Likwidacja granic w regionach przygranicznych - Europejskie Ugrupowanie Współpracy Terytorialnej (EUWT) jako instrument współpracy terytorialnej jednostek samorządu terytorialnego w Europie

Komentarz do art. 144 KC

obowiązek znoszenia imisji w stosunkach sąsiedzkich

A. UWAGI OGÓLNE DO PRZEPISU
(...)

B. OKOLICZNOŚCI RODZĄCE OBOWIĄZEK TOLEROWANIA IMISJI
Obowiązek tolerowania ingerencji w prawo własności wynikający z art. 144 KC zachodzi wówczas, gdy mamy do czynienia z oddziaływaniem pomiędzy nieruchomościami sąsiednimi.

1. Sąsiedztwo nieruchomości
Nieruchomości muszą pozostawać w sąsiedztwie. Nieruchomość sąsiednia to jednak nie tylko nieruchomość bezpośrednio granicząca z tą, na której dokonuje się działań, ale i ta nieruchomość, która wprawdzie nie ma z nią bezpośredniej styczności ale na której są odczuwalne oddziaływania (por. Skowrońska-Bocian w: PietrzykowskiKomentarzKC, 3. wyd., art. 144 nb. 11).

2. Imisje pośrednie
Art. 144 KC obejmuje tylko imisje pośrednie, gdyż imisje bezpośrednie są zakazane na mocy art. 140 KC. Imisje pośrednie stanowią uboczny skutek działalności właściciela, do której właściciel jest uprawniony na mocy art. 140 KC.
Spośród imisji pośrednich art. 144 KC obejmuje imisje pozytywne (oddziaływanie wprost na nieruchomość sąsiednią przez imisję substancji lub energii), imisje negatywne (polegające na tamowaniu przenikania na nieruchomość sąsiednią określonych energii, np. światła słonecznego) oraz imisje materialne (gdy następuje przenikanie na sąsiednią nieruchomość cząstek materii – pyłów lub gazów – lub pewnych sił – hałasów i wstrząsów).
Sporne jest natomiast zastosowanie art. 144 do imisji niematerialnych (idealnych), polegających na oddziaływaniu na psychikę właściciela nieruchomości sąsiedniej, w szczególności na jego poczucie bezpieczeństwa, estetyki albo niezależności (Skowrońska-Bocian w: PietrzykowskiKomentarzKC, 3. wyd., art. 144 nb. 7). Większość opowiada się za stosowaniem w tym wypadku art. 23 KC i nast..

3. Brak przekroczenia przeciętnej miary
Obowiązek znoszenia imisji pośrednich trwa tak dopóty, dopóki nie przekraczają one tzw. przeciętnej miary korzystania z nieruchomości. Tą przeciętną miarę ustala się biorąc pod uwagę dwa czynniki:

• społeczno-gospodarcze przeznaczenie nieruchomości oraz
• stosunki miejscowe.

a. czynnik: społeczno-gospodarcze przeznaczenie nieruchomości
Społeczno-gospodarcze przeznaczenie nieruchomości wynika przede wszystkim z przeznaczenia nieruchomości wg planów zagospodarowania przestrzennego uchwalonych zgodnie z ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (UPlanZagospPrzestrz. Rozporządzenie wykonawcze do tej ustawy (rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 23.8.2007 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego) wymienia w załączniku 1 następujące przeznaczenia terenów:

• tereny zabudowy mieszkaniowej,
• tereny zabudowy usługowej,
• tereny użytkowane rolniczo,
• tereny zabudowy techniczno-produkcyjnej,
• tereny zieleni i wód,
• tereny komunikacji oraz
• tereny infrastruktury technicznej

b. czynnik: stosunki miejscowe
Stosunki miejscowe to czyli aktualnie i przyjęty przez większość sposób używania nieruchomości na pewnym terenie (DybowskiOchronaWlasnosci, str. 325).
Powstaje pytanie o skutki braku planu zagospodarowania przestrzennego, co jest sytuacją nader często jeszcze spotykaną. W takim wypadku powinien być rozstrzygający faktyczny charakter obszaru, na którym położone są nieruchomości, określony przez rzeczywisty sposób użytkowania nieruchomości położonych na jego obszarze przez większość osób go zasiedlających.

C. INNE INFORMACJE

1. Zastosowanie w przypadku transgranicznych oddziaływań na nieruchomości
W stosunkach transgranicznych art. 144 KC jest stosowany jako część statutu rzeczowego ustalanego wg (akt prawny PrPrywMiędzyn nie istnieje).

---

CategoryKomentarzKC