Wiki source for OdpowiedzialnoscCywilnaZaCzynNieuczciwejKonkurencjiPrawoWlasciwe
====Prawo właściwe dla odpowiedzialności cywilnej za czyn nieuczciwej konkurencji====
((1)) Wstęp
W tym opracowaniu omówione zostaną zasady ustalania prawa właściwego dla ochrony cywilnoprawnej przed czynami nieuczciwej konkurencji. Zasady ustalania właściwości sądu do orzekania w tych sprawach przedstawione zostały [[OdpowiedzialnoscCywilnaZaCzynNieuczciwejKonkurencjiWlasciwoscSadu osobno]].
((1)) Umowy międzynarodowe
Umowy międzynarodowe zawierające normy kolizyjne albo przepisy materialnoprawne mają pierwszeństwo w stosowaniu przed przepisami prawa krajowego (zob. {{pu przepis="art. 91 ust. 2 Konstytucja"}}). Mają one również z reguły pierwszeństwo przed przepisami prawa unijnego (zob. w szczególności dla niniejszej problematyki {{pu przepis="art. 28 RozpUERzymII"}}).
((2)) Konwencja związkowa paryska z 1883 r.
Polska przystąpiła do Konwencji związkowej paryskiej o ochronie własności przemysłowej z 20.3.1883 r. w 1931 r. (Dz.U. z 1932 r. Nr 2, poz. 8 i 9). Oprócz Polski aktualnie stronami tej Konwencji są 173 państwa (stan na dzień 17.11.2011 r. - zob. strona [[http://www.wipo.int/export/sites/www/treaties/en/documents/pdf/paris.pdf WIPO]]).
((3)) zakres stosowania Konwencji związkowej paryskiej
Czasowe i terytorialne ramy stosowania Konwencji wyjaśniono już we wstępie do niniejszej części opracowania.
Pod względem przedmiotowym Konwencja dotyczy są ochrony patentów na wynalazki, wzory użytkowe, rysunki i modele przemysłowe, znaki fabryczne lub handlowe, nazwa handlowa i oznaczenia pochodzenia lub nazwy pochodzenia, jak również zwalczanie nieuczciwej konkurencji (art. 1 zd. 2 Konwencji).
Od strony podmiotowej Konwencja brak jest większych ograniczeń, poza przynależnością podmiotu do jednego z krajów zawierających umowę (por. art. 2 zd. 1 Konwencji). Ponadto ochroną Konwencji są objęte również podmioty zamieszkałe lub posiadające "rzeczywiste i poważne przedsiębiorstwa przemysłowe lub handlowe na terytorjum (//pisow. orygin. - uw. MK//) jednego z krajów Związku". Nie ma więc znaczenia przynależność państwowa podmiotu powołującego się na zasady wynikające z Konwencji. Decydujące jest miejsce zamieszkania albo posiadanie kwalifikowanego przedsiębiorstwa na obszarze obowiązywania Konwencji. Z uwagi na to, że stronami są obecnie 174 państwa, trudno jest odnaleźć państwo pozostające poza nią.
((3)) zakaz dyskryminacji - art. 2 Konwencji
Przepis art. 2 Konwencji wyraża zakaz dyskryminacji podmiotów objętych zakresem zastosowania Konwencji. Dla uzyskania skutecznej ochrony prawnej nie można wymagać od podmiotu, którego prawa zostały naruszone, posiadania miejsca zamieszkania albo siedziby w państwie. Ochrona prawna przysługująca tym podmiotom jest identyczna jak ta, która jest udzielana podmiotom przynależnym do państwa członkowskiego Konwencji. Również warunki formalne uzyskania "opieki prawnej" przeciwko nieuczciwej konkurencji mają być tożsame dla wszystkich podmiotów. Art. 2 Konwencji może być bezpośrednią podstawą roszczeń i żądań ([[http://beck-online.beck.de/Default.aspx?vpath=bibdata/komm/MuekoBGB_5_Band11/cont/MuekoBGB.IntUnlWettbR.glII.gl1.gla.glaa.htm MünchKomm/Drexl, Int. Wirtschaftsrecht, 2010, nb. 29]] i wskazane tam orzecznictwo BGH). Zasadę wynikającą z art. 2 Konwencji realizuje w porządku prawnym {{pu przepis="art. 4 UZwalczNieuczKonkurenc"}}.
Z kolizyjnoprawnego punktu widzenia przepis art. 2 Konwencji wyraża zasadę stosowania prawa państwa, na którego obszarze żąda się ochrony ([[http://beck-online.beck.de/Default.aspx?vpath=bibdata/komm/MuekoBGB_5_Band11/cont/MuekoBGB.IntUnlWettbR.glII.gl1.gla.glaa.htm MünchKomm/Drexl, Int. Wirtschaftsrecht, 2010, nb. 25]]).
((3)) nakaz zapewnienia skutecznej ochrony - art. 10 bis Konwencji
Przepis ten wymaga, aby ustawodawstwo państwa, w którym żąda się ochrony, przewidywało środki zapewniające skuteczną ochronę przeciwko czynom nieuczciwej konkurencji.
Skuteczne środki to takie, które zapewniają usunięcie stanu nieuczciwej konkurencji i ich bezpośrednich następstw.
Definicja i przykłady czynów nieuczciwej konkurencji ustalone zostały w art. 10bis zd. 2 i 3. O ile w zd. 2 zawarta jest klauzula generalna, o tyle w zd. 3 jako szczególny przykład naruszenia zasad uczciwej konkurencji podaje się reklamę wprowadzającą w błąd.
W prawie polskim klauzula generalna wyrażona została w {{pu przepis="art. 3 ust. 1 UZwalczNieuczKonkurenc"}}. Zgodnie z nim czynem nieuczciwej konkurencji jest działanie sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami, jeżeli zagraża lub narusza interes innego przedsiębiorcy lub klienta. Zachodzą wątpliwości co do zgodności {{pu przepis="art. 3 ust. 1 UZwalczNieuczKonkurenc"}} z art. 10bis zd. 2 Konwencji, który wydaje się być sformułowanym jeszcze bardziej ogólnie. W szczególności problematyczny jest stawiany przez polską regulację wymóg zagrożenia lub naruszenia interesu innego przedsiębiorcy lub klienta czynem nieuczciwej konkurencji. Tego wymogu w Konwencji brak. Zgodnie z nią czynem nieuczciwej konkurencji jest już "każdy akt konkurencji sprzeczny z uczciwemi zwyczajami przemysłowemi lub handlowemi", niezależnie od jego zdatności do naruszenia lub zagrożenia interesów innych uczestników rynku.
Art. 10bis Konwencji jest również przepisem stosowanym bezpośrednio (([[http://beck-online.beck.de/Default.aspx?vpath=bibdata/komm/MuekoBGB_5_Band11/cont/MuekoBGB.IntUnlWettbR.glII.gl1.gla.glaa.htm MünchKomm/Drexl, Int. Wirtschaftsrecht, 2010, nb. 29]]).
((3)) znaczenie Konwencji dla praktyki
Stosowanie Konwencji w sprawach transgranicznych jest celowe, gdy podmioty zagraniczne ubiegają się w Polsce o ochronę przed nieuczciwą konkurencją i żądają skutecznej oraz takiej samej ochrony jak podmioty mające siedzibę w Polsce. Unijny zakaz dyskryminacji (art. 18 TFUE) permanentnie ruguje podstawy nierównego traktowania podmiotów unijnych, również w zakresie ochrony przed nieuczciwą konkurencją.
((2)) Porozumienie madryckie z 1891 r.
Polska związana jest także postanowieniami Porozumienia z dnia 14.4.1891 r. dotyczącego zwalczania fałszywych oznaczeń pochodzenia towarów (Dz.U. z 1932 r. Nr 47, poz. 446), które weszło w życie 23.10.1928 r.
((2)) Porozumienie w sprawie Handlowych Aspektów Praw Własności Intelektualnej z 1994 r.
Jest to załącznik do umowy o ustanowieniu WTO (Światowej Organizacji Handlu). W Polsce tekst porozumienia opublikowano w 1996 r. w obwieszczeniu Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 12 lutego 1996 r. w sprawie publikacji załączników do Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu (WTO) (Dz.U. z 1996 r. Nr 32, poz. 143). Umowa o utworzeniu WTO weszła w stosunku do RP w życie z dniem 1.7.1995 (zob. oświadczenie rządowe z dnia 31.7.1995 r. (Dz.U. z 1995 r. Nr 98, poz. 484 z późn. zm.)).
((1)) Rozporządzenie Rzym II
Zob. {{pu przepis="art. 6 RozpUERzymII"}} i SwierczynskiKwartalnikNaukowyPrawoMediowElektronicznych2010
----
CategoryZwalczanieNieuczciwejKonkurencji CategoryPrawoPrywatneMiedzynarodowe CategoryRozporzadzenieRzymII
((1)) Wstęp
W tym opracowaniu omówione zostaną zasady ustalania prawa właściwego dla ochrony cywilnoprawnej przed czynami nieuczciwej konkurencji. Zasady ustalania właściwości sądu do orzekania w tych sprawach przedstawione zostały [[OdpowiedzialnoscCywilnaZaCzynNieuczciwejKonkurencjiWlasciwoscSadu osobno]].
((1)) Umowy międzynarodowe
Umowy międzynarodowe zawierające normy kolizyjne albo przepisy materialnoprawne mają pierwszeństwo w stosowaniu przed przepisami prawa krajowego (zob. {{pu przepis="art. 91 ust. 2 Konstytucja"}}). Mają one również z reguły pierwszeństwo przed przepisami prawa unijnego (zob. w szczególności dla niniejszej problematyki {{pu przepis="art. 28 RozpUERzymII"}}).
((2)) Konwencja związkowa paryska z 1883 r.
Polska przystąpiła do Konwencji związkowej paryskiej o ochronie własności przemysłowej z 20.3.1883 r. w 1931 r. (Dz.U. z 1932 r. Nr 2, poz. 8 i 9). Oprócz Polski aktualnie stronami tej Konwencji są 173 państwa (stan na dzień 17.11.2011 r. - zob. strona [[http://www.wipo.int/export/sites/www/treaties/en/documents/pdf/paris.pdf WIPO]]).
((3)) zakres stosowania Konwencji związkowej paryskiej
Czasowe i terytorialne ramy stosowania Konwencji wyjaśniono już we wstępie do niniejszej części opracowania.
Pod względem przedmiotowym Konwencja dotyczy są ochrony patentów na wynalazki, wzory użytkowe, rysunki i modele przemysłowe, znaki fabryczne lub handlowe, nazwa handlowa i oznaczenia pochodzenia lub nazwy pochodzenia, jak również zwalczanie nieuczciwej konkurencji (art. 1 zd. 2 Konwencji).
Od strony podmiotowej Konwencja brak jest większych ograniczeń, poza przynależnością podmiotu do jednego z krajów zawierających umowę (por. art. 2 zd. 1 Konwencji). Ponadto ochroną Konwencji są objęte również podmioty zamieszkałe lub posiadające "rzeczywiste i poważne przedsiębiorstwa przemysłowe lub handlowe na terytorjum (//pisow. orygin. - uw. MK//) jednego z krajów Związku". Nie ma więc znaczenia przynależność państwowa podmiotu powołującego się na zasady wynikające z Konwencji. Decydujące jest miejsce zamieszkania albo posiadanie kwalifikowanego przedsiębiorstwa na obszarze obowiązywania Konwencji. Z uwagi na to, że stronami są obecnie 174 państwa, trudno jest odnaleźć państwo pozostające poza nią.
((3)) zakaz dyskryminacji - art. 2 Konwencji
Przepis art. 2 Konwencji wyraża zakaz dyskryminacji podmiotów objętych zakresem zastosowania Konwencji. Dla uzyskania skutecznej ochrony prawnej nie można wymagać od podmiotu, którego prawa zostały naruszone, posiadania miejsca zamieszkania albo siedziby w państwie. Ochrona prawna przysługująca tym podmiotom jest identyczna jak ta, która jest udzielana podmiotom przynależnym do państwa członkowskiego Konwencji. Również warunki formalne uzyskania "opieki prawnej" przeciwko nieuczciwej konkurencji mają być tożsame dla wszystkich podmiotów. Art. 2 Konwencji może być bezpośrednią podstawą roszczeń i żądań ([[http://beck-online.beck.de/Default.aspx?vpath=bibdata/komm/MuekoBGB_5_Band11/cont/MuekoBGB.IntUnlWettbR.glII.gl1.gla.glaa.htm MünchKomm/Drexl, Int. Wirtschaftsrecht, 2010, nb. 29]] i wskazane tam orzecznictwo BGH). Zasadę wynikającą z art. 2 Konwencji realizuje w porządku prawnym {{pu przepis="art. 4 UZwalczNieuczKonkurenc"}}.
Z kolizyjnoprawnego punktu widzenia przepis art. 2 Konwencji wyraża zasadę stosowania prawa państwa, na którego obszarze żąda się ochrony ([[http://beck-online.beck.de/Default.aspx?vpath=bibdata/komm/MuekoBGB_5_Band11/cont/MuekoBGB.IntUnlWettbR.glII.gl1.gla.glaa.htm MünchKomm/Drexl, Int. Wirtschaftsrecht, 2010, nb. 25]]).
((3)) nakaz zapewnienia skutecznej ochrony - art. 10 bis Konwencji
Przepis ten wymaga, aby ustawodawstwo państwa, w którym żąda się ochrony, przewidywało środki zapewniające skuteczną ochronę przeciwko czynom nieuczciwej konkurencji.
Skuteczne środki to takie, które zapewniają usunięcie stanu nieuczciwej konkurencji i ich bezpośrednich następstw.
Definicja i przykłady czynów nieuczciwej konkurencji ustalone zostały w art. 10bis zd. 2 i 3. O ile w zd. 2 zawarta jest klauzula generalna, o tyle w zd. 3 jako szczególny przykład naruszenia zasad uczciwej konkurencji podaje się reklamę wprowadzającą w błąd.
W prawie polskim klauzula generalna wyrażona została w {{pu przepis="art. 3 ust. 1 UZwalczNieuczKonkurenc"}}. Zgodnie z nim czynem nieuczciwej konkurencji jest działanie sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami, jeżeli zagraża lub narusza interes innego przedsiębiorcy lub klienta. Zachodzą wątpliwości co do zgodności {{pu przepis="art. 3 ust. 1 UZwalczNieuczKonkurenc"}} z art. 10bis zd. 2 Konwencji, który wydaje się być sformułowanym jeszcze bardziej ogólnie. W szczególności problematyczny jest stawiany przez polską regulację wymóg zagrożenia lub naruszenia interesu innego przedsiębiorcy lub klienta czynem nieuczciwej konkurencji. Tego wymogu w Konwencji brak. Zgodnie z nią czynem nieuczciwej konkurencji jest już "każdy akt konkurencji sprzeczny z uczciwemi zwyczajami przemysłowemi lub handlowemi", niezależnie od jego zdatności do naruszenia lub zagrożenia interesów innych uczestników rynku.
Art. 10bis Konwencji jest również przepisem stosowanym bezpośrednio (([[http://beck-online.beck.de/Default.aspx?vpath=bibdata/komm/MuekoBGB_5_Band11/cont/MuekoBGB.IntUnlWettbR.glII.gl1.gla.glaa.htm MünchKomm/Drexl, Int. Wirtschaftsrecht, 2010, nb. 29]]).
((3)) znaczenie Konwencji dla praktyki
Stosowanie Konwencji w sprawach transgranicznych jest celowe, gdy podmioty zagraniczne ubiegają się w Polsce o ochronę przed nieuczciwą konkurencją i żądają skutecznej oraz takiej samej ochrony jak podmioty mające siedzibę w Polsce. Unijny zakaz dyskryminacji (art. 18 TFUE) permanentnie ruguje podstawy nierównego traktowania podmiotów unijnych, również w zakresie ochrony przed nieuczciwą konkurencją.
((2)) Porozumienie madryckie z 1891 r.
Polska związana jest także postanowieniami Porozumienia z dnia 14.4.1891 r. dotyczącego zwalczania fałszywych oznaczeń pochodzenia towarów (Dz.U. z 1932 r. Nr 47, poz. 446), które weszło w życie 23.10.1928 r.
((2)) Porozumienie w sprawie Handlowych Aspektów Praw Własności Intelektualnej z 1994 r.
Jest to załącznik do umowy o ustanowieniu WTO (Światowej Organizacji Handlu). W Polsce tekst porozumienia opublikowano w 1996 r. w obwieszczeniu Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 12 lutego 1996 r. w sprawie publikacji załączników do Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu (WTO) (Dz.U. z 1996 r. Nr 32, poz. 143). Umowa o utworzeniu WTO weszła w stosunku do RP w życie z dniem 1.7.1995 (zob. oświadczenie rządowe z dnia 31.7.1995 r. (Dz.U. z 1995 r. Nr 98, poz. 484 z późn. zm.)).
((1)) Rozporządzenie Rzym II
Zob. {{pu przepis="art. 6 RozpUERzymII"}} i SwierczynskiKwartalnikNaukowyPrawoMediowElektronicznych2010
----
CategoryZwalczanieNieuczciwejKonkurencji CategoryPrawoPrywatneMiedzynarodowe CategoryRozporzadzenieRzymII
