Alle Kategorien:
 Baza informacji o EUWT
 Komentarze nt. EUWT
 Bibliografia EUWT
 Orzecznictwo dotyczące EUWT
 Prawo o EUWT
  E U W T Zagadnienia Ogolne
  E U W T Zagadnienia Prakt...
  Gospodarka Komunalna
  Gospodarka Przestrzenna
  Miedzynarodowe Prawo Admi...
  Zwiazek Celowy

Ewolucja systemu regulacji polskiego ciepłownictwa w zakresie tworzenia cen ciepła systemowego

Rozdział 3: Szczegóły projektu ustawy prawo energetyczne

W dniu 21 grudnia 2011 roku Ministerstwo Gospodarki przedłożyło i skierowało do konsultacji społecznych projekt nowej ustawy - prawo energetyczne (zwany dalej Projektem). Do projektu organizacje branżowe i inne zainteresowane podmioty wniosły tysiące uwag, które są obecnie weryfikowane przez ministerstwo. Projekt w znanym dotychczas kształcie przynajmniej w zakresie reguł stanowienia cen w ciepłownictwie sprawia - mimo wielu niedociągnięć - wrażenie, że istnieje wola zmian idących dalej, niż tylko kosmetyka. Jednak niektóre regulowane w Projekcie kwestie wymagają jeszcze dopracowania. Problematyczne kwestie są poruszane na forum publicznym, jednak te z nich, które dotyczą przede wszystkim ciepłownictwa, nie są dyskutowane zbyt intensywnie (Jeden z niewielu głosów w tej sprawie: Kamila Tarnacka, Oskar Waluśkiewicz, cire.pl w dniu 01.02.2012, http://www.cire.pl/item,60195,2,0,0,0,0,0,nowelizacja-prawa-energetycznego-w-kontekscie-branzy-cieplowniczej
dobry-kierunek-szczegoly-do-poprawki.html). Niniejsza część opracowania odnosi się do tych tematów, które zdaniem autora zasługują na szczególną uwagę ze względu na ich doniosłe znaczenie.

A. Definicje
Szereg definicji ustawowych, które mają wpływ na ciepłownistwo, został zmieniony. Jednak zamieszczona w art. 2 pkt 24) Projektu definicja kosztów uzasadnionych nie została poddana żadnej zmianie. Zapis ten budził wiele wątpliwości interpretacyjnych i stanowił sporą przeszkodę na drodze do ustalenia, jak tak naprawdę taryfy dla energii (w tym oczywiście dla ciepła) powinny być sporządzane. Duża ilość przesłanek o niejasnym stosunku logicznym do siebie wymaga stanowczo korekty.

Według przepisu koszt jest kosztem uzasadnionym, jeśli jest on niezbędny z punktu widzenia działalności i przyjmowany jest do kalkulacji cen w sposób ekonomicznie uzasadniony. W szczególności przesłanka niezbędności jest problematyczna, ponieważ nie pozwala ona na stwierdzenie, czy dany koszt musi być niezbędny jedynie do podtrzymania działalności w danym momencie, czy też mogą być w ogóle podejmowane koszty jakiejkolwiek poprawy jakości usługi czy optymalizacji. Jakiekolwiek usprawnienie procesu technologicznego, który jeszcze (jakoś) funkcjonuje nie jest w słownikowym znaczeniu niezbędne.
Jednak również odniesienie ekonomicznego uzasadnienia danego kosztu do procesu kalkulacji jest problematyczne. Nie sankcjonuje on o bowiem generowania kosztów w sposób nieprawidłowy - o ile koszt został skalkulowany zgodnie z regułami ekonomicznymi, jest to koszt uzasadniony. Na ile faktyczne wydatki przedsiębiorstwa są prawidłowe i byłyby ponoszone przez gospodarnego przedsiębiorcę - w tym punkcie definicja milczy.

Ponadto przepis odwołuje się do należytej staranności. Odwołanie do należytej staranności jest oczywiście słuszne. Jest to bowiem pojęcie - w szczególności w prawie cywilnym, art. 355 § 1 KC
art. 355 KC
§ 1. Dłużnik obowiązany jest do staranności ogólnie wymaganej w stosunkach danego rodzaju (należyta staranność).
§ 2. Należytą staranność dłużnika w zakresie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej określa się przy uwzględnieniu zawodowego charakteru tej działalności.
- doskonale znane i określone. Jednak sposób odniesienia do tego pojęcia budzi poważne zastrzeżenia. Według definicji, należyta staranność ma zmierzać do ochrony interesów odbiorców. Jednak należyta staranność jest cechą danego zachowania, czyli kalkulowania czy też generowania kosztów, a nie samym zachowaniem, które może do czegokolwiek zmierzać.
Problemem jest również sam fakt, iż definicja nakazuje uwzględnienie interesu odbiorców. Wiele inwestycji lub działań przedsiębiorstwa energetycznego nie jest wcale zgodne z interesem danego odbiorcy czy jego grupy. Wiele obowiązków przedsiębiorstw energetycznych ma na celu zapewnienie funkcjonowania całości systemów energetycznych - a nie interes odbiorcy jako takiego. Kolizja tego typu nie powinna być zawarta już w centralnej definicji regulacyjnej.

Definicja kosztów uzasadnionych powinna odwoływać się raczej do:
  • ponoszenia kosztów,
  • w oparciu o zasady ekonomicznie słusznego działania, gospodarność,
  • jeśli powyższe punkty (ekonomiczna słuszność kosztów, ponoszenie ich w ramach prawidłowego gospodarowania) są celem, to przedsiębiorstwa w zakresie działalności regulowanej powinny dążyć do osiągnięcia tych celów z zachowaniem należytej staranności.

W tym kontekście należy również wskazać na fakt, że regulator jest organem, którego zadaniem jest doprowadzenie sytuacji na rynku nie do końca wolnym do sytuacji takiej, jakiej można by oczekiwać od sprawnie, prawidłowo funkcjonującego rynku. Stąd też definicja kosztów uzasadnionych powinna się odwoływać przede wszystkim do mechanizmu rynkowego a nie do innych pojęć. Dlatego wskazane jest mierzenie przedsiębiorcy w branży energetycznej taką miarą, którą każdego innego przedsiębiorcę mierzy sprawnie funkcjonujący rynek. Przedsiębiorca może generować takie koszty, jakie są słuszne z punktu widzenia poprawiania konkurencyjności i atrakcyjności dla klienta. W takim zakresie możliwe jest również odniesienie do pojęć ekonomicznego uzasadnienia i działania z zachowaniem należytej staranności.

B. Zasada TPA
Tematem nie mającym bezpośrednio związku ze stanowieniem cen w ciepłownictwie, jednak bardzo istotnym dla całości rynków ciepła i jednocześnie bardzo aktualnym w dyskusji w kraju (Por. planowana budowa we Wrocławiu nowego źródła przez operatora sieci.) jest temat dostępu do sieci, tzw. third party access (TPA). O ile oczywistym jest, że zasada wolnego dostępu do sieci w zakresie elektroenergetyki czy gazownictwa musi być elementem polskiego prawa (wynika to bowiem z dyrektyw europejskich), tak w wypadku ciepłownictwa jest to zasada problematyczna. Mimo to według art. 4 Projektu wszystkie przedsiębiorstwa dysponujące sieciami przesyłowymi i dystrybucyjnymi – zarówno elektroenergetycznymi jak i ciepłowniczymi – mają obowiązek udostępniania swych sieci według zasad równego traktowania wszystkim odbiorcom, producentom czy dostawcom energii. Praktykowana w elektroenergetyce oraz w sektorze gazowym w oparciu o stosowne dyrektywy europejskie zasada napotyka w wypadku sieci ciepłowniczych na dwa zasadnicze problemy:
  • po pierwsze, techniczna wykonalność dostępu jest w dalekim stopniu sporna;
  • po drugie, wykonalność zasady TPA wymaga ustalenia szeregu zasad rozliczania i współpracy między operatorem sieci (przedsiębiorstwo przesyłowe / dystrybucyjne) a podmiotem korzystającym z zasady TPA (wytwórca, sprzedawca itd.); zasady takie istnieją wobec energii elektrycznej, natomiast wobec ciepła zasady takie nie istnieją.

jest możliwy do spełnienia wyłącznie wtedy, gdy istnieje system bilansowania energii w sieci oraz dostarczona do sieci energia ma możliwość równomiernego rozprzestrzeniania się po sieci.
Ze względu na fakt, że w wypadku ciepła systemowego, którego (również) dotyczy projekt, nie istnieją ani regulacje ani standardy bilansowania ciepła w sieci, ani też nie jest tak naprawdę możliwe przesyłanie ciepła siecią ciepłowniczą nawet w zbliżonym stopniu równomiernie po różnych zakresach sieci, zasada równego dostępu do sieci również wszelkich dostawców jest w wypadku ciepłownictwa co najmniej problematyczna i nie przyniesie w efekcie praktycznie nigdy podwyżki efektywności funkcjonowania rynku ciepła na danym terenie.
W związku z tym należy albo stworzyć pełny system bilansowania energii cieplnej i uregulować prawa i obowiązki stron (przedsiębiorstwo sieciowe i dostawca energii) albo ograniczyć zakres zastosowania art. 4 projektu do operatorów sieci elektroenergetycznych. Nie bez powodu bowiem dyrektywy energetyczne ograniczają się również w kwestii zasady TPA do energii elektrycznej i gazu.
W wypadku braku szczegółowego uregulowania bilansowania sieci ciepłowniczej oraz wszelkich związanych z udostępnianiem sieci konkurującym między sobą podmiotom kwestii ekonomicznych, organizacyjnych i prawnych, zasada TPA w ciepłownictwie nie jest możliwa do zrealizowania. Ewentualnym rozwiązaniem kompromisowym może być przekazanie możliwości udostępniania sieci dostawcom ciepła przez przedsiębiorstwo przesyłu i dystrybucji ciepła do dyspozycji stron umowy. Strony negocjujące warunki współpracy w tym zakresie mogą w mniej lub bardziej uproszczony sposób stworzyć wspólny, do danego przypadku dostosowany system bilansowania i rozliczania ciepła – odpowiednio do panujących na danym lokalnym rynku warunków technicznych i ekonomicznych. Regulacja w tym zakresie nie jest jednak konieczna, ale możliwa, przykładowo w formie przepisu w następującym brzmieniu:





1. Zadania / kompetencje URE
Uregulowane w dotychczasowym art. 23 PrEnerg
art. 23 PrEnerg
1. Prezes URE reguluje działalność przedsiębiorstw energetycznych zgodnie z ustawą i polityką energetyczną państwa, zmierzając do równoważenia interesów przedsiębiorstw energetycznych i odbiorców paliw i energii.
2. Do zakresu działania Prezesa URE należy:
1) udzielanie i cofanie koncesji;
2) zatwierdzanie i kontrolowanie stosowania taryf paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła pod względem zgodności z zasadami określonymi w art. 44, 45 i 46, w tym analizowanie i weryfikowanie kosztów przyjmowanych przez przedsiębiorstwa energetyczne jako uzasadnione do kalkulacji cen i stawek opłat w taryfach;
3) ustalanie:
a) współczynników korekcyjnych określających projektowaną poprawę efektywności funkcjonowania przedsiębiorstwa energetycznego oraz zmianę warunków wykonywania przez to przedsiębiorstwo danego rodzaju działalności gospodarczej,
b) okresu obowiązywania taryf i współczynników korekcyjnych, o których mowa w lit. a,
c) wysokości uzasadnionego zwrotu z kapitału, o którym mowa w art. 45 ust. 1 pkt 1, dla przedsiębiorstw energetycznych przedkładających taryfy do zatwierdzenia,
d) maksymalnego udziału opłat stałych w łącznych opłatach za świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji dla poszczególnych grup odbiorców w taryfach dla paliw gazowych i energii, w przypadkach gdy wymaga tego ochrona interesów odbiorców,
e) jednostkowych opłat zastępczych, o których mowa w art. 9a ust. 8a,
f) wskaźnika referencyjnego, o którym mowa w art. 47 ust. 2f;
3a) opracowywanie wytycznych i zaleceń zapewniających jednolitą formę planów, o których mowa w art. 16 ust. 1;
4) kontrolowanie wykonania obowiązków, o których mowa w art. 9a;
4a) kontrolowanie wykonywania obowiązków, o których mowa w art. 49a ust. 1 i 2;
5) uzgadnianie projektów planów, o których mowa w art. 16;
6) wyznaczanie operatorów systemu, o których mowa w art. 9h ust. 1, 3 i 9, oraz publikowanie w Biuletynie Urzędu Regulacji Energetyki i zamieszczanie na swojej stronie internetowej w Biuletynie Informacji Publicznej informacji o danych adresowych, obszarze działania i okresie, na który zostali wyznaczeni operatorami systemu;
7) udzielanie i cofanie zwolnienia z obowiązku świadczenia usług, o których mowa w art. 4 ust. 2, art. 4c, art. 4d ust. 1 i art. 4e ust. 1;
8) zatwierdzanie instrukcji ruchu i eksploatacji sieci, o których mowa w art. 9g;
9) organizowanie i przeprowadzanie przetargów dotyczących:
a) wyłaniania sprzedawców z urzędu,
b) budowy nowych mocy wytwórczych energii elektrycznej i realizacji przedsięwzięć zmniejszających zapotrzebowanie na energię elektryczną;
10) kontrolowanie standardów jakościowych obsługi odbiorców oraz kontrolowanie na wniosek odbiorcy dotrzymania parametrów jakościowych paliw gazowych i energii elektrycznej;
11) kontrolowanie realizacji przez operatora systemu przesyłowego elektroenergetycznego lub operatora systemu połączonego elektroenergetycznego oraz innych uczestników rynku energii elektrycznej obowiązków wynikających z przepisów rozporządzenia (WE) nr 714/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1228/2003, a także wykonywanie innych obowiązków organu regulacyjnego wynikających z tego rozporządzenia;
11a) kontrolowanie realizacji obowiązków wynikających z przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1775/2005/WE z dnia 28 września 2005 r. w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego (Dz.Urz. UE L 289 z 3.11.2005) oraz:
a) zatwierdzanie informacji podawanych do wiadomości publicznej przez operatorów systemów przesyłowych gazowych, o których mowa w art. 6 tego rozporządzenia, oraz wyrażanie zgody na ograniczenie zakresu publikacji tych informacji,
b) opiniowanie wniosków operatorów systemów przesyłowych gazowych o wykorzystanie przez użytkowników sieci przesyłowych niewykorzystanych zdolności przesyłowych tych sieci, w przypadkach, o których mowa w art. 5 ust. 4 tego rozporządzenia,
c) zatwierdzanie sposobu wykorzystania przez operatorów systemów przesyłowych gazowych przychodów uzyskiwanych z tytułu udostępniania przez nich niewykorzystanej a zarezerwowanej zdolności sieci przesyłowych;
12) rozstrzyganie sporów w zakresie określonym w art. 8 ust. 1;
13) nakładanie kar pieniężnych na zasadach określonych w ustawie;
14) współdziałanie z właściwymi organami w przeciwdziałaniu praktykom przedsiębiorstw energetycznych ograniczającym konkurencję;
14a) współdziałanie z organem właściwym w sprawach nadzoru nad rynkiem kapitałowym, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz. U. Nr 157, poz. 1119, z późn. zm.) w zakresie niezbędnym do właściwego wykonywania zadań określonych w ustawie;
15) ustalanie metod kontroli i podejmowanie działań dla poprawy efektywności przedsiębiorstw energetycznych;
16) określanie i publikowanie wskaźników i cen wskaźnikowych istotnych dla procesu kształtowania taryf;
17) publikowanie informacji służących zwiększeniu efektywności użytkowania paliw i energii;
18) zbieranie i przetwarzanie informacji dotyczących przedsiębiorstw energetycznych, w tym obliczanie i ogłaszanie w terminie do dnia 31 marca każdego roku:
a) średnich cen sprzedaży energii elektrycznej wytworzonej w wysokosprawnej kogeneracji obliczonych oddzielnie dla energii elektrycznej wytworzonej w jednostkach kogeneracji, o których mowa w art. 9l ust. 1 pkt 1-2,
b) średniej ceny sprzedaży energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym oraz sposób jej obliczenia,
c) średnich cen sprzedaży ciepła, wytworzonego w należących do przedsiębiorstw posiadających koncesje jednostkach wytwórczych niebędących jednostkami kogeneracji:
- opalanych paliwami węglowymi,
- opalanych paliwami gazowymi,
- opalanych olejem opałowym,
- stanowiących odnawialne źródła energii
- w poprzednim roku kalendarzowym;
19) gromadzenie informacji o projektach inwestycyjnych będących w obszarze zainteresowania Unii Europejskiej i przekazywanie ich do Komisji Europejskiej, w terminie do dnia 15 kwietnia każdego roku, oraz przekazywanie do Komisji Europejskiej informacji, o których mowa w art. 9c ust. 11;
19a) przekazywanie do Komisji Europejskiej informacji, o których mowa w art. 9c ust. 11;
20) monitorowanie funkcjonowania systemu gazowego i elektroenergetycznego w zakresie:
a) zasad zarządzania i rozdziału przepustowości połączeń międzysystemowych, z którymi istnieją wzajemne połączenia, we współpracy z właściwymi organami państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,
b) mechanizmów bilansowania systemu gazowego lub systemu elektroenergetycznego i zarządzania ograniczeniami w krajowym systemie gazowym i elektroenergetycznym,
c) warunków przyłączania podmiotów do sieci i ich realizacji oraz dokonywania napraw tej sieci,
d) wypełniania obowiązku publikowania przez operatorów systemów przesyłowych i dystrybucyjnych informacji dotyczących połączeń międzysystemowych, korzystania z sieci i rozdziału zdolności przesyłowych stronom umowy o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji paliw gazowych lub energii, z uwzględnieniem konieczności traktowania tych informacji jako poufnych ze względów handlowych,
e) warunków świadczenia usług magazynowania paliw gazowych, usług skraplania gazu ziemnego oraz innych usług świadczonych przez przedsiębiorstwa energetyczne,
f) bezpieczeństwa dostarczania paliw gazowych i energii elektrycznej,
g) wypełniania przez operatorów systemów przesyłowych i dystrybucyjnych ich zadań,
h) wypełniania przez przedsiębiorstwo energetyczne obowiązków wymienionych w art. 44;
21) wydawanie świadectw pochodzenia, o których mowa w art. 9e ust. 1, i świadectw pochodzenia z kogeneracji, o których mowa w art. 9l ust. 1, oraz ich umarzanie;
22) wykonywanie innych zadań określonych w ustawie lub ustawach odrębnych.
2a. Prezes URE w zakresie, o którym mowa w ust. 2 pkt 19 i 20, w szczególności sporządza raport przedstawiający i oceniający:
1) warunki podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania, przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej;
2) realizację planów, o których mowa w art. 16 ust. 2a, z uwzględnieniem zamierzeń inwestycyjnych wynikających ze sprawozdania, o którym mowa w art. 15b ust. 3.
2b. Raport, o którym mowa w ust. 2a, może zawierać także propozycje zmian przepisów określających warunki funkcjonowania systemu elektroenergetycznego, o których mowa w art. 9 ust. 3, i szczegółowych zasad kształtowania taryf dla energii elektrycznej, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 46 ust. 3, służących rozwojowi zdolności wytwórczych i przesyłowych energii elektrycznej, zgodnie z przyjętą polityką energetyczną państwa, o której mowa w art. 15a, i wnioskami wynikającymi ze sprawozdania, o którym mowa w art. 15b ust. 3.
2c. Prezes URE przekazuje raport, o którym mowa w ust. 2a, ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, co 2 lata, w terminie do dnia 30 czerwca danego roku.
2d. Raport, o którym mowa w ust. 2a, podlega publikacji w Biuletynie Urzędu Regulacji Energetyki.
3. W sprawach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 5, z wyjątkiem spraw wymienionych w art. 32 ust. 1 pkt 4 i ust. 5, niezbędna jest opinia właściwego miejscowo zarządu województwa.
4. Nieprzedstawienie przez zarząd województwa opinii w sprawach wymienionych w ust. 2 pkt 1 i 5, w terminie 14 dni od dnia wpłynięcia sprawy do zaopiniowania, jest równoznaczne z wydaniem pozytywnej opinii.
a w projekcie nowej ustawy w art. 167 zadania Prezesa URE są przywoływane przez Urząd w praktyce jako podstawa prawna konkretnych działań organu administracji publicznej. Niezależnie od tego, na ile taka praktyka Urzędu jest zgodna z prawem (co do zasady norma przyznająca pewne zadania, kompetencje nie jest podstawą działań organu administracji), wskazane jest sformułowanie tego zapisu w sposób uwzględniający wytyczne konstytucyjne. Przekazanie URE kompetencji w zakresie ustalania reguł działalności gospodarczej (chronionej w art. 22 Konstytucji) nie jest dopuszczalne, ponieważ ograniczanie swobody działalności gospodarczej jest dopuszczalne wyłącznie na podstawie ustawy.

Oczywiście zmiana prowadząca do poszerzenia kompetencji i możliwości działania Prezesa URE ("w szczególności ..." w art. 167 projektu) nie jest wskazana.

2. Zasady tworzenia taryf
Na pewno wskazanym jest oddzielenie regulacji elektroenergetyki od ciepła. W zakresie regulacji dedykowanej ciepłownictwu szczegółowe zasady tworzenia taryfy (§ 181 projektu) zostały doprecyzowane. Wskazanie na elementy, które w taryfie mają być uwzględniane, redukuje zakres dyskusji z regulatorem zapobiegając jednocześnie nadużywaniu przepisów przez


3. Procedura wdrażania taryfy
a. Obowiązek zatwierdzania taryfy
Zamierzone w art. 190 projektu uproszczenie przesłanek zatwierdzania taryfy przez Prezesa URE jest - przy uwzględnieniu ust. 1 i 2 przepisu - mylące. Ponieważ obydwa przepisy stosują sformułowanie "Prezes URE zatwierdza ...", możliwa jest interpretacja, że zatwierdzenie taryfy może być zawsze uzależnione od warunków wskazanych w ust. 2.
Konieczne jest rozróżnienie między regułą ogólną, kiedy Prezes URE musi zatwierdzić taryfę (warunkiem może być wyłącznie spełnienie przesłanek ustawowych, czyli prawidłowe, zgodne z przepisami sporządzenie taryfy) a regułą szczególną, w wypadku której Prezes URE ma bezwarunkowy obowiązek zatwierdzenia taryfy spełniającej pewne warunki ramowe.
b. Uproszczona procedura w wypadku spełnienia warunku efektywności
Projektodawca przewiduje w art. 189 ust. 3 projektu uproszczoną procedurę wdrażania taryfy bez zatwierdzania ex ante. To oznacza zmianę procedur (kontrola ex post) w wypadku spełnienia warunku efektywności.
Konieczne jest jeszcze szczegółowe uregulowanie warunku efektywności, którego będzie dotyczyło rozporządzenie w rozumieniu art. 188 projektu.
c. Ogłaszanie taryf
Uregulowane w art. 191 ogłaszanie taryf zawiera jeszcze szereg nieścisłości i błędów (w szczególności w odniesieniach do innych przepisów). Tu konieczne jest jeszcze wprowadzenie poprawek zapewniających:
  • klarowność w zakresie reguł publikacji w wypadku art. 189 ust. 3 projektu
  • sankcje na wypadek zaniechania publikacji przez Urząd - najlepiej możliwość publikacji przez zainteresowane przedsiębiorstwo.
d. Kontrola ex post - art. 189 ust. 3 i art. 194 Projektu
Przewidziana w art. 194 projektu możliwość kontrolowania taryf nie zatwierdzanych przez URE wymaga jeszcze doprecyzowania. Oczywistym jest, że Prezes URE nie może kontrolować nic, poza zgodnością taryf z prawem.
Zapis art. 194 Projektu wywołał sporo kontrowersji w środowisku prawniczym oraz w szczególności wśród sprzedawców energii elektrycznej (Por. np. cire.pl, http://cire.pl/item,59623,1,0,0,0,0,0,kontrola-nad-uwolnionymi-cenami-energii-8211-ure-i-odbiorcy-vs-sprzedawcy.html w dniu 12.01.2012; podobnie Karolina Siedlik, http://www.nowe-pe-pg-i-ustawa-o-oze.cire.pl/st,45,343,item,59516,6,0,0,0,0,0,projekt-nowej-ustawy-prawo-energetyczne-opublikowany-22-grudnia.html, 08.01.2012.). Wydaje się jednak, że kontrowersje te są wynikiem nieporozumienia, ponieważ odniesienie do art. 190 Projektu jest w tym przypadku najwyraźniej błędne (powinno być do art. 189 ust. 3). Oznacza to, że kontrola ex post na mocy tego przepisu jest przewidziana wyłącznie wobec przedsiębiorstw ciepłowniczych nie przedkładających taryf do zatwierdzenia w związku z faktem, iż spełniły warunek efektywności przewidziany w art. 189 ust. 3 Projektu. Tak więc kontrowersja prowadzona na forum publicznym odbywa się nie na temat. Należy jedynie wskazać, że słuszne są spostrzeżenia, które pojawiły się w dyskusji zarówno ze strony podmiotów branży jak i kierownictwa regulatora: rynek regulowany oznacza uprawnienia kontrolne. Natomiast rynek konkurencyjny takich uprawnień przewidywać nie może - chyba że są to uprawnienia związane z nadzorem nad sprawnym funkcjonowaniem rynku (czyli kontrola nadużycia pozycji na rynku etc.).

Niestety, nie doszło do dyskusji na temat jak najbardziej istotny:
  • czy należy zrezygnować kiedykolwiek z zatwierdzania taryfy dla ciepła?
  • czy w przypadku rezygnacji z przedkładania taryf do zatwierdzenia kontrola ex post jest wskazana?
  • jeśli tak - czy kontrola ex post powinna odbywać się na zasadach zaproponowanych przez projektodawcę w art. 194?
Jaki kształt powinna mieć kontrola? Kontroli zgodności z prawem!



Z punktu widzenia regulacji ciepłownictwa można na tym etapie Na pewno dobrze by się stało, gdyby ustawodawca konsekwentnie poszedł w obranym kierunku i - w aspektach jeszcze nie dopracowanych -



powrót do całości artykułu
Na tej stronie nie ma komentarzy