Wiki source for KazusUzytkowanieWieczyste2
====Kazus nr 2 z zakresu użytkowania wieczystego====
==zasiedzenie użytkowania wieczystego==
((1)) Stan faktyczny
Działka będąca własnością Skarbu Państwa była w posiadaniu J, a następnie - od 1955 r. - w posiadaniu jego syna R. Za zgodą R od 1956 r. korzystała z tej nieruchomości jego siostra M, która wzniosła na tej działce budynek przystosowany do zamieszkania. W ewidencji gruntów jako osoba władająca przedmiotową działką wykazany był R, który opłacał podatek od nieruchomości. M zwracała mu jednak te kwoty.
W 1990 r. na mocy komunalizacji nieruchomości właścicielem działki stała się gmina G. W dniu 7.3.1996 r. G zawarła z R umowę o oddaniu mu gruntu w użytkowanie wieczyste i przeniosła nań własność budynku znajdującego się na działce. Wpisu użytkowania wieczystego do księgi wieczystej dokonano miesiąc później.
Dnia 20.12.1996 r., R darował prawo wieczystego użytkowania działki oraz własność budynku swej córce A. Wkrótce potem dokonano odpowiedniego wpisu w księdze wieczystej.
W 1997 r. A zażądała od M usunięcia się z nieruchomości.
//Czy jej żądanie jest zasadne?//
((1)) Rozwiązanie
//(por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6.10.2000 r., IV CKN 137/00, niepubl. (LEX 52495)) / Legalis//
Roszczenie A przeciwko M o usunięcie się z nieruchomości z {{pu przepis="art. 233 zd. 1 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 222 § 1 KC"}}.
((2)) Powstanie roszczenia
Roszczenie powstaje, jeżeli A jest uprawnionym z tytułu [[UzytkowanieWieczyste użytkowania wieczystego]], zaś M włada jej gruntem, nie posiadając stosownego uprawnienia.
((3)) użytkownik wieczysty
Użytkownikiem wieczystym był R, z którym właściciel nieruchomości (gmina G) zawarła dnia od 7.3.1996 r. stosowną umowę, i który został wpisany do KW.
**(1) nabycie przez M**
Należy jednak sprawdzić, czy R nie utracił swego prawa na skutek tego, iż od 1956 r. nieruchomością władała M. W grę wchodzi zasiedzenie użytkowania wieczystego wg {{pu przepis="art. 172 KC"}}.
Generalnie nabycie użytkowania wieczystego przez zasiedzenie jest dopuszczalne (zob. więcej w dokumencie ZasiedzenieUzytkowaniaWieczystego).
Dalej, należy ustalić, czy spełnione zostały stosowne warunki nabycia użytkowania wieczystego ex lege (zob. ZasiedzenieUzytkowaniaWieczystego).
Warunkiem zasiedzenia użytkowania wieczystego jest to, że zostało ono już wcześniej ustanowione na rzecz oznaczonej osoby (uchwała 7 sędziów SN z 11.12.1975 r., III CZP 63/75, opubl. w OSNC z 1976 r. nr 12, poz. 259). Nie ma więc możliwości [[NabycieKonstytutywne konstytutywnego nabycia]] prawa użytkowania wieczystego przez zasiedzenie.
W tym wypadku użytkowanie wieczyste zostało ustanowione dopiero na mocy umowy z dnia 7.3.1996 r. Żądanie opuszczenia nieruchomości zgłoszone zostało natomiast już w 1997 r. W takim wypadku termin zasiedzenia jeszcze nie upłynął (20 lub 30 lat - {{pu przepis="art. 172 KC"}} analog.).
M nie nabyła użytkowania wieczystego przez zasiedzenie.
**(2) nabycie użytkowania przez A**
Skoro R był użytkownikiem wieczystym w dniu dokonania darowizny, należy ustalić, czy skutecznie dokonał aktu przekazania tego prawa córce.
Zgodnie z {{pu przepis="art. 237 KC"}} do przeniesienia użytkowania wieczystego stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności nieruchomości. Przeniesienie użytkowania wieczystego następuje więc wg przepisów {{pu przepis="art. 155 KC"}} i nast. Wynika stąd, że samo zawarcie umowy darowizny, jako umowy zobowiązującej do przeniesienia prawa użytkowania wieczystego, przenosi to prawo na nabywcę ({{pu przepis="art. 155 § 1 KC"}}), chyba że strony inaczej postanowią.
Ponadto konieczne jest dochowanie formy aktu notarialnego ({{pu przepis="art. 237 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 158 KC"}}), z czego strony się wywiązały.
Pytanie natomiast, czy do nabycia (pochodnego) użytkowania wieczystego konieczny jest wpis nowego użytkownika do księgi wieczystej. Zgodnie z {{pu przepis="art. 27 zd. 2 UGospNier"}} taki wpis jest niezbędny i ma charakter konstytutywny także w przypadku przeniesienia tego prawa w drodze umowy. Z chwilą wpisania A do księgi wieczystej dojdzie więc do nabycia przez nią prawa użytkowania wieczystego oraz własności budynku.
**(3) wynik tymczasowy**
Użytkownikiem wieczystym jest więc A od chwili dokonania wpisu.
((3)) faktyczne władanie gruntem
M ma grunt we faktycznym władaniu od 1956 r.
((3)) brak uprawnienia do władania nieruchomością
M nie przysługuje także skuteczne względem A uprawnienie do władania przedmiotem użytkowania wieczystego. Można ewentualnie zbadać przysługujące na mocy {{pu przepis="art. 461 KC"}} prawo zatrzymania. Ma ono i tak jedynie skutek odraczający a nie niweczący roszczenie.
((2)) Zaskarżalność
Z uwagi na poczynione na budowę budynków nakłady, M przysługuje prawo zatrzymania wg {{pu przepis="art. 461 § 1 KC"}}.
((2)) Wynik
A ma prawo domagać się od M opuszczenia nieruchomości na podstawie {{pu przepis="art. 233 zd. 1 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 222 § 1 KC"}}.
----
CategoryKazusyUzytkowanieWieczyste CategoryZasiedzenie
==zasiedzenie użytkowania wieczystego==
((1)) Stan faktyczny
Działka będąca własnością Skarbu Państwa była w posiadaniu J, a następnie - od 1955 r. - w posiadaniu jego syna R. Za zgodą R od 1956 r. korzystała z tej nieruchomości jego siostra M, która wzniosła na tej działce budynek przystosowany do zamieszkania. W ewidencji gruntów jako osoba władająca przedmiotową działką wykazany był R, który opłacał podatek od nieruchomości. M zwracała mu jednak te kwoty.
W 1990 r. na mocy komunalizacji nieruchomości właścicielem działki stała się gmina G. W dniu 7.3.1996 r. G zawarła z R umowę o oddaniu mu gruntu w użytkowanie wieczyste i przeniosła nań własność budynku znajdującego się na działce. Wpisu użytkowania wieczystego do księgi wieczystej dokonano miesiąc później.
Dnia 20.12.1996 r., R darował prawo wieczystego użytkowania działki oraz własność budynku swej córce A. Wkrótce potem dokonano odpowiedniego wpisu w księdze wieczystej.
W 1997 r. A zażądała od M usunięcia się z nieruchomości.
//Czy jej żądanie jest zasadne?//
((1)) Rozwiązanie
//(por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6.10.2000 r., IV CKN 137/00, niepubl. (LEX 52495)) / Legalis//
Roszczenie A przeciwko M o usunięcie się z nieruchomości z {{pu przepis="art. 233 zd. 1 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 222 § 1 KC"}}.
((2)) Powstanie roszczenia
Roszczenie powstaje, jeżeli A jest uprawnionym z tytułu [[UzytkowanieWieczyste użytkowania wieczystego]], zaś M włada jej gruntem, nie posiadając stosownego uprawnienia.
((3)) użytkownik wieczysty
Użytkownikiem wieczystym był R, z którym właściciel nieruchomości (gmina G) zawarła dnia od 7.3.1996 r. stosowną umowę, i który został wpisany do KW.
**(1) nabycie przez M**
Należy jednak sprawdzić, czy R nie utracił swego prawa na skutek tego, iż od 1956 r. nieruchomością władała M. W grę wchodzi zasiedzenie użytkowania wieczystego wg {{pu przepis="art. 172 KC"}}.
Generalnie nabycie użytkowania wieczystego przez zasiedzenie jest dopuszczalne (zob. więcej w dokumencie ZasiedzenieUzytkowaniaWieczystego).
Dalej, należy ustalić, czy spełnione zostały stosowne warunki nabycia użytkowania wieczystego ex lege (zob. ZasiedzenieUzytkowaniaWieczystego).
Warunkiem zasiedzenia użytkowania wieczystego jest to, że zostało ono już wcześniej ustanowione na rzecz oznaczonej osoby (uchwała 7 sędziów SN z 11.12.1975 r., III CZP 63/75, opubl. w OSNC z 1976 r. nr 12, poz. 259). Nie ma więc możliwości [[NabycieKonstytutywne konstytutywnego nabycia]] prawa użytkowania wieczystego przez zasiedzenie.
W tym wypadku użytkowanie wieczyste zostało ustanowione dopiero na mocy umowy z dnia 7.3.1996 r. Żądanie opuszczenia nieruchomości zgłoszone zostało natomiast już w 1997 r. W takim wypadku termin zasiedzenia jeszcze nie upłynął (20 lub 30 lat - {{pu przepis="art. 172 KC"}} analog.).
M nie nabyła użytkowania wieczystego przez zasiedzenie.
**(2) nabycie użytkowania przez A**
Skoro R był użytkownikiem wieczystym w dniu dokonania darowizny, należy ustalić, czy skutecznie dokonał aktu przekazania tego prawa córce.
Zgodnie z {{pu przepis="art. 237 KC"}} do przeniesienia użytkowania wieczystego stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności nieruchomości. Przeniesienie użytkowania wieczystego następuje więc wg przepisów {{pu przepis="art. 155 KC"}} i nast. Wynika stąd, że samo zawarcie umowy darowizny, jako umowy zobowiązującej do przeniesienia prawa użytkowania wieczystego, przenosi to prawo na nabywcę ({{pu przepis="art. 155 § 1 KC"}}), chyba że strony inaczej postanowią.
Ponadto konieczne jest dochowanie formy aktu notarialnego ({{pu przepis="art. 237 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 158 KC"}}), z czego strony się wywiązały.
Pytanie natomiast, czy do nabycia (pochodnego) użytkowania wieczystego konieczny jest wpis nowego użytkownika do księgi wieczystej. Zgodnie z {{pu przepis="art. 27 zd. 2 UGospNier"}} taki wpis jest niezbędny i ma charakter konstytutywny także w przypadku przeniesienia tego prawa w drodze umowy. Z chwilą wpisania A do księgi wieczystej dojdzie więc do nabycia przez nią prawa użytkowania wieczystego oraz własności budynku.
**(3) wynik tymczasowy**
Użytkownikiem wieczystym jest więc A od chwili dokonania wpisu.
((3)) faktyczne władanie gruntem
M ma grunt we faktycznym władaniu od 1956 r.
((3)) brak uprawnienia do władania nieruchomością
M nie przysługuje także skuteczne względem A uprawnienie do władania przedmiotem użytkowania wieczystego. Można ewentualnie zbadać przysługujące na mocy {{pu przepis="art. 461 KC"}} prawo zatrzymania. Ma ono i tak jedynie skutek odraczający a nie niweczący roszczenie.
((2)) Zaskarżalność
Z uwagi na poczynione na budowę budynków nakłady, M przysługuje prawo zatrzymania wg {{pu przepis="art. 461 § 1 KC"}}.
((2)) Wynik
A ma prawo domagać się od M opuszczenia nieruchomości na podstawie {{pu przepis="art. 233 zd. 1 KC"}} w zw. z {{pu przepis="art. 222 § 1 KC"}}.
----
CategoryKazusyUzytkowanieWieczyste CategoryZasiedzenie
