawy ({{pu przepis="art. 9 PrDewizowe"}}) albo
- rozporządzeń wydanych na podstawie {{pu przepis="art. 10 PrDewizowe"}}.
Uchylenie ograniczeń wynikających z {{pu przepis="art. 9 PrDewizowe"}} następuje na mocy indywidualnego zezwolenia dewizowego w rozumieniu {{pu przepis="art. 5 PrDewizowe"}}. Z brzmienia art. 3 i {{pu przepis="art. 10 PrDewizowe"}} wynika natomiast pośrednio, że w tym wypadku nie ma możliwości uchylenia ograniczeń w drodze pozwolenia. Do najczęściej spotykanych ograniczeń należą te, które wynikają z art. 9 pkt 4, 7, 9 i 14 PrDewizowe.
Z kolei {{pu przepis="art. 10 ust. 1 PrDewizowe"}} wymienia cztery przyczyny wprowadzenia ograniczeń w obrocie dewizowym, przy czym istnieją ograniczenia we wprowadzeniu tych zakazów (zob. art. 10 ust. 2 i 3 PrDewizowe).
Zasady rozliczeń w walucie obcej wyrażają także inne przepisy, np. ustawy o finansach publicznych z 2009 r.: {{pu przepis="art. 48 UFinansePubl"}}, {{pu przepis="art. 97 UFinansePubl"}}, {{pu przepis="art. 196 ust. 4 UFinansePubl"}}.
((1)) UPRAWNIENIA DŁUżNIKA
((2)) Charakter prawny uprawnienia dłużnika - upoważnienie przemienne
{{pu przepis="Art. 358 KC"}} w swym obecnym brzmieniu ustanawia dla dłużnika uprawnienie do spełnienia świadczenia pieniężnego w walucie polskiej, gdy zobowiązanie jest wyrażone w walucie obcej. Uprawnienie to ma postać [[UpowaznieniePrzemienne upoważnienia przemiennego]] (Machnikowski w: GniewekKomentarzKC, 2010, art. 358 nb. 16; inaczej Rzetecka, Komentarz do art.358 kodeksu cywilnego (Dz.U.64.16.93), LEX 2010, art. 358 uw. 15 - "zobowiązanie przemienne w rozumieniu {{pu przepis="art. 365 § 1 KC"}}").
Skutkiem tego jest, że świadczenie kwoty w złotych prowadzi więc do [[SpelnienieSwiadczenia spełnienia świadczenia]], a tym samym do [[SchematWygasniecieRoszczenia wygaśnięcia zobowiązania]].
Spełnienie świadczenia w walucie polskiej lub obcej powinno generalnie nastąpić w kwocie nominalnej ({{pu przepis="art. 358(1) § 1 KC"}}). Spełnienie świadczenia w złotych w wysokości określonej wg kursu z dnia wymagalności roszczenia, może mieć jednak charakter świadczenia zwaloryzowanego, jeżeli nastąpiły wahania kursu.
((2)) Przesłanki realizacji upoważnienia przemiennego
Przesłankami upoważnienia przemiennego z {{pu przepis="art. 358 § 1 KC"}} jest:
- właściwość prawa polskiego dla danego zobowiązania,
- zobowiązanie pieniężne wyrażone w obcej walucie,
- brak wykluczeń wynikających z ustawy, orzeczenia sądowego będące źródłem zobowiązania lub czynności prawnej.
Nie jest natomiast przesłanką stosowania przepisu konieczność spełnienia świadczenia pieniężnego na obszarze obowiązywania KC (inaczej § 244 BGB).
((3)) właściwość prawa polskiego dla realizacji zobowiązania
Przepis {{pu przepis="art. 358 KC"}} ma zastosowanie jedynie wówczas, gdy prawo polskie stanowi prawo właściwe.
Ponieważ przesłanką zastosowania {{pu przepis="art. 358 KC"}} jest, aby suma pieniężna była wyrażona w walucie obcej, z reguły będzie chodziło o stany faktyczne z elementem zagranicznym. Systematycznie więc należy rozpocząć od ustalenia, czy prawo polskie jest prawem właściwym.
((3)) wyrażenie zobowiązania pieniężnego w walucie obcej
Pojęcie zobowiązania pieniężnego zostało opisane bliżej w dokumencie pt.: ZobowiazaniePieniezne. Zobowiązanie pieniężne ma charakter [[DlugOddawczy długu oddawczego]] ({{pu przepis="art. 454 § 1 zd. 2 KC"}}). Zob. także pojęcie pieniądza elektronicznego ({{pu przepis="art. 4 ust. 1 pkt 5 PrBank"}})
Prawnymi środkami płatniczymi na terenie RP są banknoty i monety opiewające na złote i grosze ({{pu przepis="art. 31 UNBP"}} oraz {{pu przepis="art. 32 UNBP"}}). Walutą obcą jest więc również obowiązujące w strefie Unii Walutowej euro. W sytuacji gdy strony nie określiły waluty, konieczna jest wykładnia ich oświadczeń woli, {{pu przepis="art. 65 KC"}}. Reguły pomocnicze znajdują się również w {{pu przepis="art. 41 PrWeksl"}} oraz {{pu przepis="art. 36 PrCzek"}}.
((3)) brak wyłączenia upoważnienia przemiennego
Z uwagi na dyspozytywność {{pu przepis="art. 358 § 1 KC"}} możliwe i dopuszczalne jest wyłączenie uprawnienia dłużnika do spełnienia świadczenia w walucie polskiej. Wyłączenia te mogą wynikać z ustawy albo z czynności prawnej.
**(1) ustawowy nakaz świadczenia w walucie obcej**
Jeżeli na mocy odpowiednich regulacji prawa polskiego obywatel polski ma zapłacić odszkodowanie obywatelowi Niemiec, to miejscem spełnienia świadczenia pieniężnego są Niemcy ({{pu przepis="art. 454 § 1 zd. 2 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 25 KC"}}). W takim układzie świadczenie pieniężne w miejsce restytucji naturalnej musi być spełnione w walucie obcej ({{pu przepis="art. 363 § 1 KC"}}). Majątek poszkodowanego po naprawieniu szkody powinien bowiem odpowiadać stanowi sprzed zdarzenia powodującego szkodę (Grothe w: Bamberger/Roth (red.), Beck'scher Online-Kommentar, Ed. 15 (2007), § 244 BGB nb. 43). Podobnie będzie w wypadku {{pu przepis="art. 740 zd. 2 KC"}}, {{pu przepis="art. 405 KC"}}. Nie mają natomiast takiego charakteru przepisy mówiące o wynagrodzeniu za bezumowne korzystanie z rzeczy ({{pu przepis="art. 224 KC"}}), zwrocie nakładów ({{pu przepis="art. 226 KC"}}). Podobnie spełnienie świadczenia alimentacyjnego nie musi nastąpić w walucie kraju, w której uprawniony do alimentacji ma swoje miejsce zamieszkania.

**(2) nakaz świadczenia w walucie obcej na mocy orzeczenia sądu**
P. Bodył Szymala wskazuje, iż jest to błąd ustawodawcy (zob. [[http://www.rp.pl/artykul/4,245644.html Rzeczpospolita]] z 9.1.2009). Biorąc pod uwagę powyższe spostrzeżenia należy wnioskować, iż orzeczenia zobowiązujące do zapłaty wydane na podstawie tych przepisów (art. 363, art. 405, {{pu przepis="art. 740 zd. 2 KC"}}) będą opiewać na walutę obcą bez opcji na rzecz waluty polskiej.

**(3) wyłączność świadczenia w walucie obcej wynika z czynności prawnej**
Zob. klauzule efektywne nakazujące spełnienie świadczenia wyłącznie w określonej umownie walucie.
((1)) INNE ZAGADNIENIA
Możliwość spełnienia świadczenia w walucie polskiej, mimo wyrażenia go w walucie zagranicznej, rodzi pytania o znaczenie tego uprawnienia dla potrącenia, zwłoki wierzyciela
((2)) Zwłoka dłużnika
Wierzyciel ma prawo żądać spełnienia świadczenia w złotych, choć zobowiązanie jest wyrażone w walucie obcej, tylko wówczas, gdy dłużnik znajduje się w zwłoce ({{pu przepis="art. 358 § 2 zd. 2 KC"}}).
((1)) Zasady przeliczania walut

((1)) DOPUSZCZALNOŚĆ WYRAŻANIA ZOBOWIĄZAŃ W WALUCIE OBCEJ
Przepis ten wyrażał do 23.1.2009 zasadę walutowości. Do 23.1.2009 "zobowiązania pieniężne na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej mogły być wyrażone tylko w pieniądzu polskim" (brzmienie {{pu przepis="art. 358 KC"}} sprzed nowelizacji).
Zmiana {{pu przepis="art. 358 KC"}}, która dokonała się 24.1.2009, spowodowała uchylenie tej zasady (Machnikowski w: GniewekKCKomentarz, 2010, art. 358 nb. 1). Od 24.1.2009 ograniczenia w obrocie dewizowym z zagranicą oraz w obrocie wartościami dewizowymi w kraju podlegają więc ograniczeniom na podstawie innych niż KC ustaw. Zasadniczym aktem, utrzymującym jeszcze reglamentację obrotu dewizowego jest ustawa - Prawo dewizowe z 2002 r. (zob. {{pu akt="PrDewizowe"}}).
((2)) Ograniczenia wynikające z PrDewizowe
{{pu przepis="Art. 3 ust. 1 PrDewizowe"}} również wyraża zasadę wolności obrotu dewizowego, którym jest zarówno obrót dewizowy z zagranicą oraz obrót wartościami dewizowymi w kraju ({{pu przepis="art. 2 pkt 16 PrDewizowe"}}).
Z uwagi na uchylenie {{pu przepis="art. 9 pkt 15 PrDewizowe"}} ograniczenia wymienione w tym przepisie mają charakter wyjątkowy. Ograniczenia w wolności obrotu dewizowego są jednak nadal przewidywane, z tym że w porównaniu z sytuacją sprzed 24.1.2009 r. ich katalog jest mocno ograniczony. Mogą wynikać z
- ustawy ({{pu przepis="art. 9 PrDewizowe"}}) albo
- rozporządzeń wydanych na podstawie {{pu przepis="art. 10 PrDewizowe"}}.
Uchylenie ograniczeń wynikających z {{pu przepis="art. 9 PrDewizowe"}} następuje na mocy indywidualnego zezwolenia dewizowego w rozumieniu {{pu przepis="art. 5 PrDewizowe"}}. Z brzmienia art. 3 i {{pu przepis="art. 10 PrDewizowe"}} wynika natomiast pośrednio, że w tym wypadku nie ma możliwości uchylenia ograniczeń w drodze pozwolenia.
((3)) najważniejsze ograniczenia z {{pu przepis="art. 9 PrDewizowe"}}
Do najczęściej spotykanych ograniczeń należą te, które wynikają z art. 9 pkt 4, 7, 9 i 14 PrDewizowe.
((3)) najważniejsze ograniczenia z {{pu przepis="art. 10 PrDewizowe"}}
Z kolei {{pu przepis="art. 10 ust. 1 PrDewizowe"}} wymienia cztery przyczyny wprowadzenia ograniczeń w obrocie dewizowym, przy czym istnieją ograniczenia we wprowadzeniu tych zakazów (zob. art. 10 ust. 2 i 3 PrDewizowe).
((2)) Ograniczenia wynikające z innych ustaw
Zob. np. w zakresie ustawy o finansach publicznych z 2009 r.: {{pu przepis="art. 48 UFinansePubl"}}, {{pu przepis="art. 97 UFinansePubl"}}, {{pu przepis="art. 196 ust. 4 UFinansePubl"}}.
((1)) PRZESŁANKI ZASTOSOWANIA PRZEPISU
Przesłankami upoważnienia przemiennego z {{pu przepis="art. 358 § 1 KC"}} jest:
- właściwość prawa polskiego,
- zobowiązanie pieniężne wyrażone w obcej walucie,
- brak wykluczeń wynikających z ustawy, orzeczenia sądowego będące źródłem zobowiązania lub czynności prawnej.
Nie jest natomiast przesłanką stosowania przepisu konieczność spełnienia świadczenia pieniężnego na obszarze obowiązywania KC (inaczej § 244 BGB).
((2)) Prawo prywatne międzynarodowe
Przepis {{pu przepis="art. 358 KC"}} ma zastosowanie jedynie wówczas, gdy prawo polskie stanowi prawo właściwe.
Ponieważ przesłanką zastosowania {{pu przepis="art. 358 KC"}} jest, aby suma pieniężna była wyrażona w walucie obcej, z reguły będzie chodziło o stany faktyczne z elementem zagranicznym. Systematycznie więc należy rozpocząć od ustalenia, czy prawo polskie jest prawem właściwym.
((3)) przesłanki zastosowania prawa polskiego

((3)) art. 358 jako przepis wymuszający swoją właściwość
((2)) Zobowiązanie pieniężne w walucie obcej
((3)) zobowiązanie pieniężne
Zob. ZobowiazaniePieniezne
Zobowiązanie pieniężne ma charakter [[DlugOddawczy długu oddawczego]] ({{pu przepis="art. 454 § 1 zd. 2 KC"}}).
Zob. także pojęcie pieniądza elektronicznego ({{pu przepis="art. 4 ust. 1 pkt 5 PrBank"}})
((3)) waluta obca
Prawnymi środkami płatniczymi na terenie RP są banknoty i monety opiewające na złote i grosze ({{pu przepis="art. 31 UNBP"}} oraz {{pu przepis="art. 32 UNBP"}}). Walutą obcą jest więc również obowiązujące w strefie Unii Walutowej euro.
W sytuacji gdy strony nie określiły waluty, konieczna jest wykładnia ich oświadczeń woli, {{pu przepis="art. 65 KC"}}. Reguły pomocnicze znajdują się również w {{pu przepis="art. 41 PrWeksl"}} oraz {{pu przepis="art. 36 PrCzek"}}.
((2)) Brak wyłączeń
((3)) ustawowy nakaz świadczenia w walucie obcej
Jeżeli na mocy odpowiednich regulacji prawa polskiego obywatel polski ma zapłacić odszkodowanie obywatelowi Niemiec, to miejscem spełnienia świadczenia pieniężnego są Niemcy ({{pu przepis="art. 454 § 1 zd. 2 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 25 KC"}}). W takim układzie świadczenie pieniężne w miejsce restytucji naturalnej musi być spełnione w walucie obcej ({{pu przepis="art. 363 § 1 KC"}}). Majątek poszkodowanego po naprawieniu szkody powinien bowiem odpowiadać stanowi sprzed zdarzenia powodującego szkodę (Grothe w: Bamberger/Roth (red.), Beck'scher Online-Kommentar, Ed. 15 (2007), § 244 BGB nb. 43). Podobnie będzie w wypadku {{pu przepis="art. 740 zd. 2 KC"}}, {{pu przepis="art. 405 KC"}}. Nie mają natomiast takiego charakteru przepisy mówiące o wynagrodzeniu za bezumowne korzystanie z rzeczy ({{pu przepis="art. 224 KC"}}), zwrocie nakładów ({{pu przepis="art. 226 KC"}}). Podobnie spełnienie świadczenia alimentacyjnego nie musi nastąpić w walucie kraju, w której uprawniony do alimentacji ma swoje miejsce zamieszkania.
((3)) nakaz świadczenia w walucie obcej na mocy orzeczenia sądu
P. Bodył Szymala wskazuje, iż jest to błąd ustawodawcy (zob. [[http://www.rp.pl/artykul/4,245644.html Rzeczpospolita]] z 9.1.2009). Biorąc pod uwagę powyższe spostrzeżenia należy wnioskować, iż orzeczenia zobowiązujące do zapłaty wydane na podstawie tych przepisów (art. 363, art. 405, {{pu przepis="art. 740 zd. 2 KC"}}) będą opiewać na walutę obcą bez opcji na rzecz waluty polskiej.
((3)) wyłączność świadczenia w walucie obcej wynika z czynności prawnej
Zob. klauzule efektywne nakazujące spełnienie świadczenia wyłącznie w określonej umownie walucie.
((2)) Zasady przeliczania walut
((1)) SKUTKI PRAWNE
Obecnie jest regulacją zawierającą tzw. [[UpowaznieniePrzemienne upoważnienie przemienne]] dla dłużnika w razie gdy zobowiązanie pieniężne zostanie wyrażone w walucie innej niż złoty (Machnikowski w: GniewekKomentarzKC, 2010, art. 358 nb. 16; inaczej Rzetecka, Komentarz do art.358 kodeksu cywilnego (Dz.U.64.16.93), LEX 2010, art. 358 uw. 15 - zobowiązanie przemienne w rozumieniu {{pu przepis="art. 365 § 1 KC"}}).
).
((2)) Ustanowienie upoważnienia przemiennego
{{pu przepis="Art. 358 § 1 KC"}} stanowi podstawę prawną dla [[UpowaznieniePrzemienne upoważnienia przemiennego]] (facultas alternativa) dla dłużnika.
Wierzyciel nie jest upoważniony do zmiany waluty, w której nastąpi zapłata.
((2)) Spełnienie świadczenia
Świadczenie kwoty w złotych prowadzi więc do [[SpelnienieSwiadczenia spełnienia świadczenia]]. Skutkiem tego jest [[SchematWygasniecieRoszczenia wygaśnięcie zobowiązania]].
Spełnienie świadczenia powinno generalnie nastąpić w kwocie nominalnej ({{pu przepis="art. 358(1) § 1 KC"}}). Spełnienie świadczenia w złotych w wysokości określonej wg kursu z dnia wymagalności roszczenia, może mieć jednak charakter świadczenia zwaloryzowanego, jeżeli nastąpiły wahania kursu
((2)) Żądanie wierzyciela spełnienia świadczenia w złotych
Wierzyciel ma prawo żądać spełnienia świadczenia w złotych, choć zobowiązanie jest wyrażone w walucie obcej, jeżeli dłużnik znajduje się w zwłoce ({{pu przepis="art. 358 § 2 zd. 2 KC"}}).

Zmiana {{pu przepis="art. 358 KC"}}, która dokonała się 24.1.2009, spowodowała uchylenie tej zasady (Machnikowski w: GniewekKCKomentarz, 2010, art. 358 nb. 1). Od 24.1.2009 ograniczenia w obrocie dewizowym z zagranicą oraz w obrocie wartościami dewizowymi w kraju podlegają więc ograniczeniom na podstawie innych niż KC ustaw. Zasadniczym aktem, utrzymującym jeszcze reglamentację obrotu dewizowego jest ustawa - Prawo dewizowe z 2002 r. (zob. {{pu akt="PrDewizowe"}}).

Zmiana {{pu przepis="art. 358 KC"}}, która dokonała się 24.1.2009, spowodowała uchylenie tej zasady (Machnikowski w: GniewekKomentarzKC, 2010, art. 358 nb. 1). Od 24.1.2009 ograniczenia w obrocie dewizowym z zagranicą oraz w obrocie wartościami dewizowymi w kraju podlegają więc ograniczeniom na podstawie innych niż KC ustaw. Zasadniczym aktem, utrzymującym jeszcze reglamentację obrotu dewizowego jest ustawa - Prawo dewizowe z 2002 r. (zob. {{pu akt="PrDewizowe"}}).

==stan prawny po nowelizacji z 24.1.2009 r.==
Przepis ten wyrażał do 23.1.2009 zasadę walutowości. Do 23.1.2009 "zobowiązania pieniężne na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej mogły być wyrażone tylko w pieniądzu polskim" (brzmienie {{pu przepis="art. 358 KC"}} sprzed nowelizacji).
Zmiana {{pu przepis="art. 358 KC"}}, która dokonała się 24.1.2009, spowodowała uchylenie tej zasady (Machnikowski w: GniewekKomentarzKC, 2010, art. 358 nb. 1). Od 24.1.2009 ograniczenia w obrocie dewizowym z zagranicą oraz w obrocie wartościami dewizowymi w kraju podlegają więc ograniczeniom na podstawie innych niż KC ustaw. Zasadniczym aktem, utrzymującym jeszcze reglamentację obrotu dewizowego jest ustawa - Prawo dewizowe z 2002 r. (zob. {{pu akt="PrDewizowe"}}).
Z uwagi na uchylenie {{pu przepis="art. 9 pkt 15 PrDewizowe"}} ograniczenia wymienione w tym przepisie mają charakter wyjątkowy. Ograniczenia w wolności obrotu dewizowego są jednak nadal przewidywane, z tym że w porównaniu z sytuacją sprzed 24.1.2009 r. ich katalog jest mocno ograniczony. Mogą wynikać z
Zob. np. w zakresie ustawy o finansach publicznych z 2009 r.: {{pu przepis="art. 48 UFinansePubl"}}, {{pu przepis="art. 97 UFinansePubl"}}, {{pu przepis="art. 196 ust. 4 UFinansePubl"}}.
Przesłankami upoważnienia przemiennego z {{pu przepis="art. 358 § 1 KC"}} jest:
Obecnie jest regulacją zawierającą tzw. [[UpowaznieniePrzemienne upoważnienie przemienne]] dla dłużnika w razie gdy zobowiązanie pieniężne zostanie wyrażone w walucie innej niż złoty (Machnikowski w: GniewekKomentarzKC, 2010, art. 358 nb. 16; inaczej Rzetecka, Komentarz do art.358 kodeksu cywilnego (Dz.U.64.16.93), LEX 2010, art. 358 uw. 15 - zobowiązanie przemienne w rozumieniu {{pu przepis="art. 365 § 1 KC"}}).
).
((2)) Żądanie wierzyciela spełnienia świadczenia w złotych
Wierzyciel ma prawo żądać spełnienia świadczenia w złotych, choć zobowiązanie jest wyrażone w walucie obcej, jeżeli dłużnik znajduje się w zwłoce ({{pu przepis="art. 358 § 2 zd. 2 KC"}}).

==zasada walutowości po nowelizacji z 24.1.2009 r.==
((1)) UWAGI OGÓLNE DO PRZEPISU
Zmiana art 358 KC powoduje przede wszystkim uchylenie zasady walutowości. Do tej pory (do 23.1.2009) "zobowiązania pieniężne na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej mogły być wyrażone tylko w pieniądzu polskim" (brzmienie {{pu przepis="art. 358 KC"}} sprzed nowelizacji). Od 24.1.2009 ograniczenia w obrocie dewizowym z zagranicą oraz w obrocie wartościami dewizowymi w kraju podlegają tylko ograniczeniom na podstawie ustawy - Prawo dewizowe z 2002 r. (zob. {{pu akt="PrDewizowe"}}).
Ograniczenia w wolności obrotu dewizowego są jednak nadal przewidywane, z tym że w porównaniu z sytuacją sprzed 24.1.2009 r. ich katalog jest mocno ograniczony. Mogą wynikać z
Zob. np.
Przesłankami są:

Zmiana art 358 KC powoduje przede wszystkim uchylenie zasady walutowości. Do tej pory (do 23.1.2009) "zobowiązania pieniężne na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej mogły być wyrażone tylko w pieniądzu polskim" (brzmienie {{pu przepis="art. 358 KC"}} sprzed nowelizacji). Od 24.1.2009 ograniczenia w obrocie dewizowym z zagranicą oraz w obrocie wartościami dewizowymi w kraju podlegają tylko ograniczeniom na podstawie ustawy - Prawo dewizowe z 2002 r. (zob. {{pu akt="PrDewizowe"}}).
((2)) Ograniczenia wynikające z PrDewizowe
{{pu przepis="Art. 3 ust. 1 PrDewizowe"}} również wyraża zasadę wolności obrotu dewizowego, którym jest zarówno obrót dewizowy z zagranicą oraz obrót wartościami dewizowymi w kraju ({{pu przepis="art. 2 pkt 16 PrDewizowe"}}).
Ograniczenia w wolności obrotu dewizowego są jednak nadal przewidywane, z tym że w porównaniu z sytuacją sprzed 24.1.2009 r. ich katalog jest mocno ograniczony. Mogą wynikać z
- ustawy ({{pu przepis="art. 9 PrDewizowe"}}) albo
- rozporządzeń wydanych na podstawie {{pu przepis="art. 10 PrDewizowe"}}.
Uchylenie ograniczeń wynikających z {{pu przepis="art. 9 PrDewizowe"}} następuje na mocy indywidualnego zezwolenia dewizowego w rozumieniu {{pu przepis="art. 5 PrDewizowe"}}. Z brzmienia art. 3 i {{pu przepis="art. 10 PrDewizowe"}} wynika natomiast pośrednio, że w tym wypadku nie ma możliwości uchylenia ograniczeń w drodze pozwolenia.
((3)) najważniejsze ograniczenia z {{pu przepis="art. 9 PrDewizowe"}}
Do najczęściej spotykanych ograniczeń należą te, które wynikają z art. 9 pkt 4, 7, 9 i 14 PrDewizowe.
((3)) najważniejsze ograniczenia z {{pu przepis="art. 10 PrDewizowe"}}
Z kolei {{pu przepis="art. 10 ust. 1 PrDewizowe"}} wymienia cztery przyczyny wprowadzenia ograniczeń w obrocie dewizowym, przy czym istnieją ograniczenia we wprowadzeniu tych zakazów (zob. art. 10 ust. 2 i 3 PrDewizowe).
((2)) Ograniczenia wynikające z innych ustaw
Zob. np.
{{pu przepis="Art. 358 KC"}} mógłby znajdować zastosowanie niezależenie od zastosowania w sprawie prawa polskiego tylko wówczas, gdyby został uznany za [[PrzepisyWymuszajaceSwojaWlasciwosc przepis wymuszający swoje zastosowanie]] w znaczeniu art. 8 PrPrywMiędz. Przepisy wymuszające swoje zastosowanie to przepisy, których przestrzeganie uważane jest przez państwo za tak istotny element ochrony jego interesów publicznych, takich jak organizacja polityczna, społeczna lub gospodarcza, że znajdują one zastosowanie do stanów faktycznych objętych ich zakresem bez względu na to, jakie prawo jest właściwe dla umowy zgodnie z niniejszym rozporządzeniem ({{pu przepis="art. 9 ust. 1 RozpUERzymI"}}). Zazwyczaj należały do tej grupy przepisy z zakresu prawa dewizowego. W aktualnym stanie prawnym nie można jednak przyjąć, aby {{pu przepis="art. 358 § 1 KC"}} stanowił przepis bezwzględnie obowiązujący również na płaszczyźnie kolizyjnoprawnej. Wynika to z jego podwójnie dyspozytywnego charakteru. Po pierwsze strony mogą wykluczyć upoważnienie dłużnika do zastąpienia waluty zobowiązania walutą polską. Nadto dłużnik wcale nie musi świadczyć w walucie polskiej. Jego przywilejem jest dokonanie wyboru na rzecz waluty polskiej albo świadczenie w walucie ustalonej w zobowiązaniu.

Zmiana art 358 KC powoduje przede wszystkim uchylenie zasady walutowości. Do tej pory (do 23.1.2009) "zobowiązania pieniężne na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej mogły być wyrażone tylko w pieniądzu polskim" (brzmienie {{pu przepis="art. 358 KC"}} sprzed nowelizacji).

{{pu przepis="Art. 358 KC"}} mógłby znajdować zastosowanie niezależenie od zastosowania w sprawie prawa polskiego tylko wówczas, gdyby został uznany za [[PrzepisyWymuszajaceSwojaWlasciwosc przepis wymuszający swoje zastosowanie]]. Przepisy wymuszające swoje zastosowanie to przepisy, których przestrzeganie uważane jest przez państwo za tak istotny element ochrony jego interesów publicznych, takich jak organizacja polityczna, społeczna lub gospodarcza, że znajdują one zastosowanie do stanów faktycznych objętych ich zakresem bez względu na to, jakie prawo jest właściwe dla umowy zgodnie z niniejszym rozporządzeniem ({{pu przepis="art. 9 ust. 1 RozpUERzymI"}}). Zazwyczaj należały do tej grupy przepisy z zakresu prawa dewizowego. W aktualnym stanie prawnym nie można jednak przyjąć, aby {{pu przepis="art. 358 § 1 KC"}} stanowił przepis bezwzględnie obowiązujący również na płaszczyźnie kolizyjnoprawnej. Wynika to z jego podwójnie dyspozytywnego charakteru. Po pierwsze strony mogą wykluczyć upoważnienie dłużnika do zastąpienia waluty zobowiązania walutą polską. Nadto dłużnik wcale nie musi świadczyć w walucie polskiej. Jego przywilejem jest dokonanie wyboru na rzecz waluty polskiej albo świadczenie w walucie ustalonej w zobowiązaniu.

((1)) DOPUSZCZALNOŚĆ WYRAŻANIA ZOBOWIĄZAŃ W WALUCIE OBCEJ
Zmiana art 358 KC powoduje przede wszystkim uchylenie zasady walutowości. Do tej pory (do 23.1.2009) "zobowiązania pieniężne na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej mogły być wyrażone tylko w pieniądzu polskim" (brzmienie {{pu przepis="art. 358 KC"}} sprzed nowelizacji).

W przypadku, gdy źródłem zobowiązania jest zdarzenie nie będące czynnością prawną, reguły kolizyjne wynikają z {{pu akt="RozpUERzymII"}}. Także i tutaj prawo właściwe obejmuje sposoby wygaśnięcia zobowiązania (art. 15 lit. h RozpUERzymII).
Poza zakresem zastosowań rozporządzeń unijnych (zob. {{pu przepis="art. 1 RozpUERzymI"}} oraz {{pu przepis="art. 1 RozpUERzymII"}}) zastosowanie znajdują reguły kolizyjne ustawy - prawo prywatne międzynarodowe {{pu akt="PrPrywMiędz"}}.

W przypadku, gdy źródłem zobowiązania jest zdarzenie nie będące czynnością prawną, reguły kolizyjne wynikają z {{pu akt="RozpUERzymII"}}. Także i tutaj prawo właściwe obejmuje sposoby wygaśnięcia zobowiązania (art. 15 lit. h RozpUERzymII).
Poza zakresem zastosowań rozporządzeń unijnych (zob. {{pu przepis="art. 1 RozpUERzymI"}} oraz {{pu przepis="art. 1 RozpUERzymII"}}) zastosowanie znajdują reguły kolizyjne ustawy - prawo prywatne międzynarodowe {{pu akt="PrPrywMiędzyn"}}.

W razie uzgodnienia płatności w PLN [[UpowaznieniePrzemienne upoważnienie przemienne]] do spełnienia świadczenia w innej walucie nie przysługuje. Przemawia za tym dążenie do wspierania własnej waluty w rozliczeniach dokonywanych na obszarze obowiązywania KC. Brak jest także luki, która pozwalałaby na analogiczne zastosowanie przepisu do takich sytuacji. Zasadą jest bowiem spełnianie świadczeń w walucie narodowej.
((2)) Prawo prywatne międzynarodowe
Przepis {{pu przepis="art. 358 KC"}} ma zastosowanie jedynie wówczas, gdy prawo polskie stanowi prawo właściwe.
Ponieważ przesłanką zastosowania {{pu przepis="art. 358 KC"}} jest, aby suma pieniężna była wyrażona w walucie obcej, z reguły będzie chodziło o stany faktyczne z elementem zagranicznym. Systematycznie więc należy rozpocząć od ustalenia, czy prawo polskie jest prawem właściwym.
((3)) przesłanki zastosowania prawa polskiego
W przypadku, gdy obowiązek świadczenia wynika z czynności prawnych, właściwy statut ustala się w oparciu o reguły kolizyjne rozporządzenia {{pu akt="RozpUERzymI"}}. Jak wynika z art. 12 ust. 1 lit. b RozpUERzymI zakres statutu obejmuje również zasady wykonywania wynikających z umów zobowiązań.
W przypadku, gdy źródłem zobowiązania jest zdarzenie nie będące czynnością prawną, reguły kolizyjne wynikają z {{pu akt="RozpUERzymII"}}. Także i tutaj prawo właściwe obejmuje sposoby wygaśnięcia zobowiązania (art. 15 lit. h RozpUERzymII).
Poza zakresem zastosowań rozporządzeń unijnych (zob. {{pu przepis="art. 1 RozpUERzymI"}} oraz {{pu przepis="art. 1 RozpUERzymII"}}) zastosowanie znajdują reguły kolizyjne ustawy - prawo prywatne międzynarodowe {{pu akt="PrPrywMiędzyn"}}.

((3)) art. 358 jako przepis wymuszający swoją właściwość
{{pu przepis="Art. 358 KC"}} mógłby znajdować zastosowanie niezależenie od zastosowania w sprawie prawa polskiego tylko wówczas, gdyby został uznany za [[PrzepisyWymuszajaceSwojaWlasciwosc przepis wymuszający swoje zastosowanie]]. Przepisy wymuszające swoje zastosowanie to przepisy, których przestrzeganie uważane jest przez państwo za tak istotny element ochrony jego interesów publicznych, takich jak organizacja polityczna, społeczna lub gospodarcza, że znajdują one zastosowanie do stanów faktycznych objętych ich zakresem bez względu na to, jakie prawo jest właściwe dla umowy zgodnie z niniejszym rozporządzeniem ({{pu przepis="art. 9 ust. 1 RozpUERzymI"}}). Zazwyczaj należały do tej grupy przepisy z zakresu prawa dewizowego. W aktualnym stanie prawnym nie można jednak przyjąć, aby {{pu przepis="art. 358 § 1 KC"}} stanowił przepis bezwzględnie obowiązujący również na płaszczyźnie kolizyjnoprawnej. Wynika to z jego podwójnie dyspozytywnego charakteru. Po pierwsze strony mogą wykluczyć upoważnienie dłużnika do zastąpienia waluty zobowiązania walutą polską. Nadto dłużnik wcale nie musi świadczyć w walucie polskiej. Jego przywilejem jest dokonanie wyboru na rzecz waluty polskiej albo świadczenie w walucie ustalonej w zobowiązaniu.
((2)) Zobowiązanie pieniężne w walucie obcej
((3)) zobowiązanie pieniężne
Zob. ZobowiazaniePieniezne
Zobowiązanie pieniężne ma charakter [[DlugOddawczy długu oddawczego]] ({{pu przepis="art. 454 § 1 zd. 2 KC"}}).
Zob. także pojęcie pieniądza elektronicznego ({{pu przepis="art. 4 ust. 1 pkt 5 PrBank"}})

((3)) waluta obca
Prawnymi środkami płatniczymi na terenie RP są banknoty i monety opiewające na złote i grosze ({{pu przepis="art. 31 UNBP"}} oraz {{pu przepis="art. 32 UNBP"}}). Walutą obcą jest więc również obowiązujące w strefie Unii Walutowej euro.
W sytuacji gdy strony nie określiły waluty, konieczna jest wykładnia ich oświadczeń woli, {{pu przepis="art. 65 KC"}}. Reguły pomocnicze znajdują się również w {{pu przepis="art. 41 PrWeksl"}} oraz {{pu przepis="art. 36 PrCzek"}}.
((2)) Brak wyłączeń
((3)) ustawowy nakaz świadczenia w walucie obcej
Jeżeli na mocy odpowiednich regulacji prawa polskiego obywatel polski ma zapłacić odszkodowanie obywatelowi Niemiec, to miejscem spełnienia świadczenia pieniężnego są Niemcy ({{pu przepis="art. 454 § 1 zd. 2 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 25 KC"}}). W takim układzie świadczenie pieniężne w miejsce restytucji naturalnej musi być spełnione w walucie obcej ({{pu przepis="art. 363 § 1 KC"}}). Majątek poszkodowanego po naprawieniu szkody powinien bowiem odpowiadać stanowi sprzed zdarzenia powodującego szkodę (Grothe w: Bamberger/Roth (red.), Beck'scher Online-Kommentar, Ed. 15 (2007), § 244 BGB nb. 43). Podobnie będzie w wypadku {{pu przepis="art. 740 zd. 2 KC"}}, {{pu przepis="art. 405 KC"}}. Nie mają natomiast takiego charakteru przepisy mówiące o wynagrodzeniu za bezumowne korzystanie z rzeczy ({{pu przepis="art. 224 KC"}}), zwrocie nakładów ({{pu przepis="art. 226 KC"}}). Podobnie spełnienie świadczenia alimentacyjnego nie musi nastąpić w walucie kraju, w której uprawniony do alimentacji ma swoje miejsce zamieszkania.

((3)) nakaz świadczenia w walucie obcej na mocy orzeczenia sądu
P. Bodył Szymala wskazuje, iż jest to błąd ustawodawcy (zob. [[http://www.rp.pl/artykul/4,245644.html Rzeczpospolita]] z 9.1.2009). Biorąc pod uwagę powyższe spostrzeżenia należy wnioskować, iż orzeczenia zobowiązujące do zapłaty wydane na podstawie tych przepisów (art. 363, art. 405, {{pu przepis="art. 740 zd. 2 KC"}}) będą opiewać na walutę obcą bez opcji na rzecz waluty polskiej.

((3)) wyłączność świadczenia w walucie obcej wynika z czynności prawnej
Zob. klauzule efektywne nakazujące spełnienie świadczenia wyłącznie w określonej umownie walucie.
((2)) Zasady przeliczania walut
Zasady ustalania równowartości kwoty wyrażonej w walucie obcej w złotych określa {{pu przepis="art. 358 § 2 KC"}}. Dla ustalenia wysokości kursu przeliczeniowego miarodajny jest więc dzień wymagalności roszczenia. Jest to jednak reguła względnie obowiązująca, gdyż także same strony mogą określić inne zdarzenie decydujące o kursie waluty.
((2)) Ustanowienie upoważnienia przemiennego
{{pu przepis="Art. 358 § 1 KC"}} stanowi podstawę prawną dla [[UpowaznieniePrzemienne upoważnienia przemiennego]] (facultas alternativa) dla dłużnika.
Wierzyciel nie jest upoważniony do zmiany waluty, w której nastąpi zapłata.

((2)) Spełnienie świadczenia
Świadczenie kwoty w złotych prowadzi więc do [[SpelnienieSwiadczenia spełnienia świadczenia]]. Skutkiem tego jest [[SchematWygasniecieRoszczenia wygaśnięcie zobowiązania]].
Spełnienie świadczenia powinno generalnie nastąpić w kwocie nominalnej ({{pu przepis="art. 358(1) § 1 KC"}}). Spełnienie świadczenia w złotych w wysokości określonej wg kursu z dnia wymagalności roszczenia, może mieć jednak charakter świadczenia zwaloryzowanego, jeżeli nastąpiły wahania kursu

((2)) Potrącenie
Sytuacja w razie [[Potracenie potrącenia]] kwoty wyrażonej w złotych z kwotą wyrażoną w walucie obcej jest problematyczna z uwagi na przesłankę jednorodzajowości świadczeń (por. {{pu przepis="art. 498 § 1 KC"}}, "przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku"). Nie jest możliwe potrącenie wierzytelności wyrażonej w złotych z wierzytelnością wyrażoną w walucie obcej (i na odwrót), gdy upoważnienie przemienne jest wyłączone z uwagi na obowiązek spełnienia świadczenia w walucie obcej (por. Toussaint w: jurisPK-BGB, 4. wyd. (2008), § 244 nb. 44). Brak jest wówczas jednorodności wierzytelności kompensującej i kompensowanej. Jeżeli jednak upoważnienie przemienne nie zostało wyłączone, możliwe jest przeliczenie kwoty na złote. W tej sytuacji potrącenie powinno być dopuszczalne. Możliwe jest bowiem doprowadzenie do jednorodności świadczeń.

((2)) Zwłoka wierzyciela
Wierzyciel nie ma prawa odmówić przyjęcia świadczenia zaoferowanego przez dłużnika w złotych. Odmowa wierzyciela powoduje, iż popada on w zwłokę ({{pu przepis="art. 486 § 2 KC"}}). W tej sytuacji dłużnik może żądać naprawienia wynikłej ze zwłoki wierzyciela szkody ({{pu przepis="art. 486 § 1 KC"}}, {{pu przepis="art. 361 § 2 KC"}}). Dłużnik może również złożyć przedmiot świadczenia do depozytu sądowego, co prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania i rodzi dla wierzyciela obowiązek zwrotu dłużnikowi kosztów złożenia do depozytu ({{pu przepis="art. 470 KC"}}).
((2)) Analogia
Zastosowanie przepisu analogicznie mogłoby nastąpić w sytuacji, gdy zobowiązanie wyrażone jest w walucie obcej (np. czeskich koronach) zaś dłużnik chciałby je spełnić świadcząc w walucie trzeciego kraju (np. w euro, które nie jest walutą obowiązującą w miejscu spełnienia świadczenia) a zobowiązanie podlega w całości prawu polskiemu. W sytuacji np. na mocy kontraktu poddanego prawu polskiemu polski przedsiębiorca zamówił u czeskiego usługę, za którą wynagrodzenie wyniosło 100.000 koron. Wynagrodzenie wyrażone zostało w walucie obcej, kontrakt podlega ma mocy wyboru dokonanego przez strony prawu polskiemu ({{pu przepis="art. 3 ust. 1 RozpUERzymI"}}), zaś miejsce spełnienia świadczenia pieniężnego znajduje się w Republice Czeskiej ({{pu przepis="art. 454 § 1 zd. 2 KC"}}). W razie postępowania o zapłatę wynagrodzenia przed polskim sądem pojawiłaby się kwestia, czy przedsiębiorca polski może zapłacić w euro. Na to pytanie należałoby odpowiedzieć przecząco. Wybór waluty ograniczałby się do czeskich koron i polskich złotych.

((2)) Regulacje pokrewne w innych państwach
Niemcy: [[http://dejure.org/gesetze/BGB/244.html § 244 BGB]],
Austria: [[http://www.jusline.at/index.php?cpid=ba688068a8c8a95352ed951ddb88783e&lawid=1&paid=905a § 905a ABGB]].

W razie uzgodnienia płatności w PLN upoważnienie przemienne do spełnienia świadczenia w innej walucie nie przysługuje. Przemawia za tym dążenie do wspierania własnej waluty w rozliczeniach dokonywanych na obszarze obowiązywania KC. Brak jest także luki, która pozwalałaby na analogiczne zastosowanie przepisu do takich sytuacji. Zasadą jest bowiem spełnianie świadczeń w walucie narodowej.
((2)) Prawo prywatne międzynarodowe
Przepis {{pu przepis="art. 358 KC"}} ma zastosowanie jedynie wówczas, gdy prawo polskie stanowi prawo właściwe.
Ponieważ przesłanką zastosowania {{pu przepis="art. 358 KC"}} jest, aby suma pieniężna była wyrażona w walucie obcej, z reguły będzie chodziło o stany faktyczne z elementem zagranicznym. Systematycznie więc należy rozpocząć od ustalenia, czy prawo polskie jest prawem właściwym.
((3)) przesłanki zastosowania prawa polskiego
W przypadku, gdy obowiązek świadczenia wynika z czynności prawnych, właściwy statut ustala się w oparciu o reguły kolizyjne rozporządzenia {{pu akt="RozpUERzymI"}}. Jak wynika z art. 12 ust. 1 lit. b RozpUERzymI zakres statutu obejmuje również zasady wykonywania wynikających z umów zobowiązań.
W przypadku, gdy źródłem zobowiązania jest zdarzenie nie będące czynnością prawną, reguły kolizyjne wynikają z {{pu akt="RozpUERzymII"}}. Także i tutaj prawo właściwe obejmuje sposoby wygaśnięcia zobowiązania (art. 15 lit. h RozpUERzymII).
Poza zakresem zastosowań rozporządzeń unijnych (zob. {{pu przepis="art. 1 RozpUERzymI"}} oraz {{pu przepis="art. 1 RozpUERzymII"}}) zastosowanie znajdują reguły kolizyjne ustawy - prawo prywatne międzynarodowe {{pu akt="PrPrywMiędzyn"}}.

((3)) art. 358 jako przepis wymuszający swoją właściwość
{{pu przepis="Art. 358 KC"}} mógłby znajdować zastosowanie niezależenie od zastosowania w sprawie prawa polskiego tylko wówczas, gdyby został uznany za [[PrzepisyWymuszajaceSwojaWlasciwosc przepis wymuszający swoje zastosowanie]]. Przepisy wymuszające swoje zastosowanie to przepisy, których przestrzeganie uważane jest przez państwo za tak istotny element ochrony jego interesów publicznych, takich jak organizacja polityczna, społeczna lub gospodarcza, że znajdują one zastosowanie do stanów faktycznych objętych ich zakresem bez względu na to, jakie prawo jest właściwe dla umowy zgodnie z niniejszym rozporządzeniem ({{pu przepis="art. 9 ust. 1 RozpUERzymI"}}). Zazwyczaj należały do tej grupy przepisy z zakresu prawa dewizowego. W aktualnym stanie prawnym nie można jednak przyjąć, aby {{pu przepis="art. 358 § 1 KC"}} stanowił przepis bezwzględnie obowiązujący również na płaszczyźnie kolizyjnoprawnej. Wynika to z jego podwójnie dyspozytywnego charakteru. Po pierwsze strony mogą wykluczyć upoważnienie dłużnika do zastąpienia waluty zobowiązania walutą polską. Nadto dłużnik wcale nie musi świadczyć w walucie polskiej. Jego przywilejem jest dokonanie wyboru na rzecz waluty polskiej albo świadczenie w walucie ustalonej w zobowiązaniu.
((2)) Zobowiązanie pieniężne w walucie obcej
((3)) zobowiązanie pieniężne
Zob. ZobowiazaniePieniezne
Zobowiązanie pieniężne ma charakter [[DlugOddawczy długu oddawczego]] ({{pu przepis="art. 454 § 1 zd. 2 KC"}}).
Zob. także pojęcie pieniądza elektronicznego ({{pu przepis="art. 4 ust. 1 pkt 5 PrBank"}})
((3)) waluta obca
Prawnymi środkami płatniczymi na terenie RP są banknoty i monety opiewające na złote i grosze ({{pu przepis="art. 31 UNBP"}} oraz {{pu przepis="art. 32 UNBP"}}). Walutą obcą jest więc również obowiązujące w strefie Unii Walutowej euro.
W sytuacji gdy strony nie określiły waluty, konieczna jest wykładnia ich oświadczeń woli, {{pu przepis="art. 65 KC"}}. Reguły pomocnicze znajdują się również w {{pu przepis="art. 41 PrWeksl"}} oraz {{pu przepis="art. 36 PrCzek"}}.
((2)) Brak wyłączeń
((3)) ustawowy nakaz świadczenia w walucie obcej
Jeżeli na mocy odpowiednich regulacji prawa polskiego obywatel polski ma zapłacić odszkodowanie obywatelowi Niemiec, to miejscem spełnienia świadczenia pieniężnego są Niemcy ({{pu przepis="art. 454 § 1 zd. 2 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 25 KC"}}). W takim układzie świadczenie pieniężne w miejsce restytucji naturalnej musi być spełnione w walucie obcej ({{pu przepis="art. 363 § 1 KC"}}). Majątek poszkodowanego po naprawieniu szkody powinien bowiem odpowiadać stanowi sprzed zdarzenia powodującego szkodę (Grothe w: Bamberger/Roth (red.), Beck'scher Online-Kommentar, Ed. 15 (2007), § 244 BGB nb. 43). Podobnie będzie w wypadku {{pu przepis="art. 740 zd. 2 KC"}}, {{pu przepis="art. 405 KC"}}. Nie mają natomiast takiego charakteru przepisy mówiące o wynagrodzeniu za bezumowne korzystanie z rzeczy ({{pu przepis="art. 224 KC"}}), zwrocie nakładów ({{pu przepis="art. 226 KC"}}). Podobnie spełnienie świadczenia alimentacyjnego nie musi nastąpić w walucie kraju, w której uprawniony do alimentacji ma swoje miejsce zamieszkania.
((3)) nakaz świadczenia w walucie obcej na mocy orzeczenia sądu
P. Bodył Szymala wskazuje, iż jest to błąd ustawodawcy (zob. [[http://www.rp.pl/artykul/4,245644.html Rzeczpospolita]] z 9.1.2009). Biorąc pod uwagę powyższe spostrzeżenia należy wnioskować, iż orzeczenia zobowiązujące do zapłaty wydane na podstawie tych przepisów (art. 363, art. 405, {{pu przepis="art. 740 zd. 2 KC"}}) będą opiewać na walutę obcą bez opcji na rzecz waluty polskiej.
((3)) wyłączność świadczenia w walucie obcej wynika z czynności prawnej
Zob. klauzule efektywne nakazujące spełnienie świadczenia wyłącznie w określonej umownie walucie.
((2)) Zasady przeliczania walut
Zasady ustalania równowartości kwoty wyrażonej w walucie obcej w złotych określa {{pu przepis="art. 358 § 2 KC"}}. Dla ustalenia wysokości kursu przeliczeniowego miarodajny jest więc dzień wymagalności roszczenia. Jest to jednak reguła względnie obowiązująca, gdyż także same strony mogą określić inne zdarzenie decydujące o kursie waluty.
((2)) Ustanowienie upoważnienia przemiennego
{{pu przepis="Art. 358 § 1 KC"}} stanowi podstawę prawną dla [[UpowaznieniePrzemienne upoważnienia przemiennego]] (facultas alternativa) dla dłużnika.
Wierzyciel nie jest upoważniony do zmiany waluty, w której nastąpi zapłata.
((2)) Spełnienie świadczenia
Świadczenie kwoty w złotych prowadzi więc do [[SpelnienieSwiadczenia spełnienia świadczenia]]. Skutkiem tego jest [[SchematWygasniecieRoszczenia wygaśnięcie zobowiązania]].
Spełnienie świadczenia powinno generalnie nastąpić w kwocie nominalnej ({{pu przepis="art. 358(1) § 1 KC"}}). Spełnienie świadczenia w złotych w wysokości określonej wg kursu z dnia wymagalności roszczenia, może mieć jednak charakter świadczenia zwaloryzowanego, jeżeli nastąpiły wahania kursu
((2)) Potrącenie
Sytuacja w razie [[Potracenie potrącenia]] kwoty wyrażonej w złotych z kwotą wyrażoną w walucie obcej jest problematyczna z uwagi na przesłankę jednorodzajowości świadczeń (por. {{pu przepis="art. 498 § 1 KC"}}, "przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku"). Nie jest możliwe potrącenie wierzytelności wyrażonej w złotych z wierzytelnością wyrażoną w walucie obcej (i na odwrót), gdy upoważnienie przemienne jest wyłączone z uwagi na obowiązek spełnienia świadczenia w walucie obcej (por. Toussaint w: jurisPK-BGB, 4. wyd. (2008), § 244 nb. 44). Brak jest wówczas jednorodności wierzytelności kompensującej i kompensowanej. Jeżeli jednak upoważnienie przemienne nie zostało wyłączone, możliwe jest przeliczenie kwoty na złote. W tej sytuacji potrącenie powinno być dopuszczalne. Możliwe jest bowiem doprowadzenie do jednorodności świadczeń.
((2)) Zwłoka wierzyciela
Wierzyciel nie ma prawa odmówić przyjęcia świadczenia zaoferowanego przez dłużnika w złotych. Odmowa wierzyciela powoduje, iż popada on w zwłokę ({{pu przepis="art. 486 § 2 KC"}}). W tej sytuacji dłużnik może żądać naprawienia wynikłej ze zwłoki wierzyciela szkody ({{pu przepis="art. 486 § 1 KC"}}, {{pu przepis="art. 361 § 2 KC"}}). Dłużnik może również złożyć przedmiot świadczenia do depozytu sądowego, co prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania i rodzi dla wierzyciela obowiązek zwrotu dłużnikowi kosztów złożenia do depozytu ({{pu przepis="art. 470 KC"}}).
((2)) Analogia
Zastosowanie przepisu analogicznie mogłoby nastąpić w sytuacji, gdy zobowiązanie wyrażone jest w walucie obcej (np. czeskich koronach) zaś dłużnik chciałby je spełnić świadcząc w walucie trzeciego kraju (np. w euro, które nie jest walutą obowiązującą w miejscu spełnienia świadczenia) a zobowiązanie podlega w całości prawu polskiemu. W sytuacji np. na mocy kontraktu poddanego prawu polskiemu polski przedsiębiorca zamówił u czeskiego usługę, za którą wynagrodzenie wyniosło 100.000 koron. Wynagrodzenie wyrażone zostało w walucie obcej, kontrakt podlega ma mocy wyboru dokonanego przez strony prawu polskiemu ({{pu przepis="art. 3 ust. 1 RozpUERzymI"}}), zaś miejsce spełnienia świadczenia pieniężnego znajduje się w Republice Czeskiej ({{pu przepis="art. 454 § 1 zd. 2 KC"}}). W razie postępowania o zapłatę wynagrodzenia przed polskim sądem pojawiłaby się kwestia, czy przedsiębiorca polski może zapłacić w euro. Na to pytanie należałoby odpowiedzieć przecząco. Wybór waluty ograniczałby się do czeskich koron i polskich złotych.
((2)) Regulacje pokrewne w innych państwach
Niemcy: [[http://dejure.org/gesetze/BGB/244.html § 244 BGB]],
Austria: [[http://www.jusline.at/index.php?cpid=ba688068a8c8a95352ed951ddb88783e&lawid=1&paid=905a § 905a ABGB]].

CategoryKomentarzKC CategoryZobowiazaniaCzescOgolna

~~CategoryKomentarzKC CategoryZobowiazania~~

CategoryKomentarzKC CategoryZobowiazania

~~CategoryKomentarzKC~~

Sytuacja w razie [[Potracenie potrącenia]] kwoty wyrażonej w złotych z kwotą wyrażoną w walucie obcej jest problematyczna z uwagi na przesłankę jednorodzajowości świadczeń (por. {{pu przepis="art. 498 § 1 KC"}}, "przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku"). Nie jest możliwe potrącenie wierzytelności wyrażonej w złotych z wierzytelnością wyrażoną w walucie obcej (i na odwrót), gdy upoważnienie przemienne jest wyłączone z uwagi na obowiązek spełnienia świadczenia w walucie obcej (por. Toussaint w: jurisPK-BGB, 4. wyd. (2008), § 244 nb. 44). Brak jest wówczas jednorodności wierzytelności kompensującej i kompensowanej. Jeżeli jednak upoważnienie przemienne nie zostało wyłączone, możliwe jest przeliczenie kwoty na złote. W tej sytuacji potrącenie powinno być dopuszczalne. Możliwe jest bowiem doprowadzenie do jednorodności świadczeń.

Sytuacja w razie [[Potracenie potrącenia]] kwoty wyrażonej w złotych z kwotą wyrażoną w walucie obcej jest problematyczna z uwagi na przesłankę jednorodzajowości świadczeń (por. {{pu przepis="art. 498 § 1 KC"}}). Nie jest możliwe potrącenie wierzytelności wyrażonej w złotych z wierzytelnością wyrażoną w walucie obcej (i na odwrót), gdy upoważnienie przemienne jest wyłączone z uwagi na obowiązek spełnienia świadczenia w walucie obcej (por. Toussaint w: jurisPK-BGB, 4. wyd. (2008), § 244 nb. 44). Brak jest wówczas jednorodności wierzytelności kompensującej i kompensowanej. Jeżeli jednak upoważnienie przemienne nie zostało wyłączone, możliwe jest przeliczenie kwoty na złote. W tej sytuacji potrącenie powinno być dopuszczalne. Możliwe jest bowiem doprowadzenie do jednorodności świadczeń.

Sytuacja w razie [[Potracenie potrącenia]] kwoty wyrażonej w złotych z kwotą wyrażoną w walucie obcej jest problematyczna z uwagi na przesłankę jednorodności świadczeń (por. {{pu przepis="art. 498 § 1 KC"}}). Nie jest możliwe potrącenie wierzytelności wyrażonej w złotych z wierzytelnością wyrażoną w walucie obcej (i na odwrót), gdy upoważnienie przemienne jest wyłączone z uwagi na obowiązek spełnienia świadczenia w walucie obcej (por. Toussaint w: jurisPK-BGB, 4. wyd. (2008), § 244 nb. 44). Brak jest wówczas jednorodności wierzytelności kompensującej i kompensowanej. Jeżeli jednak upoważnienie przemienne nie zostało wyłączone, możliwe jest przeliczenie kwoty na złote. W tej sytuacji potrącenie powinno być dopuszczalne. Możliwe jest bowiem doprowadzenie do jednorodności świadczeń.

Sytuacja w razie potrącenia kwoty wyrażonej w złotych z kwotą wyrażoną w walucie obcej jest problematyczna z uwagi na przesłankę jednorodności świadczeń (por. {{pu przepis="art. 498 § 1 KC"}}). Nie jest możliwe potrącenie wierzytelności wyrażonej w złotych z wierzytelnością wyrażoną w walucie obcej (i na odwrót), gdy upoważnienie przemienne jest wyłączone z uwagi na obowiązek spełnienia świadczenia w walucie obcej (por. Toussaint w: jurisPK-BGB, 4. wyd. (2008), § 244 nb. 44). Brak jest wówczas jednorodności wierzytelności kompensującej i kompensowanej. Jeżeli jednak upoważnienie przemienne nie zostało wyłączone, możliwe jest przeliczenie kwoty na złote. W tej sytuacji potrącenie powinno być dopuszczalne. Możliwe jest bowiem doprowadzenie do jednorodności świadczeń.

==zasada walutowości po nowelizacji z 24.1.2009 r.==

~~==zasada walutowości==~~

Zasady ustalania równowartości kwoty wyrażonej w walucie obcej w złotych określa {{pu przepis="art. 358 § 2 KC"}}. Dla ustalenia wysokości kursu przeliczeniowego miarodajny jest więc dzień wymagalności roszczenia. Jest to jednak reguła względnie obowiązująca, gdyż także same strony mogą określić inne zdarzenie decydujące o kursie waluty.
Świadczenie kwoty w złotych prowadzi więc do [[SpelnienieSwiadczenia spełnienia świadczenia]]. Skutkiem tego jest [[SchematWygasniecieRoszczenia wygaśnięcie zobowiązania]].
Spełnienie świadczenia powinno generalnie nastąpić w kwocie nominalnej ({{pu przepis="art. 358(1) § 1 KC"}}). Spełnienie świadczenia w złotych w wysokości określonej wg kursu z dnia wymagalności roszczenia, może mieć jednak charakter świadczenia zwaloryzowanego, jeżeli nastąpiły wahania kursu

Zasady ustalania równowartości kwoty wyrażonej w walucie obcej w złotych określa {{pu przepis="art. 358 § 2 KC"}}.
Świadczenie kwoty w złotych prowadzi więc do [[SpelnienieSwiadczenia spełnienia świadczenia]]. Skutkiem tego jest [[WygasniecieRoszczenia wygaśnięcie zobowiązania]]. Przy świadczeniu złotych w miejsce waluty obcej dłużnik powinien wziąć pod uwagę jeszcze okoliczność, iś spełnienie świadczenia pieniężnego winno nastąpić w miejscu zamieszkania lub siedzibie wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia ( {{pu przepis="art. 454 § 1 zd. 2 KC"}}). Miejsca zamieszkania lub siedzibę w Polsce ustala się w Polsce stosownie do przepisów KC (odp. {{pu przepis="art. 25 KC"}} i nast. dla osób fizycznych oraz {{pu przepis="art. 41 KC"}} dla osób prawnych). Świadczenie pieniężne mac więc charakter [[DlugOddawczy długu oddawczego]]. Zasada ta może być zmodyfikowana przez strony, gdyż {{pu przepis="Art. 454 § 1 KC"}} jest przepisem dyspozytywnym. Jeżeli wierzyciel zmienił miejsce zamieszkania lub siedzibę po powstaniu zobowiązania, ponosi spowodowaną przez tę zmianę nadwyżkę kosztów przesłania.

Nie jest natomiast przesłanką stosowania przepisu konieczność spełnienia świadczenia pieniężnego na obszarze obowiązywania KC (inaczej § 244 BGB).
((2)) Ustanowienie upoważnienia przemiennego
Świadczenie kwoty w złotych prowadzi więc do [[SpelnienieSwiadczenia spełnienia świadczenia]]. Skutkiem tego jest [[WygasniecieRoszczenia wygaśnięcie zobowiązania]]. Przy świadczeniu złotych w miejsce waluty obcej dłużnik powinien wziąć pod uwagę jeszcze okoliczność, iś spełnienie świadczenia pieniężnego winno nastąpić w miejscu zamieszkania lub siedzibie wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia ( {{pu przepis="art. 454 § 1 zd. 2 KC"}}). Miejsca zamieszkania lub siedzibę w Polsce ustala się w Polsce stosownie do przepisów KC (odp. {{pu przepis="art. 25 KC"}} i nast. dla osób fizycznych oraz {{pu przepis="art. 41 KC"}} dla osób prawnych). Świadczenie pieniężne mac więc charakter [[DlugOddawczy długu oddawczego]]. Zasada ta może być zmodyfikowana przez strony, gdyż {{pu przepis="Art. 454 § 1 KC"}} jest przepisem dyspozytywnym. Jeżeli wierzyciel zmienił miejsce zamieszkania lub siedzibę po powstaniu zobowiązania, ponosi spowodowaną przez tę zmianę nadwyżkę kosztów przesłania.
((2)) Zwłoka wierzyciela
Wierzyciel nie ma prawa odmówić przyjęcia świadczenia zaoferowanego przez dłużnika w złotych. Odmowa wierzyciela powoduje, iż popada on w zwłokę ({{pu przepis="art. 486 § 2 KC"}}). W tej sytuacji dłużnik może żądać naprawienia wynikłej ze zwłoki wierzyciela szkody ({{pu przepis="art. 486 § 1 KC"}}, {{pu przepis="art. 361 § 2 KC"}}). Dłużnik może również złożyć przedmiot świadczenia do depozytu sądowego, co prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania i rodzi dla wierzyciela obowiązek zwrotu dłużnikowi kosztów złożenia do depozytu ({{pu przepis="art. 470 KC"}}).
Sytuacja w razie potrącenia kwoty wyrażonej w złotych z kwotą wyrażoną w walucie obcej jest problematyczna z uwagi na przesłankę jednorodności świadczeń (por. {{pu przepis="art. 498 § 1 KC"}}). Nie jest możliwe potrącenie wierzytelności wyrażonej w złotych z wierzytelnością wyrażoną w walucie obcej (i na odwrót), gdy upoważnienie przemienne jest wyłączone z uwagi na obowiązek spełnienia świadczenia w walucie obcej (por. Toussaint w: jurisPK-BGB, 4. wyd. (2008), § 244 nb. 44). Brak jest wówczas jednorodności wierzytelności kompensującej i kompensowanej. Jeżeli jednak upoważnienie przemienne nie zostało wyłączone, możliwe jest przeliczenie kwoty na złote. W tej sytuacji potrącenie powinno być dopuszczalne. Możliwe jest bowiem doprowadzenie do jednorodności świadczeń.
Zastosowanie przepisu analogicznie mogłoby nastąpić w sytuacji, gdy zobowiązanie wyrażone jest w walucie obcej (np. czeskich koronach) zaś dłużnik chciałby je spełnić świadcząc w walucie trzeciego kraju (np. w euro, które nie jest walutą obowiązującą w miejscu spełnienia świadczenia) a zobowiązanie podlega w całości prawu polskiemu. W sytuacji np. na mocy kontraktu poddanego prawu polskiemu polski przedsiębiorca zamówił u czeskiego usługę, za którą wynagrodzenie wyniosło 100.000 koron. Wynagrodzenie wyrażone zostało w walucie obcej, kontrakt podlega ma mocy wyboru dokonanego przez strony prawu polskiemu ({{pu przepis="art. 3 ust. 1 RozpUERzymI"}}), zaś miejsce spełnienia świadczenia pieniężnego znajduje się w Republice Czeskiej ({{pu przepis="art. 454 § 1 zd. 2 KC"}}). W razie postępowania o zapłatę wynagrodzenia przed polskim sądem pojawiłaby się kwestia, czy przedsiębiorca polski może zapłacić w euro. Na to pytanie należałoby odpowiedzieć przecząco. Wybór waluty ograniczałby się do czeskich koron i polskich złotych.

- spełnienie świadczenia pieniężnego ma nastąpić na obszarze obowiązywania KC (?) oraz
((2)) Upoważnienie przemienne
Spełnienie świadczenia powoduje wygaśnięcie zobowiązania. Do spełnienia świadczenia dochodzi, gdy dłużnik zachowa się zgodnie z treścią zobowiązania i w sposób odpowiadający interesom wierzyciela. Spełnienie świadczenia pieniężnego winno nastąpić w miejscu zamieszkania lub siedzibie wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia ( {{pu przepis="art. 454 § 1 zd. 2 KC"}}). Miejsca zamieszkania lub siedzibę w Polsce ustala się w Polsce stosownie do przepisów KC (odp. {{pu przepis="art. 25 KC"}} i nast. dla osób fizycznych oraz {{pu przepis="art. 41 KC"}} dla osób prawnych). Świadczenie pieniężne mac więc charakter długu oddawczego. Zasada ta może być zmodyfikowana przez strony. {{pu przepis="Art. 454 § 1 KC"}} jest przepisem dyspozytywnym. Jeżeli wierzyciel zmienił miejsce zamieszkania lub siedzibę po powstaniu zobowiązania, ponosi spowodowaną przez tę zmianę nadwyżkę kosztów przesłania.
Sytuacja w razie potrącenia kwoty wyrażonej w walucie obcej z kwotą wyrażoną w walucie polskiej jest problematyczna z uwagi na przesłankę jednorodności świadczeń (por. {{pu przepis="art. 498 § 1 KC"}}). Nie jest możliwe potrącenie wierzytelności wyrażonej w złotych z wierzytelnością wyrażoną w walucie obcej (i na odwrót), gdy upoważnienie przemienne jest wyłączone z uwagi na obowiązek spełnienia świadczenia w walucie obcej (por. Toussaint w: jurisPK-BGB, 4. wyd. (2008), § 244 nb. 44). Obowiązek może wynikać z ustawy, orzeczenia sądowego albo czynności prawnych (efektywne klauzule zapłaty), {{pu przepis="art. 358 § 1 KC"}} na końcu. Brak jest wówczas jednorodności wierzytelności kompensującej i kompensowanej.
Zastosowanie przepisu analogicznie mogłoby nastąpić w sytuacji, gdy zobowiązanie wyrażone jest w walucie obcej (np. czeskich koronach) zaś dłużnik chciałby je spełnić świadcząc w walucie trzeciego kraju (np. w euro, które nie jest walutą obowiązującą w miejscu spełnienia świadczenia) a zobowiązanie podlega w całości prawu polskiemu. W sytuacji np. na mocy kontraktu poddanego prawu polskiemu polski przedsiębiorca zamówił u czeskiego usługę, za którą wynagrodzenie wyniosło 100.000 CzK. Wynagrodzenie wyrażone zostało w walucie obcej, kontrakt podlega ma mocy wyboru dokonanego przez strony prawu polskiemu ({{pu przepis="art. 3 ust. 1 RozpUERzymI"}}), zaś miejsce spełnienia świadczenia pieniężnego znajduje się w Republice Czeskiej ({{pu przepis="art. 454 § 1 zd. 2 KC"}}). W razie postępowania o zapłatę wynagrodzenia przed polskim sądem pojawiłaby się kwestia, czy przedsiębiorca polski może zapłacić w euro. Na to pytanie należałoby odpowiedzieć przecząco. Wybór waluty ograniczałby się do czeskich koron i polskich złotych.

Zobowiązanie pieniężne ma charakter [[DlugOddawczy długu oddawczego]] ({{pu przepis="art. 454 § 1 zd. 2 KC"}}).

~~Zobowiązanie pieniężne ma charakter długu oddawczego.~~

Sytuacja w razie potrącenia kwoty wyrażonej w walucie obcej z kwotą wyrażoną w walucie polskiej jest problematyczna z uwagi na przesłankę jednorodności świadczeń (por. {{pu przepis="art. 498 § 1 KC"}}). Nie jest możliwe potrącenie wierzytelności wyrażonej w złotych z wierzytelnością wyrażoną w walucie obcej (i na odwrót), gdy upoważnienie przemienne jest wyłączone z uwagi na obowiązek spełnienia świadczenia w walucie obcej (por. Toussaint w: jurisPK-BGB, 4. wyd. (2008), § 244 nb. 44). Obowiązek może wynikać z ustawy, orzeczenia sądowego albo czynności prawnych (efektywne klauzule zapłaty), {{pu przepis="art. 358 § 1 KC"}} na końcu. Brak jest wówczas jednorodności wierzytelności kompensującej i kompensowanej.
Zastosowanie przepisu analogicznie mogłoby nastąpić w sytuacji, gdy zobowiązanie wyrażone jest w walucie obcej (np. czeskich koronach) zaś dłużnik chciałby je spełnić świadcząc w walucie trzeciego kraju (np. w euro, które nie jest walutą obowiązującą w miejscu spełnienia świadczenia) a zobowiązanie podlega w całości prawu polskiemu. W sytuacji np. na mocy kontraktu poddanego prawu polskiemu polski przedsiębiorca zamówił u czeskiego usługę, za którą wynagrodzenie wyniosło 100.000 CzK. Wynagrodzenie wyrażone zostało w walucie obcej, kontrakt podlega ma mocy wyboru dokonanego przez strony prawu polskiemu ({{pu przepis="art. 3 ust. 1 RozpUERzymI"}}), zaś miejsce spełnienia świadczenia pieniężnego znajduje się w Republice Czeskiej ({{pu przepis="art. 454 § 1 zd. 2 KC"}}). W razie postępowania o zapłatę wynagrodzenia przed polskim sądem pojawiłaby się kwestia, czy przedsiębiorca polski może zapłacić w euro. Na to pytanie należałoby odpowiedzieć przecząco. Wybór waluty ograniczałby się do czeskich koron i polskich złotych.

Sytuacja w razie potrącenia kwoty wyrażonej w walucie obcej z kwotą wyrażoną w walucie polskiej jest problematyczna z uwagi na przesłankę jednorodności świadczeń (por. {{pu przepis="art. 498 § 1 KC"}}).
Zastosowanie przepisu analogicznie mogłoby nastąpić w sytuacji, gdy zobowiązanie wyrażone jest w walucie obcej zaś dłużnik chciałby je spełnić świadcząc

((2)) Spełnienie świadczenia
Spełnienie świadczenia powoduje wygaśnięcie zobowiązania. Do spełnienia świadczenia dochodzi, gdy dłużnik zachowa się zgodnie z treścią zobowiązania i w sposób odpowiadający interesom wierzyciela. Spełnienie świadczenia pieniężnego winno nastąpić w miejscu zamieszkania lub siedzibie wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia ( {{pu przepis="art. 454 § 1 zd. 2 KC"}}). Miejsca zamieszkania lub siedzibę w Polsce ustala się w Polsce stosownie do przepisów KC (odp. {{pu przepis="art. 25 KC"}} i nast. dla osób fizycznych oraz {{pu przepis="art. 41 KC"}} dla osób prawnych). Świadczenie pieniężne mac więc charakter długu oddawczego. Zasada ta może być zmodyfikowana przez strony. {{pu przepis="Art. 454 § 1 KC"}} jest przepisem dyspozytywnym. Jeżeli wierzyciel zmienił miejsce zamieszkania lub siedzibę po powstaniu zobowiązania, ponosi spowodowaną przez tę zmianę nadwyżkę kosztów przesłania.
((2)) Potrącenie
Sytuacja w razie potrącenia kwoty wyrażonej w walucie obcej z kwotą wyrażoną w walucie polskiej jest problematyczna z uwagi na przesłankę jednorodności świadczeń (por. {{pu przepis="art. 498 § 1 KC"}}).

((2)) Wygaśnięcie zobowiązania
Spełnienie świadczenia powoduje wygaśnięcie zobowiązania. Do spełnienia świadczenia dochodzi, gdy dłużnik zachowa się zgodnie z treścią zobowiązania i w sposób odpowiadający interesom wierzyciela.
Spełnienie świadczenia pieniężnego winno nastąpić w miejscu zamieszkania lub siedzibie wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia ( {{pu przepis="art. 454 § 1 zd. 2 KC"}}). Miejsca zamieszkania lub siedzibę w Polsce ustala się w Polsce stosownie do przepisów KC (odp. {{pu przepis="art. 25 KC"}} i nast. dla osób fizycznych oraz {{pu przepis="art. 41 KC"}} dla osób prawnych).
Świadczenie pieniężne mac więc charakter długu oddawczego. Zasada ta może być zmodyfikowana przez strony. {{pu przepis="Art. 454 § 1 KC"}} jest przepisem dyspozytywnym.
Jeżeli wierzyciel zmienił miejsce zamieszkania lub siedzibę po powstaniu zobowiązania, ponosi spowodowaną przez tę zmianę nadwyżkę kosztów przesłania.

W razie uzgodnienia płatności w PLN upoważnienie przemienne do spełnienia świadczenia w innej walucie nie przysługuje. Przemawia za tym dążenie do wspierania własnej waluty w rozliczeniach dokonywanych na obszarze obowiązywania KC. Brak jest także luki, która pozwalałaby na analogiczne zastosowanie przepisu do takich sytuacji. Zasadą jest bowiem spełnianie świadczeń w walucie narodowej.
- spełnienie świadczenia pieniężnego ma nastąpić na obszarze obowiązywania KC (?) oraz
Przepis {{pu przepis="art. 358 KC"}} ma zastosowanie jedynie wówczas, gdy prawo polskie stanowi prawo właściwe.
Ponieważ przesłanką zastosowania {{pu przepis="art. 358 KC"}} jest, aby suma pieniężna była wyrażona w walucie obcej, z reguły będzie chodziło o stany faktyczne z elementem zagranicznym. Systematycznie więc należy rozpocząć od ustalenia, czy prawo polskie jest prawem właściwym.
W przypadku, gdy obowiązek świadczenia wynika z czynności prawnych, właściwy statut ustala się w oparciu o reguły kolizyjne rozporządzenia {{pu akt="RozpUERzymI"}}. Jak wynika z art. 12 ust. 1 lit. b RozpUERzymI zakres statutu obejmuje również zasady wykonywania wynikających z umów zobowiązań.
W przypadku, gdy źródłem zobowiązania jest zdarzenie nie będące czynnością prawną, reguły kolizyjne wynikają z {{pu akt="RozpUERzymII"}}. Także i tutaj prawo właściwe obejmuje sposoby wygaśnięcia zobowiązania (art. 15 lit. h RozpUERzymII).
Poza zakresem zastosowań rozporządzeń unijnych (zob. {{pu przepis="art. 1 RozpUERzymI"}} oraz {{pu przepis="art. 1 RozpUERzymII"}}) zastosowanie znajdują reguły kolizyjne ustawy - prawo prywatne międzynarodowe {{pu akt="PrPrywMiędzyn"}}.

{{pu przepis="Art. 358 KC"}} mógłby znajdować zastosowanie niezależenie od zastosowania w sprawie prawa polskiego tylko wówczas, gdyby został uznany za [[PrzepisyWymuszajaceSwojaWlasciwosc przepis wymuszający swoje zastosowanie]]. Przepisy wymuszające swoje zastosowanie to przepisy, których przestrzeganie uważane jest przez państwo za tak istotny element ochrony jego interesów publicznych, takich jak organizacja polityczna, społeczna lub gospodarcza, że znajdują one zastosowanie do stanów faktycznych objętych ich zakresem bez względu na to, jakie prawo jest właściwe dla umowy zgodnie z niniejszym rozporządzeniem ({{pu przepis="art. 9 ust. 1 RozpUERzymI"}}). Zazwyczaj należały do tej grupy przepisy z zakresu prawa dewizowego. W aktualnym stanie prawnym nie można jednak przyjąć, aby {{pu przepis="art. 358 § 1 KC"}} stanowił przepis bezwzględnie obowiązujący również na płaszczyźnie kolizyjnoprawnej. Wynika to z jego podwójnie dyspozytywnego charakteru. Po pierwsze strony mogą wykluczyć upoważnienie dłużnika do zastąpienia waluty zobowiązania walutą polską. Nadto dłużnik wcale nie musi świadczyć w walucie polskiej. Jego przywilejem jest dokonanie wyboru na rzecz waluty polskiej albo świadczenie w walucie ustalonej w zobowiązaniu.
Zobowiązanie pieniężne ma charakter długu oddawczego.
Zob. także pojęcie pieniądza elektronicznego ({{pu przepis="art. 4 ust. 1 pkt 5 PrBank"}})
W sytuacji gdy strony nie określiły waluty, konieczna jest wykładnia ich oświadczeń woli, {{pu przepis="art. 65 KC"}}. Reguły pomocnicze znajdują się również w {{pu przepis="art. 41 PrWeksl"}} oraz {{pu przepis="art. 36 PrCzek"}}.
((3)) ustawowy nakaz świadczenia w walucie obcej
Jeżeli na mocy odpowiednich regulacji prawa polskiego obywatel polski ma zapłacić odszkodowanie obywatelowi Niemiec, to miejscem spełnienia świadczenia pieniężnego są Niemcy ({{pu przepis="art. 454 § 1 zd. 2 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 25 KC"}}). W takim układzie świadczenie pieniężne w miejsce restytucji naturalnej musi być spełnione w walucie obcej ({{pu przepis="art. 363 § 1 KC"}}). Majątek poszkodowanego po naprawieniu szkody powinien bowiem odpowiadać stanowi sprzed zdarzenia powodującego szkodę (Grothe w: Bamberger/Roth (red.), Beck'scher Online-Kommentar, Ed. 15 (2007), § 244 BGB nb. 43). Podobnie będzie w wypadku {{pu przepis="art. 740 zd. 2 KC"}}, {{pu przepis="art. 405 KC"}}. Nie mają natomiast takiego charakteru przepisy mówiące o wynagrodzeniu za bezumowne korzystanie z rzeczy ({{pu przepis="art. 224 KC"}}), zwrocie nakładów ({{pu przepis="art. 226 KC"}}). Podobnie spełnienie świadczenia alimentacyjnego nie musi nastąpić w walucie kraju, w której uprawniony do alimentacji ma swoje miejsce zamieszkania.
((3)) nakaz świadczenia w walucie obcej na mocy orzeczenia sądu
P. Bodył Szymala wskazuje, iż jest to błąd ustawodawcy (zob. [[http://www.rp.pl/artykul/4,245644.html Rzeczpospolita]] z 9.1.2009). Biorąc pod uwagę powyższe spostrzeżenia należy wnioskować, iż orzeczenia zobowiązujące do zapłaty wydane na podstawie tych przepisów (art. 363, art. 405, {{pu przepis="art. 740 zd. 2 KC"}}) będą opiewać na walutę obcą bez opcji na rzecz waluty polskiej.
((3)) wyłączność świadczenia w walucie obcej wynika z czynności prawnej
((1)) SKUTKI PRAWNE
((2)) Upoważnienie przemienne
{{pu przepis="Art. 358 § 1 KC"}} stanowi podstawę prawną dla [[UpowaznieniePrzemienne upoważnienia przemiennego]] (facultas alternativa) dla dłużnika.
Wierzyciel nie jest upoważniony do zmiany waluty, w której nastąpi zapłata.
((2)) Wygaśnięcie zobowiązania
Spełnienie świadczenia powoduje wygaśnięcie zobowiązania. Do spełnienia świadczenia dochodzi, gdy dłużnik zachowa się zgodnie z treścią zobowiązania i w sposób odpowiadający interesom wierzyciela.
Spełnienie świadczenia pieniężnego winno nastąpić w miejscu zamieszkania lub siedzibie wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia ( {{pu przepis="art. 454 § 1 zd. 2 KC"}}). Miejsca zamieszkania lub siedzibę w Polsce ustala się w Polsce stosownie do przepisów KC (odp. {{pu przepis="art. 25 KC"}} i nast. dla osób fizycznych oraz {{pu przepis="art. 41 KC"}} dla osób prawnych).
Świadczenie pieniężne mac więc charakter długu oddawczego. Zasada ta może być zmodyfikowana przez strony. {{pu przepis="Art. 454 § 1 KC"}} jest przepisem dyspozytywnym.
((2)) Analogia
Zastosowanie przepisu analogicznie mogłoby nastąpić w sytuacji, gdy zobowiązanie wyrażone jest w walucie obcej zaś dłużnik chciałby je spełnić świadcząc

W razie uzgodnienia płatności w PLN upoważnienie przemienne do spełnienia świadczenia w innej walucie nie przysługuje. Przemawia za tym dążenie do wspierania własnej waluty w rozliczeniach dokonywanych na obszarze obowiązywania KC. Brak jest także luli, która pozwalałaby na analogiczne zastosowanie przepisu do takich sytuacji. Zasadą jest bowiem spełnianie świadczeń w walucie narodowej.
- spełnienie świadczenia pieniężnego ma nastąpić na obszarze obowiązywania KC oraz
Ponieważ przesłanką zastosowania {{pu przepis="art. 358 KC"}} jest "suma pieniężna wyrażona w walucie obcej" z reguły chodzi o stany faktyczne z elementem zagranicznym. Systematycznie więc należy rozpocząć od ustalenia, czy prawo polskie jest prawem właściwym.
Przepis {{pu przepis="art. 358 KC"}} ma zastosowanie jedynie wówczas, gdy prawo polskie stanowi prawo właściwe. Odrębnie ustalić należy prawo właściwe dla źródła zobowiązania pieniężnego. W przypadku, gdy obowiązek świadczenia wynika z czynności prawnych, statut ustala się w oparciu o reguły kolizyjne {{pu akt="RozpUERzymI"}}. W przypadku, gdy źródłem zobowiązania jest zdarzenie nie będące czynnością prawną, reguły kolizyjne wynikają z {{pu akt="RozpUERzymII"}}. Poza zakresem zastosowań tych rozporządzeń (zob. {{pu przepis="art. 1 RozpUERzymI"}} oraz {{pu przepis="art. 1 RozpUERzymII"}}) miarodajne są odpowiednio przepisy ustawy - prawo prywatne międzynarodowe {{pu akt="PrPrywMiędzyn"}}.
{{pu przepis="Art. 358 KC"}} mógłby znajdować zastosowanie niezależenie od zastosowania w sprawie prawa polskiego tylko wówczas, gdyby został uznany za [[PrzepisyWymuszajaceSwojaWlasciwosc przepisu wymuszającego swoje zastosowanie]], por. {{pu przepis="art. 9 ust. 1 RozpUERzymI"}}. W aktualnym stanie prawnym należy uznać, iż przepis {{pu przepis="art. 358 § 1 KC"}} nie stanowi [[PrzepisyWymuszajaceSwojaWlasciwosc przepisu wymuszającego swoje zastosowanie]]. Wynika to już z jego dyspozytywnego charakteru.
Warunkiem zastosowania {{pu przepis="art. 358 KC"}} jest, aby "przedmiotem zobowiązania jest suma pieniężna wyrażona w walucie obcej". Przesłanką zastosowania przepisu jest więc zobowiązanie pieniężne opiewające na walutę obcą.
W sytuacji gdy strony nie określiły waluty, konieczna jest wykładnia ich oświadczeń woli, {{pu przepis="art. 65 KC"}}.
((2)) Spełnienie świadczenia pieniężnego na obszarze RP
Regulacja może dotyczyć tylko tych świadczeń pieniężnych, których miejsce spełnienia leży w obszarze obowiązywania {{pu przepis="art. 358 KC"}}. W przeciwnym razie przepis ten wpływałby na spełnienie świadczeń za granicą, co nie jest dopuszczalne z uwagi na zasadę terytorialności.
Miejscem spełnienia świadczenia pieniężnego zostało określone w {{pu przepis="art. 454 § 1 zd. 2 KC"}}. Jest nim miejsce zamieszkania lub siedziba wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia. Posiadanie przez wierzyciela miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce ustala się wg polskich przepisów (odp. {{pu przepis="art. 25 KC"}} i nast. dla osób fizycznych oraz {{pu przepis="art. 41 KC"}} dla osób prawnych). Mamy więc do czynienia z formą długu oddawczego. Zasada ta może być zmodyfikowana przez strony (dyspozytywność {{pu przepis="art. 454 § 1 KC"}}).
((3)) ustawowy nakaz świadczenia w złotych polskich
((3)) obowiązek świadczenia wynika z orzeczenia sądu
P. Bodył Szymala wskazuje, iż jest to błąd ustawodawcy (zob. [[http://www.rp.pl/artykul/4,245644.html Rzeczpospolita]] z 9.1.2009).
((3)) wyłączenia upoważnienia przemiennego w czynności prawnej
((1)) SKUTKI PRAWNE - UPOWAŻNIENIE PRZEMIENNE DŁUŻNIKA
{{pu przepis="Art. 358 § 1 KC"}} stanowi podstawę [[UpowaznieniePrzemienne upoważnienia przemiennego]] (facultas alternativa) dla dłużnika. Wierzyciel nie jest upoważniony do zmiany waluty, w której nastąpi zapłata.

{{pu przepis="Art. 358 KC"}} mógłby znajdować zastosowanie niezależenie od zastosowania w sprawie prawa polskiego tylko wówczas, gdyby został uznany za [[PrzepisyWymuszajaceSwojaWlasciwosc przepisu wymuszającego swoje zastosowanie]], por. {{pu przepis="art. 9 ust. 1 RozpUERzymI"}}. W aktualnym stanie prawnym należy uznać, iż przepis {{pu przepis="art. 358 § 1 KC"}} nie stanowi [[PrzepisyWymuszajaceSwojaWlasciwosc przepisu wymuszającego swoje zastosowanie]]. Wynika to już z jego dyspozytywnego charakteru.

{{pu przepis="Art. 358 KC"}} mógłby znajdować zastosowanie niezależenie od zastosowania w sprawie prawa polskiego tylko wówczas, gdyby został uznany za [[PrzepisyWymuszajaceSwojaWlasciwosc przepisu wymuszającego swoje zastosowanie]], por. {{pu przepis="art. 9 ust. 2 RozpUERzymI"}}. W aktualnym stanie prawnym należy uznać, iż przepis {{pu przepis="art. 358 § 1 KC"}} nie stanowi [[PrzepisyWymuszajaceSwojaWlasciwosc przepisu wymuszającego swoje zastosowanie]]. Wynika to już z jego dyspozytywnego charakteru.

W sytuacji gdy strony nie określiły waluty, konieczna jest wykładnia ich oświadczeń woli, {{pu przepis="art. 65 KC"}}.
Miejscem spełnienia świadczenia pieniężnego zostało określone w {{pu przepis="art. 454 § 1 zd. 2 KC"}}. Jest nim miejsce zamieszkania lub siedziba wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia. Posiadanie przez wierzyciela miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce ustala się wg polskich przepisów (odp. {{pu przepis="art. 25 KC"}} i nast. dla osób fizycznych oraz {{pu przepis="art. 41 KC"}} dla osób prawnych). Mamy więc do czynienia z formą długu oddawczego. Zasada ta może być zmodyfikowana przez strony (dyspozytywność {{pu przepis="art. 454 § 1 KC"}}).

Miejscem spełnienia świadczenia pieniężnego zostało określone w {{pu przepis="art. 454 § 1 zd. 2 KC"}}. Jest nim miejsce zamieszkania lub siedziba wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia. Posiadanie przez wierzyciela miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce ustala się wg polskich przepisów (odp. {{pu przepis="art. 25 KC"}} i nast. dla osób fizycznych oraz {{pu przepis="art. 41 KC"}} dla osób prawnych).

- właściwość prawa polskiego,
Ponieważ przesłanką zastosowania {{pu przepis="art. 358 KC"}} jest "suma pieniężna wyrażona w walucie obcej" z reguły chodzi o stany faktyczne z elementem zagranicznym. Systematycznie więc należy rozpocząć od ustalenia, czy prawo polskie jest prawem właściwym.
Przepis {{pu przepis="art. 358 KC"}} ma zastosowanie jedynie wówczas, gdy prawo polskie stanowi prawo właściwe. Odrębnie ustalić należy prawo właściwe dla źródła zobowiązania pieniężnego. W przypadku, gdy obowiązek świadczenia wynika z czynności prawnych, statut ustala się w oparciu o reguły kolizyjne {{pu akt="RozpUERzymI"}}. W przypadku, gdy źródłem zobowiązania jest zdarzenie nie będące czynnością prawną, reguły kolizyjne wynikają z {{pu akt="RozpUERzymII"}}. Poza zakresem zastosowań tych rozporządzeń (zob. {{pu przepis="art. 1 RozpUERzymI"}} oraz {{pu przepis="art. 1 RozpUERzymII"}}) miarodajne są odpowiednio przepisy ustawy - prawo prywatne międzynarodowe {{pu akt="PrPrywMiędzyn"}}.
{{pu przepis="Art. 358 KC"}} mógłby znajdować zastosowanie niezależenie od zastosowania w sprawie prawa polskiego tylko wówczas, gdyby został uznany za [[PrzepisyWymuszajaceSwojaWlasciwosc przepisu wymuszającego swoje zastosowanie]], por. {{pu przepis="art. 9 ust. 2 RozpUERzymI"}}. W aktualnym stanie prawnym należy uznać, iż przepis {{pu przepis="art. 358 § 1 KC"}} nie stanowi [[PrzepisyWymuszajaceSwojaWlasciwosc przepisu wymuszającego swoje zastosowanie]]. Wynika to już z jego dyspozytywnego charakteru.
((2)) Zobowiązanie pieniężne w walucie obcej
Warunkiem zastosowania {{pu przepis="art. 358 KC"}} jest, aby "przedmiotem zobowiązania jest suma pieniężna wyrażona w walucie obcej". Przesłanką zastosowania przepisu jest więc zobowiązanie pieniężne opiewające na walutę obcą.
((3)) zobowiązanie pieniężne
Zob. ZobowiazaniePieniezne
((3)) waluta obca
{{pu przepis="Art. 358 § 1 KC"}} stanowi podstawę [[UpowaznieniePrzemienne upoważnienia przemiennego]] (facultas alternativa) dla dłużnika. Wierzyciel nie jest upoważniony do zmiany waluty, w której nastąpi zapłata.

((2)) Zobowiązanie pieniężne
Zob. ZobowiazaniePieniezne.
((2)) Waluta obca
{{pu przepis="Art. 358 § 1 KC"}} stanowi podstawę [[UpowaznieniePrzemienne upoważnienia przemiennego]] (facultas alternativa) dla dłużnika.
Zob. aktualnie {{pu akt="RozpUERzymI"}}.
Przepis {{pu przepis="art. 358 § 1 KC"}} może stanowić [[PrzepisyWymuszajaceSwojaWlasciwosc przepis wymuszający swoje zastosowanie]].

((1)) PRZESŁANKI ZASTOSOWANIA PRZEPISU
Przesłankami są:
P. Bodył Szymala wskazuje, iż jest to błąd ustawodawcy (zob. [[http://www.rp.pl/artykul/4,245644.html Rzeczpospolita]] z 9.1.2009).
((1)) SKUTKI PRAWNE - UPOWAŻNIENIE PRZEMIENNE DŁUŻNIKA
{{pu przepis="Art. 358 § 1 KC"}} stanowi podstawę [[UpowaznieniePrzemienne upoważnienia przemiennego]] (facultas alternativa) dla dłużnika.
((3)) przesłanki zastosowania prawa polskiego
Zob. aktualnie {{pu akt="RozpUERzymI"}}.
((3)) art. 358 jako przepis wymuszający swoją właściwość

((1)) UPOWAŻNIENIE PRZEMIENNE DŁUŻNIKA
{{pu przepis="Art. 358 § 1 KC"}} stanowi więc podstawę [[UpowaznieniePrzemienne upoważnienia przemiennego]] (facultas alternativa) dla dłużnika. Przesłankami są:

((1)) UPOWAŻNIENIE PRZEMIENNE DŁUŻNIKA

~~((1)) Upoważnienie przemienne dłużnika~~

((2)) Zasady przeliczania walut
Zasady ustalania równowartości kwoty wyrażonej w walucie obcej w złotych określa {{pu przepis="art. 358 § 2 KC"}}.

Prawnymi środkami płatniczymi na terenie RP są banknoty i monety opiewające na złote i grosze ({{pu przepis="art. 31 UNBP"}} oraz {{pu przepis="art. 32 UNBP"}}). Walutą obcą jest więc również obowiązujące w strefie Unii Walutowej euro.

Prawnymi środkami płatniczymi na terenie RP są banknoty i monety opiewające na złote i grosze (art. 31 NBPU oraz art. 32 NBPU). Walutą obcą jest więc również obowiązujące w strefie Unii Walutowej euro.

Alle Kategorien:
Baza informacji o EUWT
Komentarze nt. EUWT
Bibliografia EUWT
Orzecznictwo dotyczące EUWT
Prawo o EUWT
E U W T Zagadnienia Ogolne
E U W T Zagadnienia Prakt...
Gospodarka Komunalna
Gospodarka Przestrzenna
Miedzynarodowe Prawo Admi...
Zwiazek Celowy

Protokół zmian strony Art358KC

Wersja [15746]

Wersja [15013]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [14308]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [14305]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [14304]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [14303]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [14302]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [14301]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [14300]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [14299]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [14288]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [14287]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [14282]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [14281]

Dodane:

Wersja [14280]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [14279]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [12984]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [12241]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [11347]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [11301]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [11300]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [11285]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [11283]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [11282]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [11271]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [11252]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [11251]

Dodane:

Usunięte:

Wersja [11249]